confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
←شرح حال مالک بن انس
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
ابوعبدالله مالک بن انس بن مالک بن ابی عامر بن عمرو بن حارث حمیری اصبحی مدنی یکی از امامان چهارگانه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است. وی که دارای القابی نظیر <big>شیخ الاسلام</big> و <big>حجةالامه</big> است در سال 73 هجری قمری (یا 75 و یا 95هـ. ق) در مدینه به دنیا آمده است. جد او مالک از [[تابعین]] بوده است وی از جوانی در طلب علم فعالیت نموده و از بزرگان مدینه نظیر نافع، زهری و عبدالله بن دینار و جمع بسیار زیادی اخذ حدیث می‌نماید. | ابوعبدالله مالک بن انس بن مالک بن ابی عامر بن عمرو بن حارث حمیری اصبحی مدنی یکی از امامان چهارگانه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است. وی که دارای القابی نظیر <big>شیخ الاسلام</big> و <big>حجةالامه</big> است در سال 73 هجری قمری (یا 75 و یا 95هـ. ق) در مدینه به دنیا آمده است. جد او مالک از [[تابعین]] بوده است وی از جوانی در طلب علم فعالیت نموده و از بزرگان مدینه نظیر نافع، زهری و عبدالله بن دینار و جمع بسیار زیادی اخذ حدیث می‌نماید. | ||
مالک | مالک تحقیقا از جمله کسانی است که در جمع‌آوری [[حدیث]] و کثرت مشایخ در میان اهل‌سنت کم‌نظیر است. از بیش از هزار و چهارصد نفر روایت نقل کرده و جمع بسیار زیادی از جمله [[ابوحنیفه]] و [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] از وی نقل حدیث کرده‌اند و این در حالی بوده که وی در نوجوانی به اخذ روایت پرداخته و در حالی که 21 سال داشته کرسی نقل حدیث داشته است. روابط وی با [[عباسیان|حکومت عباسی]] گرم بوده است به جز در ایامی که وی توسط حاکم مدینه، جعفر بن سلیمان که عموی [[منصور عباسی]] بوده، مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. | ||
تا جایی که کتاب معروف وی که [[موطا (کتاب)|موّطّأ]] نام دارد گویا به سفارش منصور (م: 158هـ. ق) نگاشته شده و در دوره [[هارون الرشید]] (م: 193هـ. ق) شهرت وی به اوج خود رسیده و در برخی ایام، حکومت فتوای وی را در [[حج]] رسمیت داده است. گویا در خروج [[نفس زکیه|محمد نفس زکیه]] (م: 145هـ. ق) مالک با وی همراهی کرده و مردم را نسبت به وی تشویق کرده است. مالک در [[فقه]] خویش به آراء عبدالله بن عمر (م: 76هـ. ق) بسیار اتکا داشته است. در میان اهل‌سنت مالک بسیار ستوده شده و کتاب‌های زیادی در مناقب وی نوشته شده است. | تا جایی که کتاب معروف وی که [[موطا (کتاب)|موّطّأ]] نام دارد گویا به سفارش منصور (م: 158هـ. ق) نگاشته شده و در دوره [[هارون الرشید]] (م: 193هـ. ق) شهرت وی به اوج خود رسیده و در برخی ایام، حکومت فتوای وی را در [[حج]] رسمیت داده است. گویا در خروج [[نفس زکیه|محمد نفس زکیه]] (م: 145هـ. ق) مالک با وی همراهی کرده و مردم را نسبت به وی تشویق کرده است. مالک در [[فقه]] خویش به آراء عبدالله بن عمر (م: 76هـ. ق) بسیار اتکا داشته است. در میان اهل‌سنت مالک بسیار ستوده شده و کتاب‌های زیادی در مناقب وی نوشته شده است. | ||