محقق سبزواری: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:محقق سبزواری.jpg |جایگزین=محقق سبزواری]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!محقق سبزواری

|نام کامل

|محمد باقر بن محمد مؤمن خراسانی سبزواری

|-

|زادگاه

|سبزوار • قریهٔ نامن

|محل زندگی

|سبزوار • اصفهان

|-

|محل تحصیل

|استادان

|[[محمد تقی مجلسی]] • [[میرفندرسکی]] • [[شیخ بهائی]] • حیدر علی اصفهانی

|شاگردان

|آقا حسین خوانساری • سید عبدالحسین خاتون آبادی • میر محمدصالح خاتون آبادی

|-

|تألیفات

|کفایة الاحکام • ذخیرة المعاد • روضة الانوار عباسی

|-

|فعالیت‌های اجتماعی

|اقامه [[نماز جمعه]] در [[اصفهان]] • [[شیخ الاسلام]]

|[[اصفهان]]

'''محمدباقر سبزواری'''، مشهور به محقق سبزواری (۱۰۱۷-‎۱۰۹۰ هـ.ق) از حکما و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن یازدهم هجری است،نام او در کتب فقهیه زیاد برده می شود وکتاب معروف او در [[فقه]]،یکی به نامه «ذخیره »و دیگری به نام «کفایه »است وچون فیلسوف هم بوده است،بر الهیات شفای [[ابو علی سینا]] حاشیه نوشته و درسال 1090 هجری درگذشته است.محقق سبزواری نزد [[شیخ بهائی]] و [[مجلسی اول]] تحصیل کرده است.او در دوران [[صفویه]] در کمال احترام و اکرام می زیست و بر اقران و امثال مقدم بود.

=ولادت و خاندان=

«محمدباقر» فرزند محمد مؤمن خراسانی، در سال (۱۰۱۷ هـ.ق) در روستای «نامن» از توابع شهرستان [[سبزوار]] پا به عرصه وجود نهاد. وی پس از رحلت پدرش، به [[اصفهان]] آمد و در آنجا مسکن گزید.

فرزندان محقق سبزواری از بزرگان و عالمان جلیل القدری بوده‌اند که عبارتند از:

میرزا جعفر سبزواری اصفهانی که فقیهی زاهد و مدرسی توانا و از فحول دانشمندان اصفهان بوده و منصب [[شیخ الاسلامی‌‌‌]] اصفهان در اعقاب او به مدت بیش از دو قرن تداوم داشته و در جنب [[مسجد]] حکیم اصفهان مدفون است.

 

 

 

# علامه [[محمدتقی مجلسی]] (۱۰۰۳ـ۱۰۷۰ هـ.ق)

# قاضی معزالدین حسین

# [[شیخ بهایی]] (۹۵۳ـ۱۰۳۰ هـ.ق)

# [[میرابوالقاسم فندرسکی]] (۹۷۰ـ۱۰۵۰ هـ.ق)

# سید حسین بن حیدر عاملی

# نورالدین علی بن حسین بن ابی الحسن عاملی

# سید شرف الدین علی بن حجت شولستانی

# حسین بن حیدر قمر کرکی (متوفی ۱۰۴۱ هـ.ق)

# ملا حسن علی شوشتری (متوفی ۱۰۷۵ هـ.ق) صاحب التبیان

 

 

 

از محقق سبزواری آثار بسیاری به دو زبان عربی و فارسی به جا مانده است که در این میان چند اثر از وی در بین عالمان و فقیهان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در این جا به آثار وی اشاره می‌‌‌کنیم:

# کفایه الاحکام: <ref> مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ص ۲۴۲</ref> کتابی است فقهی که همه ابواب فقه را شامل می‌‌‌شود.

# حاشیه علی مسالک الافهام از [[شهید ثانی]]. <ref> مقدمه‌ای بر فقه شیعه،ص ۲۴۳</ref>

# خلافیه: <ref>روضات الجنات، ج ۲، ص ۶۹</ref> این کتاب به فارسی در عبادات نوشته شده است و نویسنده انگیزه تألیف این کتاب را رغبت مردم به امور دینی ذکر می‌‌‌کند.

# رساله فی تحریم الغناء: <ref> مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ص ۲۴۴ و ۲۴۳</ref> این رساله درباره‌ی غنا و موسیقی است و محقق سبزواری در این کتاب همه آیات و [[روایات]] را که از اصحاب [[ائمه اطهار(ع)]]، در تحریم و منع غنا وارد شده، آورده است.

#  

# رساله‌ای در فقه: <ref> الذریعه، ج ۱۶، ص ۲۸۰</ref> محقق این رساله را برای شاه عباس دوم نوشته است و همه ابواب فقه را دربرمی‌‌‌گیرد.

# رساله‌ای در [[نماز جمعه]]: <ref>روضات الجنات، ج ۲، ص ۶۹؛ ریاض العلما، ج ۵، ص ۴۵؛ صفویه در عرصه دین، فرهنگ و سیاست، ج ۱، رسول جعفریان، ص ۳۰۸</ref> این کتاب به فارسی نوشته شده است. محقق سبزواری رساله‌ای نیز به عربی به نام «رساله فی صلاه الجمعه» دارد.

#  

# [[مناسک حج]]. <ref> الذریعه، ج ۲۲، ص ۲۵۶</ref>

# رساله‌ای در [[نماز]] و [[روزه]]. <ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۴۵</ref>

# رساله فی تحدید النهار الشرعی. <ref>روضات الجنات، ج ۲، ص ۶۹</ref>

# رساله فی فضیله المتعه. <ref> أمل الآمل، ج ۲، ص ۲۵۰؛ ریاض العلما، ج ۵، ص ۴۵</ref>

# کفایة الفقه: <ref>مفاخر اسلام، ج ۸، ص ۲۸۱</ref> این کتاب شامل حدود سی هزار بیت است که آن را به عنوان بقیه «ذخیره» نوشته است.

#  

# حاشیه علی شرح الاشارات: <ref> الذریعه، ج ۱۶، ص ۱۱۰؛ ریحانه الادب، ج ۵، ص ۲۴۴</ref> این کتاب حاشیه بر شرح اشارات است که تألیف آن در دوازده ذی القعده (۱۰۷۵ هـ.ق) به پایان رسیده است.

# حاشیه علی الشفاء. <ref> ریحانه الادب، ج ۵، ص ۲۴۴</ref>

#  

# مفاتیح النجات عباسی. <ref> الذریعه، ج ۲۱، ص ۳۰۸؛ اندیشه سیاسی محقق سبزواری، نجف لک‌زایی، ص ۶۱</ref>

# جامع الزیارات عباسی: <ref>ریحانه الادب، ج ۵، ص ۲۴۴؛ اندیشه سیاسی محقق سبزواری، ص ۶۲</ref> این کتاب به تقاضای شاه عباس دوم نوشته شده و دارای نه فصل است.

#  

# روضة الانوار عباسی: <ref>ریحانه الادب، ج ۵، ص ۲۴۴؛ اندیشه سیاسی محقق سبزواری، ص ۶۲</ref> این اثر را محقق سبزواری به درخواست شاه عباس دوم در سال (۱۰۷۳ هـ.ق) در یک مقدمه و دو بخش نگاشته است. در مقدمه به علل احتیاج افراد به پادشاهان و عوامل دوام و زوال حکومت پادشاهان اشاره می‌‌‌کند.

#  

# شرح حدیث برّ الوالدین. <ref> طبقات اعلام الشیعه، ج ۵، ص ۷۲</ref>

# اختیارات ایام: <ref> الذریعه، ج ۱۳، ص ۱۹۰</ref> این اثر تحقیقی است در مورد ایام مبارک و مسعود و روزهای نحس از ماه‌های اسلامی‌‌‌ و رومی‌‌‌ و فارسی قدیم که در یک مقدمه و سه باب و یک خاتمه تألیف شده و هر کدام مشتمل بر چند فصل و مبحث است.

در دوران سلاطین صفویه، مشاغل نامبرده از طرف پادشاهان، به بزرگان، علماء، فقها و مجتهدین رسما واگذار مى‌شد و هر یک از دانشمندان و علماء که بدین مناصب معین مى‌شدند، بر طبق قوانین و مقررات جاریه مملکت و دستورات شرع مطهر به وظایف خود قیام مى‌نمودند.

==منصب شیخ الاسلامى==

محقق سبزوارى پس از این که از محضر علمایى همانند [[مجلسى اول]] (ملا محمدتقى)، شیخ بهائى، [[میرفندرسکى]]، ملا حسنعلى شوشترى و سایر علماء کسب فیض نمود، خود یکى از اعاظم بزرگ وقت شد و تدریس مدرسه ملا عبداللّه شوشترى را به وى تفویض کردند و چنانکه گفته شد، به منصب شیخ الاسلامى منصوب گردید. <ref>مشاهیر و دانشمندان اسلام، ترجمه الکنى والالقاب، مترجم محمدجواد نجفى، چاپ اسلامیه، تهران، ص۱۹۲</ref>

اولاد و اعقاب محقق سبزوارى، پس از آنکه وى به مقام شیخ الاسلامى رسید، به خاندان شیخ الاسلام شهرت یافتند و ظاهرا نیز خود آنان هم این عنوان را مى‌پسندیدند و برخى از آنها با وجود این که منصب شیخ الاسلامى را نداشتند، باز به همین عنوان شهرت دارند. مانند: میرزا جعفر، فرزند محقق سبزوارى و دیگران و اما شکایت میرزا رحیم خوانسارى نسبت به منصب شیخ الاسلامى و قبول آن از طرف نادر نیز، جهت شکستن قدرت روحانیت شیعه بوده که امامت جمعه و شیخ الاسلامى، یعنى دو منصب با نفوذ در یک خاندان نباشد که قدرت مخالفت با دستگاه را داشته باشد.

از وقتى که گرفتن شناسنامه در ایران رواج یافت، عموم افراد این سلسله، کلمه [[شیخ الاسلام]] را نام خانوادگى خود قرار دادند و این شهرت عنوان قانونى پیدا کرد. برخى دیگر نیز سبزوارى را جهت نام خانوادگى انتخاب کردند. <ref>زندگینامه علامه مجلسى، ج۱، ۲۹۳ و ۲۹۴</ref>

==امامت جمعه و جماعت==

[[پیغمبر اکرم (ص)]] براى شهرها و نواحى، از طرف خود کسى را که شایستگى امامت داشت، معین مى‌فرمود که با مردم [[نماز جماعت]] به جاى آوردند و تفاوت نمى‌کرد در نمازهاى یومیه و نماز جمعه و عیدین. پس از رحلت آن حضرت، [[خلفا]] نیز همین سنت را پیروى کردند. این حالت در زمان خلفاء [[بنى امیه]] و [[بنى عباس]] که سعى داشتند ظاهر [[اسلام]] را رعایت کنند نیز ادامه داشت. سلاطین [[عثمانى]] نیز، براى شهرها [[امام جماعت]] و مؤذن و خطیب معین مى‌کردند و جهت آنان حقوق و شهریه در نظر مى‌گرفتند.

 

 

عده از فقیهان و بزرگان به تمجید از تلاش های محقق سبزواری پرداخته اند که بدان اشاره می کنیم.

[[شیخ حر عاملی]] درباره محقق سبزواری می نویسد:

مولانا محمد باقر بن محمد مومن خراسانی سبزواری، دانشمند فاضل، محقق، متکلم، حکیم، فقیه و محدث جلیل القدر. <ref>أمل الآملی، ج2، ص 250</ref>

{{پانویس|4}}

[[رده:اسلام‌شناسان مسلمان شیعه]]

[[رده:امامان جمعه اصفهان]]

[[رده:روحانیان شیعه]]