سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره بقره.jpg |جایگزین=سوره بقره]]</div>

'''سوره بقره''' دومین سوره [[قرآن کریم]] [[سوره بقره]] می‌باشد و بزرگ‌ترین سوره محسوب می‌شود به طوری که شروع آن از جزء اول بوده و در جزء سوم به پایان می‌رسد. اولین سوره مدنی که بعد از [[هجرت]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)]] به [[مدینه]] در زمان‌های متعدد و به تدریج [[نزول قرآن|نازل]] شده است سوره بقره می‌‌باشد این سوره دارای 286 آیه می‌‌باشد.

علت اینکه این سوره به نام "بقره" نام‌گذاری شده است به داستانی که درباره گاو [[بنی اسرائیل]] در آیات 67 الی 73 روایت شده است بر می‌‌گردد.

«سوره بقره»؛ به قرینۀ ماجرای گاو بنی اسرائیل و حکمت عجیبی که در آن هست. «سوره فسطاط‌ قرآن»؛ فسطاط به خیمۀ بزرگ می‌گویند و نام‌گذاری سوره بقره به این نام به خاطر عظمت این سوره می‌باشد و آنچه از احکام در غیر سوره بقره یاد نشده در این سوره جمع است<ref>ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 197.</ref>.

 

«سوره سنام قرآن»؛ سنام هر شیء، بالای آنست. این نیز به خاطر بزرگی و عظمت سوره بقره می‌باشد.<ref>همان، ص 192</ref>

«سوره زهراء»؛ سوره بقره به همراه [[سوره آل عمران]] زهراوین نام‌گذاری شده‌اند<ref>در المنثورفی التفسير بالمأثور، ج1، ص 18</ref> یعنی دو سوره نورانی که مفرد آن زهراء می‌شود<ref>بصائر ذوی التميز فی لطائف کتاب العزيز، ج1، ص 134</ref>.

«سوره کرسی»؛ به خاطر وجود [[آیت الکرسی|آیة الکرسی]] در سوره بقره که اعظم آیات قرآن است<ref>همان</ref>.

«سوره سید قرآن»؛ به خاطر روایتی از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)]] که سوره بقره را به این وصف خوانده است<ref>الکشاف عن حقائق غوامض التنزيل، ج1، ص 303.</ref>.

# تقسیم‌بندی مردم در برابر هدایت و روشنگری قرآن، در سه گروه: [[مؤمنان]]، [[كافران|کافران]] و [[منافقان]]؛

سوره بقره که از طولانی‌ترین سوره‌های [[قرآن مجيد|قرآن مجید]] است مسلما یک جا [[نزول قرآن|نازل]] نشده، بلکه در فواصل مختلف، و به مناسبتهای نیازهای گوناگون جامعه اسلامی، در مدینه نازل گردیده است. ولی با این حال جامعیت آن از نظر اصول اعتقادی اسلام و بسیاری از مسائل عملی (عبادی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی) قابل انکار نیست.

بحثهایی پیرامون توحید و شناسایی خدا مخصوصا از طریق مطالعه اسرار آفرینش آمده است؛

بحثهایی در زمینه معاد و زندگی پس از [[مرگ]]، مخصوصا مثالهای حسی آن مانند داستان [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] و زنده شدن مرغان و داستان عزیز؛

بحثهایی در زمینه اعجاز قرآن و اهمیت این کتاب آسمانی؛

بحثهایی بسیار مفصل و طولانی درباره یهود و منافقان و موضع‌گیریهای خاص آنها در برابر اسلام و قرآن، و انواع کارشکنیهای آنان در این رابطه؛

بحثهایی در زمینه تاریخ پیامبران بزرگ مخصوصا ابراهیم و [[حضرت موسی|موسی(علیه‌السلام)]]؛

بحثهایی در زمینه احکام مختلف اسلامی از جمله [[نماز]]، [[روزه]]، [[جهاد]] در راه خدا، [[حج]] و تغییر [[قبله]]، [[ازدواج]] و [[طلاق]]، احکام تجارت و دین، و قسمت مهمی از احکام [[ربا]] و مخصوصا بحث‌های فراوانی در زمینه انفاق در راه خدا، و همچنین مساله [[قصاص]] و تحریم قسمتی از گوشتهای [[حرام]] و [[قمار]] و [[شراب]] و بخشی از احکام [[وصیت]] و مانند آن<ref>تفسير نمونه، جلد 1، ص 58</ref>.

# ابیّ‌بن‌کعب از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)]] نقل می‌کند که فرمود: «هر کسی سوره بقره را بخواند سلام و رحمت خدا بر او باد و به او اجر مرزبانان و فدا کاران در راه خدا را می‌دهند».

# روایت شده است که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)]] جمعیّتی را به مکانی فرستاد. سپس خودش به دنبال آنان رفت و از یک یک آنان می‌پرسید که از [[قرآن]] چه مقدار و کدام سوره را حفظ داری تا به جوانی که از همه سنّش کمتر بود رسید، او در جواب این سؤال قسمتی از قرآن و سوره بقره را نام برد که حفظ دارد حضرت رو به جمعیت کرد و گفت: اکنون بروید و این جوان امیر بر شما است. گفتند: یا رسول‌اللَّه او از همه ما کم سن تر است. حضرت فرمود: آری ولی سوره بقره را حفظ دارد.

سوره بقره همه‌اش مدنی است جز یک آیه و آن «وَ اتَّقُوا یَوْماً تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَی اللَّهِ» (بترسید از روزی که همه بسوی خدا باز می‌گردید) که در [[منا]] سال [[حجة الوداع]] نازل شد<ref>همان، ص 54</ref>.

تاریخ نزول سوره بقره ما بین [[هجرت]] [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)]] به [[مدينه|مدینه]] و [[جنگ بدر]] می‌باشد<ref>حجة التفاسير و بلاغ الإکسير، مقدمه اول ص 19</ref>.

سوره بقره طولانی‌ترین سوره قرآن کریم است و حدود دو جزء و نیم از سی جزء قرآن را شامل می‌‌شود این سوره اولین سوره‌ای است که در مدینه نازل شده و مسلما یک جا نازل نشده، بلکه در فواصل مختلف، و به مناسبت‌های نیازهای گوناگون جامعه اسلامی، در مدینه نازل گردیده است. طولانی‌ترین آیه قرآن آیه دین (آیه 282) در این سوره می‌‌باشد و مهم‌ترین آیۀ آن «آیةالکرسی»، (آیه 255) است که محتوای توحیدی خاصی دارد<ref>ر. ك نورالثقلين، ج 1، ص 26 و مجمع‌البيان، ج 1، ص 32 و تفسير نمونه، ج 1، ص: 58</ref>.

 

این سوره با حروف مقطعه شروع شده است و یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول سعید بن جبیر می‌‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فی تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

 

روایت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای انجیل و سوره‌های مثانی را به جای زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.  

[https://quran.inoor.ir/fa/surah/2/ برگرفته از سایت معرفی سوره بقره - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir]