محمد الهدار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست]]
| عنوان = محمد الهدار
<br>
| تصویر =
'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
| نام = محمد الهدار
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = ۱۳۴۰ ق
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = البیضاء، یمن
| سال درگذشت = ۱۴۱۸ ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = مکه
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | پدرش عبدالله بن شیخ الهدار | عبدالله بن عمر الشاطری | جعفر بن أحمد العیدروس | علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین}}
| شاگردان =
| دین = اسلام
| مذهب = اهل سنت
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | «کشافة المجهول ومبرئة المعلول | شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم | عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق | صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة}}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی | عالم دینی | تبلیغ دین اسلام | شاعر و نویسنده}}
| وبگاه =
}}
'''محمد بن عبدالله الهدار''' (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه. ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و بنیان‌گذار مرکز علوم اسلامی «الهدار» در شهر البیضاء در سال ۱۳۸۰ه. ق بود. او سفرهای تبلیغی بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام رفته است و تالیفات بسیاری نیز دارد.


'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
==نسب==
<br>
محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمد‌الباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن امام [[علی بن ابی‌طالب|علی بن أبی‌طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] دختر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]] صلی الله علیه و آله است.
''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛</small>


<noinclude>
او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.
</div>


==تولد و تربیت==
او در سال ۱۳۴۰ ق در روستای عزة در حومه شهر البیضاء در یمن، در خانه‌ای که به علم، آموزش، و اصلاحگر روابط مردم معروف بود به دنیا آمد. مادرش نور دختر عبدالله بن عوض باصهی بود. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از عینات حضرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد. محمد در آنجا بزرگ شد و نزد قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء محمد بن حسین الهیثمی می‌رفت و علوم پایه را از ایشان فراگرفت. تا زمان ۱۷ سالگی که آمادگی سفر برای کسب علم را یافت به همراه دوستش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الهدار، آنجا را ترک کرد و با پای پیاده به عدن رفت تا به تریم و مرکز علمی تریم(رباط تریم) بپیوندند. در آنجا نزد حبیب عبدالله بن عمر الشاطری کسب علم کرد، و چندین سال در مرکز علمی تریم ادامه تحصیل داد.


محمد بن عبدالله الحدر (۱۳۴۰-۱۴۱۸ ه .خ) نویسنده، شاعر، روحانی یمنی و واعظ اسلامی است. او این فتح را در فرمانداری آل بیدا در یمن گرفت. او بنیان گذار علوم اسلامی الحدر در شهر آل بیدا در سال ۱۳۸۰ بود. او سفرهای وکالت بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام، و بسیاری از آثار ارزشمند دارد.
==اساتید==
او اساتید زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آنها از این قرارند:
* پدرش عبدالله بن شیخ الهدار
* عبدالله بن عمر الشاطری
* جعفر بن أحمد العیدروس
* علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین
* علوی بن عباس المالکی
* أحمد مشهور بن طه الحداد
* حمود الکستبان
* محمد بن حسین الهیثمی
* إبراهیم بن عمر بن عقیل
* أحمد بن صالح الحداد
* محفوظ بن سالم الزبیدی
* محمد بن أحمد الشاطری
* محمد بن سالم بن حفیظ
* عمر بن عوض حداد
* محسن بن عبدالله المحضار
* عبدالقادر بن أحمد السقاف


==آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام==
هنگامی که از تریم بازگشت، در سال ۱۳۶۲ه. ق در عزه مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد. سپس به سومالی رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو مشغول له فعالیت شد و در آنجا ماند. گاهی به البیضاء و گاهی به سومالی رفت و آمد می‌کرد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ه. ق مؤسسه علمی علوم دینی الهدار (رباط الهدار) را در شهر بیضاء تحت نظارت خود و همکاری تعدادی از اساتید مانند سید زین بن ابراهیم بن سمیط و سید احمد بن عمر بن شیخان الحبشی تأسیس کرد. این مرکز علمی یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های مذهبی در استان البیضاء و یمن است. در این مرکز درس‌های علمی شرعی، لغت، خواندن ذکرها و وردها، شوراهای خیریه و سخنرانی‌ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می‌شده است. در این مرکز دانشجویان بسیاری از استان‌های مختلف [[یمن]] و دیگر کشورها از [[اندونزی]]، [[حجاز]] و [[سومالی]] فارغ‌التحصیل شده‌اند.


=نسب=
او فعالیت بسیاری در زمینه تبلیغ دین داشت از این رو رفت و آمد زیادی بین روستاها و شهرها داشت. همچنین سفرهای متعددی بین کشورهای اسلامی از قبیل کشورهای شرق آفریقا و کشورهای جنوب شرق آسیا و عراق و شام و غیر اینها داشته است. او تمام عمرش را در کسب علم و عمل خیر و تبلیغ دین گذراند. در اخر عمرش زندگی در کنار حرمین شریفین را برگزید.<ref>محمد بن عبدالله الهدار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 2 نوفمبر 2020.</ref>
محمد بن عبد الله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی بكر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر (ع)|محمد الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)|زین العابدین]] بن [[امام حسین (ع)|الحسین]] بن امام [[امام علی (ع)|علی بن أبی طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]] صلی الله علیه و آله است.


او ۳۶مین نوه محمد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.
==تالیفات==
او بسیار اهل ادب و فرهنگ بود و در کتاب‌های ادب عرب مانند «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، و «دیوان الإمام الحداد»، تتبع فراوان داشت. او خود درس شرح «ألفیة ابن مالک» و همچنین کتاب «مقامات الحریری» بسیاری دیگر از کتاب‌ها را برگزار می‌کرد. قصیده‌ها، سخنرانی‌ها، مقاله‌ها و نامه‌های ادبی و مفید از او به جا مانده است. تعداد کتاب‌های او 24 عنوان به شرح زیر است:
* «کشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت
* «شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم»
* «عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق»
* «صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة»
* «جواهر الجواهر»
* «کیفیة حفظ أهم الواجبات»
* «نیل السعادة من مخ العبادة»
* «رسالة الحج المبرور»
* «مفتاح الحج»
* «ناشئة اللیل»
* «النفحات الرمضانیة»
* «الفتح والنصر»
* «الباقیات الصالحات»
* «الفؤاد الاثنا عشر»
* «کاسحات الألغام»
* «التحصین الحصین»
* «فوائد و دعوات فی العشر و عرفات»
* «صاروخ الدعاء»
* «صاروخ الإصابة»
* دیوان شعر


=تولد و تربیت=
==فرزندان==
او در سال ۱۳۴۰ از خانه ای که به علم، آموزش، وکالت و اصلاحات در میان مردم معروف است و مادرش نوور بنت عبدالله بن عوض بشی در روستای عزا در حومه بیدا [[یمن]] به دنیا آمد. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از نمونه های حدرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد و در آنجا بزرگ شد و او مکرراً قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء، محمد بن حسین الحیثمی را از آنها اصول علوم اولیه اش گرفت. به محض ۱۷ سالگی آماده شد تا برای درخواست دانش با همراهش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الحدار آنجا را ترک کند و با پای پیاده به ادن رفت تا سفر خود را به تریم ادامه دهد و به پیوند خود (رباط تریم) بپیوندد، و برای حبیب عبدالله بن عمر الشتری کار کرد، و چندین سال در رباط ادامه داد.
او فرزندانی از خود به جای گذاشت که درباره آنها گفت: آنها را برای خدا نذر کردم در حالی که در شکم مادرهایشان بودند و از خدای سبحان خواستم که آنها را در خدمت دین و مبلغین دین از شرق تا غرب زمین قرار دهد و بیشترین توفیق خدمت رسانی و یاری رسانی و اخلاص و زهد و سلامت و یقین
را برای آنها از خدا خواست.
او 11 پسر داشت به نام‌های: حسن، حسین، أحمد، طاهر، عبدالله، زین، إبراهیم، ‌ هاشم، طه، عبدالرحمن، حمزة و همه ایشان از طلاب علم بودند.


=اساتید=
او 14 دختر و چهار زن نیز داشت.
او دانشمندان زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آن ها از این قرارند:


پدرش عبدالله بن شیخ الحدر
==وفات==
عبدالله بن عمر الشتری
او مشتاق زندگی در [[مکه]] بود زیرا اجر کار خیر در آنجا چند برابر است. بسیار در جلسه‌های علمی که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه برگزار می‌شد، شرکت می‌جست. تا اینکه در ساعت 10 شب دوشنبه هشتم ماه ربیع الثانی در سال ۱۴۱۸ ه. ق درگذشت و در قبرستان المعلاه در مکه در کنار حبیب احمد مشهور الحداد به خاک سپرده شد.
جعفر بن احمد آل آیداروس
علاوی بن عبدالله بن شیهاب الدین
الاوی بن عباس الملکی
احمد مشهد بن طه الحداد
حمود الکستابان
محمد بن حسین ال، هیتامی
ابراهیم بن عمر بن عاقیل
احمد بن صالح الحداد
محفوظ بن سالم الزبیری
محمد بن احمد الشتری
محمد بن سالم بن حافظ
عمر بن عواد هداد
محسن بن عبدالله ال، موهدر
عبدالقادر بن احمد السقاف


=آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام=
== منابع ==
هنگامی که از تریم بازگشت، مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد که در سال ۱۳۶۲ ه . سپس به سومالیلند رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو کار کرد، و در آنجا ماند و گهگاه به البیدا و زمان دیگری به سومالی تا سال ۱۳۸۰ ه .خ نقل مکان کرد و مؤسسه علمی (رباط الحدر) را برای علوم پزشکی قانونی در شهر بیدا تحت نظارت او و سهم تعدادی از معلمان مانند آقای زین بن ابراهیم بن سیمیت تأسیس کرد. آقای احمد بن عمر بن شیخان الحبشی . این رباط یکی از برجسته ترین نشانه های مذهبی در استان آل بیدا و یمن است. در رباط، سمینارها، درس های علمی، مشروعیت و زبان، خواندن ایده ها، ویس نامه ها، شوراهای خیریه و سخنرانی ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می شود. دانشجویان بسیاری از استان های مختلف یمن و دیگر کشورها از اندونزی، حجاب و سومالی فارغ التحصیل شده اند.
هدایة الأخیار فی سیرة الداعی إلى الله محمد الهدار - حسین الهدار.


وله نشاط كبیر فی طریق الدعوة إلى الله بین المدن والقرى، ورحلات إلى بلدان شرق أفریقیا ودول جنوب شرق آسیا وبلاد العراق والشام وغیرها من بلاد المسلمین. وقد قضى كل حیاته فی العمل والعلم والدعوة إلى الله حتى أخریات عمره، وقد اختار فی أخریات حیاته المجاورة بالحرمین الشریفین.
== پانویس ==
 
{{پانویس}}
=تالیفات=
[[رده:عالمان]]
كان ذا ثقافة وأدب واسع فطالما قرأ فی كتب الأدب، مثل «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، فهو شاعره المفضل الذی یكاد یحفظ دیوانه، وكذلك «دیوان الإمام الحداد»، وكان یقیم درس فی شرح «ألفیة ابن مالك» وكذلك كتاب «مقامات الحریری» وغیرها الكثیر. وله عدة قصائد وخطب ومقالات ومكاتبات بلیغة ومفیدة، وبلغ عدد مؤلفاته 24 مؤلفًا منها:
[[رده:عالمان اهل سنت]]
 
«كشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت
«شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم»
«عجلة السباق إلى مكارم الأخلاق»
«صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة»
«جواهر الجواهر»
«كیفیة حفظ أهم الواجبات»
«نیل السعادة من مخ العبادة»
«رسالة الحج المبرور»
«مفتاح الحج»
«ناشئة اللیل»
«النفحات الرمضانیة»
«الفتح والنصر»
«الباقیات الصالحات»
«الفؤاد الاثنا عشر»
«كاسحات الألغام»
«التحصین الحصین»
«فوائد ودعوات فی العشر وعرفات»
«صاروخ الدعاء»
«صاروخ الإصابة»
دیوان شعر
 
=فرزندان=
وقد أعقب أولادًا قال فیهم: "لقد نذرتهم لله وهم فی بطون أمهاتهم آملا من الله سبحانه وتعالى أن یجعلهم من خدمة الشریعة، ومن مبلغیها إلى مشارق الأرض ومغاربها"، ویضیف إلى ذلك قوله: "مع كمال النفع والانتفاع والإخلاص والزهد والعافیة والیقین"، وعددهم أحد عشر من الذكور وهم: الحسن، والحسین، وأحمد، وطاهر، وعبد الله، وزین، وإبراهیم، وهاشم، وطه، وعبد الرحمن، وحمزة، وكلهم من طلبة العلم، كما ترك أربع عشرة بنتا وأربع زوجات.
 
=وفات=
او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا آثار در حال ضرب است و بارها در شوراهای علم که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه نگهداری می شد، بود، تا اینکه در ساعت.m ۱۰ بعد از ظهر روز دوشنبه هشتم ماه بهار دوم در سال ۱۴۱۸ ه .خ درگذشت و در قبرستان مآلا در مکه در کنار احمد مشور الحداد محبوب به خاک سپرده شد.
 
=منبع=
هدیه الاخیر در شرح حال واعظ محمد الحدر حسین الحدر.
 
=پانویس=
 
[[رده: شخصیت های جهان اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۶

محمد الهدار
نام کاملمحمد الهدار
اطلاعات شخصی
سال تولد۱۳۴۰ ق، ۱۳۰۰ ش‌، ۱۹۲۲ م
محل تولدالبیضاء، یمن
سال درگذشت۱۴۱۸ ق، ۱۳۷۶ ش‌، ۱۹۹۸ م
محل درگذشتمکه
دیناسلام، اهل سنت
استادان
  • پدرش عبدالله بن شیخ الهدار
  • عبدالله بن عمر الشاطری
  • جعفر بن أحمد العیدروس
  • علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین
آثار
  • «کشافة المجهول ومبرئة المعلول
  • شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم
  • عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق
  • صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة
فعالیت‌ها
  • عالم دینی
  • تبلیغ دین اسلام
  • شاعر و نویسنده

محمد بن عبدالله الهدار (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه. ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و بنیان‌گذار مرکز علوم اسلامی «الهدار» در شهر البیضاء در سال ۱۳۸۰ه. ق بود. او سفرهای تبلیغی بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام رفته است و تالیفات بسیاری نیز دارد.

نسب

محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

او در سال ۱۳۴۰ ق در روستای عزة در حومه شهر البیضاء در یمن، در خانه‌ای که به علم، آموزش، و اصلاحگر روابط مردم معروف بود به دنیا آمد. مادرش نور دختر عبدالله بن عوض باصهی بود. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از عینات حضرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد. محمد در آنجا بزرگ شد و نزد قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء محمد بن حسین الهیثمی می‌رفت و علوم پایه را از ایشان فراگرفت. تا زمان ۱۷ سالگی که آمادگی سفر برای کسب علم را یافت به همراه دوستش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الهدار، آنجا را ترک کرد و با پای پیاده به عدن رفت تا به تریم و مرکز علمی تریم(رباط تریم) بپیوندند. در آنجا نزد حبیب عبدالله بن عمر الشاطری کسب علم کرد، و چندین سال در مرکز علمی تریم ادامه تحصیل داد.

اساتید

او اساتید زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آنها از این قرارند:

  • پدرش عبدالله بن شیخ الهدار
  • عبدالله بن عمر الشاطری
  • جعفر بن أحمد العیدروس
  • علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین
  • علوی بن عباس المالکی
  • أحمد مشهور بن طه الحداد
  • حمود الکستبان
  • محمد بن حسین الهیثمی
  • إبراهیم بن عمر بن عقیل
  • أحمد بن صالح الحداد
  • محفوظ بن سالم الزبیدی
  • محمد بن أحمد الشاطری
  • محمد بن سالم بن حفیظ
  • عمر بن عوض حداد
  • محسن بن عبدالله المحضار
  • عبدالقادر بن أحمد السقاف

آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام

هنگامی که از تریم بازگشت، در سال ۱۳۶۲ه. ق در عزه مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد. سپس به سومالی رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو مشغول له فعالیت شد و در آنجا ماند. گاهی به البیضاء و گاهی به سومالی رفت و آمد می‌کرد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ه. ق مؤسسه علمی علوم دینی الهدار (رباط الهدار) را در شهر بیضاء تحت نظارت خود و همکاری تعدادی از اساتید مانند سید زین بن ابراهیم بن سمیط و سید احمد بن عمر بن شیخان الحبشی تأسیس کرد. این مرکز علمی یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های مذهبی در استان البیضاء و یمن است. در این مرکز درس‌های علمی شرعی، لغت، خواندن ذکرها و وردها، شوراهای خیریه و سخنرانی‌ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می‌شده است. در این مرکز دانشجویان بسیاری از استان‌های مختلف یمن و دیگر کشورها از اندونزی، حجاز و سومالی فارغ‌التحصیل شده‌اند.

او فعالیت بسیاری در زمینه تبلیغ دین داشت از این رو رفت و آمد زیادی بین روستاها و شهرها داشت. همچنین سفرهای متعددی بین کشورهای اسلامی از قبیل کشورهای شرق آفریقا و کشورهای جنوب شرق آسیا و عراق و شام و غیر اینها داشته است. او تمام عمرش را در کسب علم و عمل خیر و تبلیغ دین گذراند. در اخر عمرش زندگی در کنار حرمین شریفین را برگزید.[۱]

تالیفات

او بسیار اهل ادب و فرهنگ بود و در کتاب‌های ادب عرب مانند «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، و «دیوان الإمام الحداد»، تتبع فراوان داشت. او خود درس شرح «ألفیة ابن مالک» و همچنین کتاب «مقامات الحریری» بسیاری دیگر از کتاب‌ها را برگزار می‌کرد. قصیده‌ها، سخنرانی‌ها، مقاله‌ها و نامه‌های ادبی و مفید از او به جا مانده است. تعداد کتاب‌های او 24 عنوان به شرح زیر است:

  • «کشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت
  • «شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم»
  • «عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق»
  • «صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة»
  • «جواهر الجواهر»
  • «کیفیة حفظ أهم الواجبات»
  • «نیل السعادة من مخ العبادة»
  • «رسالة الحج المبرور»
  • «مفتاح الحج»
  • «ناشئة اللیل»
  • «النفحات الرمضانیة»
  • «الفتح والنصر»
  • «الباقیات الصالحات»
  • «الفؤاد الاثنا عشر»
  • «کاسحات الألغام»
  • «التحصین الحصین»
  • «فوائد و دعوات فی العشر و عرفات»
  • «صاروخ الدعاء»
  • «صاروخ الإصابة»
  • دیوان شعر

فرزندان

او فرزندانی از خود به جای گذاشت که درباره آنها گفت: آنها را برای خدا نذر کردم در حالی که در شکم مادرهایشان بودند و از خدای سبحان خواستم که آنها را در خدمت دین و مبلغین دین از شرق تا غرب زمین قرار دهد و بیشترین توفیق خدمت رسانی و یاری رسانی و اخلاص و زهد و سلامت و یقین را برای آنها از خدا خواست. او 11 پسر داشت به نام‌های: حسن، حسین، أحمد، طاهر، عبدالله، زین، إبراهیم، ‌ هاشم، طه، عبدالرحمن، حمزة و همه ایشان از طلاب علم بودند.

او 14 دختر و چهار زن نیز داشت.

وفات

او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا اجر کار خیر در آنجا چند برابر است. بسیار در جلسه‌های علمی که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه برگزار می‌شد، شرکت می‌جست. تا اینکه در ساعت 10 شب دوشنبه هشتم ماه ربیع الثانی در سال ۱۴۱۸ ه. ق درگذشت و در قبرستان المعلاه در مکه در کنار حبیب احمد مشهور الحداد به خاک سپرده شد.

منابع

هدایة الأخیار فی سیرة الداعی إلى الله محمد الهدار - حسین الهدار.

پانویس

  1. محمد بن عبدالله الهدار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 2 نوفمبر 2020.