۲۰٬۸۷۶
ویرایش
(←دیدگاه) |
(←دیدگاه) |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== دیدگاه == | == دیدگاه == | ||
در نگاه امیرمعزی، کلام باطنی همان کلام شیعی عصر حضور [[ائمه]] است که از آن با عنوان '''«تشیع و کلام امامان»''' یاد میکند. اسمی که او برای این [[مذهب شیعه|تشیع]] انتخاب میکند «امامولوژی imamology» است ، یعنی امامشناسی یا به تعبیر دیگر '''«امامیات»''' به این معنا در کانون معارف دینی قرار میگیرد. اگر در الهیات و کلام متعارف، [[خدا]] محور و مرکز است و مباحث حول وجود خدا، ذات خدا، اسماء و صفات و افعال خداست، در اینجا [[ائمه|امام]] محور میشود. اگر میخواهید خدا را بشناسید باید از طریق امام بشناسید. به خدا و ذات و صفات او و سایر معارف باید از طریق امام راه یافت. | در نگاه امیرمعزی، کلام باطنی همان کلام شیعی عصر حضور [[ائمه]] است که از آن با عنوان '''«تشیع و کلام امامان»''' یاد میکند. اسمی که او برای این [[مذهب شیعه|تشیع]] انتخاب میکند «امامولوژی imamology» است ، یعنی امامشناسی یا به تعبیر دیگر '''«امامیات»''' به این معنا در کانون معارف دینی قرار میگیرد. اگر در الهیات و کلام متعارف، [[خدا]] محور و مرکز است و مباحث حول وجود خدا، ذات خدا، اسماء و صفات و افعال خداست، در اینجا [[ائمه|امام]] محور میشود. اگر میخواهید خدا را بشناسید باید از طریق امام بشناسید. به خدا و ذات و صفات او و سایر معارف باید از طریق امام راه یافت. | ||
ایشان بهعنوان یکی از شیعهپژوهان غرب مطرح است؛ اما نتیجۀ نظریههای شیعهپژوهانۀ وی همان نظریۀ [[شیعیان]] غالی است که در طول تاریخ در جامعۀ شیعه مطرود بود. او اعتقاد دارد تشیع واقعی و مورد نظر [[ائمه|ائمه (علیهمالسلام)]] همان تشیعی است که در فرهنگ [[عالمان شیعه]] از آن به غلو یاد شده است و اگر در بیان [[ائمه|ائمه (علیهمالسلام)]] این تفکر مذمت شده از باب کشف سرّ بوده است نه به خاطر اصل این نظریه. او معتقد است که بالاترین شئون از هر لحاظ نسبت به [[ائمه|امام]] در دیدگاه [[اسماعیلیه]] وجود دارد و در معرفی شیعه به کتب اسماعیلیه ارجاع میدهد. یکی از آموزههای این تشیع در قرون نخستین اعتقاد به تحریف [[قرآن]] است. دکتر امیرمعزی و همکارانشان معتقدند در قرآنی که اختیار ما قرار دارد، تدوینی است که در دوران [[عبدالملک بن مروان|عبدالملک مروان]] (از سال ۶۵ تا ۸۶ هجری) رخ داده است. در این بازه زمانی، قرآن بر پایه متون مختلف جمعآوری میشود و این قرآن فعلی شکل میگیرد. در این قرآن نگاه آخرالزمانی برجسته نیست و هدفش این است که نگاه مسیحی ـ یهودی و آخرالزمانی را تحتالشعاع قرار دهد. محمدعلی امیرمعزی دربارۀ نتایج تحقیقات انجام شده در پروژۀ «قرآن مورخان» میگوید: این تحقیقات ثابت کردهاند که آنچه متون اسلامی راجع به پیدایش اسلام و پیدایش قرآن میگویند قابل اعتماد نیستند و باید با عینکی خیلی انتقادیتر از آنچه تا این موقع انجام شده به این متون نگاه کرد، ما میدانیم در مورد دورۀ پیدایش اسلام یعنی حیات پیامبر و معاصرینش و در مورد پیدایش قرآن آنچه که متون اسلامی می گویند قابل اعتماد نیست<ref>ر. ک: چهل و یكمین نشست مجازی با عنوان مطالعاتی تازه در باب ریشههای اسلام و قرآن در «حلقۀ ديدگاه نو»، نهم اسفند ١٣٩٩ ش.</ref>. مولفان کتاب قرآن مورخان در صدد اثبات این معنا هستند که متن کنونی قرآن متعلق به اواخر دوره باستان - اندکی پیش از قرون وسطی- بوده و بهطور همزمان از [[مسیحیت]] و [[آیین یهودیت|یهودیت]] بیزانسی (روم شرقی) و ساسانی تاثیرپذیرفته است. از منظر آنها قسمتی از قرآن موجود متاثر از کتب پیشین و بخش عمدهاش بعد از پیامبر با حمایت و میل حاکمان تدوین گردیده است. بنابر این قرآن کنونی فاقد وثاقت تاریخی است<ref>ر. ک: مقالۀ قرآن به مثابه سندی تاریخی در مقابل کتاب مقدس ص 248، مجلۀ نقد و بررسی کتاب ''آینه پژوهش'' شماره 184، سال 1399 ش.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |