سوره فرقان: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره فرقان.jpg|جایگزین=سوره فرقان|بندانگشتی|سوره فرقان]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام

!سوره فُر‌قان

|شماره سوره

|۲۵

|-

|ترتیب نزول

|۴۲

|جزء

|۱۸ و ۱۹

|تعداد آیات

|۷۷

|تعداد کلمات

|۸۹۷

|-

|تعداد حروف

'''سوره فرقان''' چهل ودومین سوره‌ای است که به [[پیامبر  (ص)]] نازل شده، ولی در مصحف بیست و پنجمین سوره [[قرآن]] قرار گرفته است. این سوره ۷۷ آیه دارد و در [[مکه]] به پیامبر  (ص) نازل شده است.

این سوره به مباحث [[توحید]]، [[معاد]]، [[نبوت]] و مبارزه با [[بت‌پرستی]] می‌پردازد و ویژگی‌های [[مؤمنان]] راستین در آیات پایانی آن آمده است.

در فضیلت قرائت این سوره از پیامبر  (ص) نقل شده است هر کس سوره فرقان را بخواند، در [[روز قیامت]]، در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت [[ایمان]] دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند، مبعوث می‌شوند. او همچنین بدون حسابرسی وارد [[بهشت]] می‌شود.

=فرقان=

 

 

=مفهوم کلی سوره=

 

* توحید محورى ؛

* معاد باورى ؛

* ویژگى هاى بندگان خاص خدا؛

* شكایت پیامبر (ص) از مهجوریت قرآن ؛

* سرگذشت برخى از پیامبران<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 14، ص 227.</ref>.  

* تبارَكَ<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.

=علت نام‌گذاری=

 

# «سوره فرقان»؛ به معناى جداكننده و فرق‌گذارنده (حق و باطل) و یكى از نام هاى [[قرآن كریم]] نیز «فرقان» است. سبب نام‌گذارى این سوره آن است كه واژه ى فرقان در آیه ى اول آن آمده است.

# «سوره تبارَكَ»؛ به معناى «بزرگ و خجسته» مى آید و این واژه كلمۀ آغازین سوره است كه سه بار نیز در سوره فرقان تكرار شده است<ref>همان.</ref>.

 

# سوره فرقان هشتصدونودودو کلمه دارد<ref>همان.</ref>.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)

# سوره فرقان سه‌هزاروهفتصدوسی‌وسه حرف دارد<ref>همان.</ref>.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

 

هدف هاى اساسى سوره فرقان عبارت اند از:

# یادآورى [[قیامت]]؛

# تقویت روحى [[پیامبر اسلام (ص)]] در برابر فشارها و سخت گیرى هاى [[مشركین]] [[مكه]]؛

# بیان صفات بندگان خاص خدا و انسان‌هاى كمال یافته<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.

 

 

 

 

 

 

بخش سوم فشرده بسیار جامع و جالبى از صفات [[مؤمنان]] راستین (عباد الرحمن) و بندگان خالص خدا است كه در مقایسه با كفار متعصب و بهانه گیر و آلوده اى كه در بخش اول مطرح بودند، موضع هر دو گروه كاملا مشخص مى شود و این صفات مجموعه اى است از اعتقادات، عمل صالح، مبارزه با شهوات، داشتن آگاهى كافى، و تعهد و احساس مسئولیت اجتماعى<ref>تفسیر نمونه، ج 15، ص 4-3.</ref>.

=فضائل، خواص و ثواب قرائت=

از پیامبر (ص) روایت شده كه هر كه سوره فرقان را بخواند روز قیامت [[مبعوث]] مى شود در حالى كه ایمان دارد كه قیامت بدون تردید فرا مى رسد و خدا مردگان را مبعوث مى كند و بدون حساب به [[بهشت]] مى رود.

در روایت است كه [[امام هشتم (ع)]] به [[اسحاق‌بن‌عمار]] فرمود: قرائت سوره «تَبارَكَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ» را ترك نكن كه هر كه این سوره را هر شب بخواند خدا او را هرگز عذاب نمی‌كند و او را مورد محاسبه قرار نمی‌دهد و جایش فردوس برین است<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 17، ص 179.</ref>.  

=محل و زمان نزول=

سوره فرقان بقول مجاهد و [[قتاده]] مكى است. [[ابن عباس]] گوید: سه آیه آن در مدینه نازل شده است: «وَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ ... غَفُوراً رَحِیماً<ref>همان.</ref>».

طبق محاسبۀ مفسران سوره فرقان در سال دهم [[بعثت]] نازل شده است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.  

آنطور که از متن سوره فرقان پیداست فضای نزول سوره در مقام پاسخگویی به مشرکان مکه است زیرا که موقع نزول سوره، دعوت اسلامى به تدریج نضج مى گرفت و مشركان سخت احساس خطر مى كردند، لذا مى خواستند با تهمت‌ها و سمپاشى ها جلوى دعوت اسلامى را بگیرند، مى گفتند: خدا به او چیزى نازل نكرده، دروغ‌هایى است كه بر خدا نسبت مى دهد (آیه چهارم). مى گفتند: افسانه هایى است كه از گذشتگان مانده عده اى اینها را به او یاد مى دهند(آیه پنجم). مى گفتند: این چگونه پیامبرى است مانند انسان‌ها طعام مى خورد، در بازارها راه مى رود چرا ملكى به تصدیق او نیامده و یا گنجى از طرف خدا باو داده نمى شود؟(آیه هفتم و هشتم). مى گفتند چرا [[ملائكه]] به خود ما [[وحى]] نمى آورد؟ چرا خدا را با چشم نمى بینیم؟ جواب دادن به این سؤالات و بیان حقائق دیگرى علّت نزول این سوره بوده است<ref>تفسیر أحسن‌الحدیث، ج 7، ص 259</ref>.  

سوره فرقان از [[سور مثانی]] می باشد مثانی سوره هایی هستند که بعد از [[سور مئین]] قرار گرفته اند و زیر صد آیه دارند مانند اینکه سور مئین مبادی باشند و توالی آن مثانی آن فرض شده اند<ref>زاد المسیر فى علم التفسیر، ج 4، ص 141</ref>.

سوره های مثانی عبارتند از: احزاب و حجّ و قصص و نمل و نور و انفال و مریم و عنکبوت و روم و یس و فرقان و حجر و رعد و سبأ و فاطر و إبراهیم و ص و محمد و لقمان و زمر<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص 313</ref>.

روایتى است كه از [[رسول خدا (ص)]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و [[سوره هاى مئین]] را به جاى [[انجیل]] و [[سوره هاى مثانى]] را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34</ref>.

سوره فرقان همانند سوره ملک با کلمه «تبارک» آغاز می شود و آیۀ شصت این سوره سجدۀ تلاوت دارد.

=منبع=

[https://quran.inoor.ir/fa/surah/25/ برگرفته از سایت معرفی سوره فرقان - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir]

{{پانویس رنگی}}

[[رده:قرآن‌شناسی]]

[[رده:سوره‌های دارای داستان تاریخی]]