برید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات شخصیت

| عنوان = بُرَید بن مُعاویه عِجْلی

| تصویر = برید بن معاویه.jpg

| نام =  

| تاریخ تولد =  

| محل تولد =  

| تاریخ درگذشت = سال ۱۴۸ یا ۱۵۰ ق

| محل درگذشت =

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | [[آیت‌الله بروجردی]] | [[امام خمینی]] | علامه طباطبایى}}

| شاگردان = 

| آثار = {{فهرست جعبه افقی | تفصيل الشريعه في شرح تحرير الوسيله| الأحكام الواضحة}}

| فعالیت‌ها = از [[اصحاب]] برجسته و معتمد امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام

| وبگاه =  

}}  

'''برید بن معاویة المعجلی ''' مكنی به ابوالقاسم از بزرگان فقهای [[اصحاب]] و فردی ثقه و جلیل‌القدر و از [[حواریین|حواریین]] [[امام محمد باقر|امام باقر علیه‌السلام]] و [[امام صادق علیه السلام|امام صادق علیه‌السلام]] می‌باشد. او از [[اصحاب اجماع]] است. راویان [[حدیث]]، با حفظ [[احادیث]] و نقل سینه به سینه آن، امکان بهره‌برداری از سخنان گهربار [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏ بیت علیه‌السلام]] را برای آیندگان فراهم آورده‏‌اند.

== خاندان ==

برید، فرزند [[معاویه]]، از قبیله بنی‏عجل است که در [[کوفه]] ساکن بوده‌‏اند؛ قبیله بنی‏عجل از نژاد اعراب قحطانی می‏‌باشند که به کوفه [[هجرت]] کرده و در آن جا سکنا گزیده‌‏اند<ref>معجم قبایل عرب، باب بنی‏عجل.</ref>.

در کتب [[رجال]] اشاره‏‌ای به تاریخ ولادت او نشده است. برید فرزندی دارد به نام «قاسم» که وی نیز از اصحاب [[امام جعفر صادق|امام صادق‌علیه‌السلام]] بوده است. قاسم بن برید از نگاه بزرگان [[علم رجال]]، ثقه و مورد اعتماد می‏‌باشد<ref>رجال نجاشی، ص 313.</ref>.

برید بن معاویه عجلی، صحابی امام باقرعلیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام می‏‌باشد<ref>قاموس الرجال، ج 2، ص 276.</ref>. وی غیر از این که راوی ثقه احادیث اهل‏ بیت علیه‌السلام است، [[فقیه]] هم بوده است<ref> اعیان الشیعه، ج 3، ص 558.</ref>. وی از دید بزرگان علم رجال یکی از اصحاب اجماع است<ref>تنقیح المقال، مامقانی، ص 165.</ref>.

احمدبن حسین می‏‌گوید: برید، کتابی نوشت به خطّ [[ابن عباس]] که من کتاب را دیده‌‏ام ولی نام کتاب را ذکر نمی‏‌کند. تمام صاحبان کتب علم رجال برید را ثقه می‌‏دانند و کسی در مورد ثقه بودن وی شک ندارد.

== استادان ==

برید بن معاویه شاگرد امام باقرعلیه‌السلام و صادق علیه‌السلام بوده است و بیشتر از محضر این دو بزرگوار بهره‌‏مند شده است. نقل مستقیم اکثر روایات از معصوم علیه ‏السلام، گواه این مدعاست. غیر از امام باقرعلیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام وی از محضر [[محمد بن مسلم|محمدبن مسلم]] استفاده کرده و روایاتی از طریق ایشان نقل می‌کند.

== شاگردان ==

افراد زیادی از محضر برید بن معاویه استفاده کرده‏‌ا‌ند؛ از جمله:

# جمیل بن صالح.

# عمر بن اذینه.

# عبدالکریم بن یحیی.

# الخثعمی.

# داوود بن فرقد.

# ثعلبة بن میمون.

# علی بن عقبه.

== از منظر معصومان ==

روایات رسیده از [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏ بیت علیه‌السلام]] درمورد برید، نشان می‏دهد که ایشان مقام والایی در نزد ائمه علیهم‌السلام داشته است، که به برخی از روایات استناد می‌‏کنیم:

 

# جمیل بن درّاج می‏گوید: روزی وارد منزل امام صادق علیه‌السلام شدم. هنگام ورود، مردی از اهل [[کوفه]] را مشاهده کردم که از اطاق امام بیرون آمد و خارج شد. وارد اطاق امام شدم و گفتم: مردی کوفی را مشاهده کردم که از دیدار شما برمی‏‌گشت. حضرت فرمود: خداوند روحش را مقدس گرداند، وی مورد اطمینان پدرم بود. امروز هم وی مورد اطمینان و رازدار من است. حضرت ادامه داد: زمانی که خداوند اراده کند بدی به اهل زمین برساند، به واسطه آنها آن بدی را برطرف می‏‌کند. آنها ستارگان [[شیعیان]] ما هستند. آنها باعث می‏شوند نام و یاد پدرم در همه جا زنده بماند. هر بدعتی را کشف می‏‌کنند و به مقابله برمی‏‌خیزند و بدعت‌‏ها را از [[دین]] می‌‏زدایند. در این هنگام حضرت گریه کردند. من پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟! فرمود: درود خداوند بر آنها باد! آنها «برید بن معاویه عجلی، زرارة بن اعین، [[ابوبصیر]] و [[محمد بن مسلم]]» هستند<ref> قاموس الرجال، ج 2، ص 277.</ref>.

# امام صادق علیه‌السلام می‏‌فرمود: محبوب‏‌ترین مردم نزد ما، چه در این دنیا باشیم و چه نباشیم، چهار نفرند: «زرارة‏بن اعین، برید بن معاویه عجلی، محمد بن مسلم و [[ابو جعفر احول]] «مؤمن طاق»»<ref>وسایل الشیعه، ج 27، ص 143.</ref>.

# داوود بن سرحان نقل می‏‌کند: شنیدم از امام صادق علیه‌السلام که فرمود: همانا [[اصحاب]] پدرم زینت ما هستند؛ بدانید آنها «زرارة بن اعین، محمد بن مسلم، برید بن معاویه و [[لیث مرادی]]» هستند. اینها همیشه با [[عدالت]] و قسط رفتار می‏‌کنند. این‌ها همیشه راست می‏‌گویند و در کلام صادقند. این‌ها سبقت گیرندگان مقرّب درگاه الهی هستند<ref>. اعیان الشیعه، ج 3، ص 559.</ref>.

# جمیل بن درّاج می‏‌گوید: شنیدم از امام صادق علیه‌السلام که فرمود: استواران در زمین و پرچم‏داران دین خداوند، چهارنفرند: «محمد بن مسلم، برید بن معاویه، زرارة بن اعین و لیث بن البختری<ref>رجال کشی، ص 135.</ref>.»

# حذیفة بن اسید غفاری نقل می‏کند: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که فرمود: روز قیامت شیعیان و اهل بیت علیه‌السلام ندا می‏‌دهند: اینان «برید بن معاویه، زرارة بن اعین، محمد بن مسلم و احول» اولین سبقت‌گیرندگان و اولین مقرّبان بودند<ref>همان، ص 10.</ref>.

# علی بن اسباط نقل می‏کند از پدرش و اسباط نقل می‏‌کند از [[موسی بن جعفر|امام موسی علیه‌السلام]] که فرمود: [[روز قیامت]] منادی ندا: می‏دهد حواریون [[امام محمد بن علی]] و [[جعفربن محمد]] چه کسانی هستند؟! در این هنگام چهارنفر بلند می‌شوند: «برید بن معاویه، زرارة بن اعین، محمد بن مسلم، لیث بن البختری.» که منظور ابوبصیر است<ref> بحارالانوار، ج 46، ص 243.</ref>.

# جمیل بن درّاج می‏گوید: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که فرمود: بشارت ده مخبتین را به [[بهشت]]! «برید بن معاویه، ابوبصیر، محمد بن مسلم و زرارة بن اعین». این چهارنفر از نجیبان و پاکان‌اند. این‌ها امین خداوند در بیان احکام الهی هستند. اگر این‌ها نبودند، آثار [[نبوت]] از بین می‏رفت<ref>رجال کشی، ص 170.</ref>.

در کنار این احادیث ـ که در بیان فضیلت برید نقل شده است ـ چند روایت در مذمّت برید از [[معصوم|معصوم علیه‌السلام]] نقل شده است که بدین قرار است:

 

# ابی‌الصباح می‌گوید: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که فرمود: خداوند هلاک کند کسانی را که در دین‌شان شک می‌ورزند. «زرارة بن اعین و برید بن معاویه و محمد بن مسلم و اسماعیل جعفی» از کسانی هستند که در دین‌شان شک می‌ورزند<ref>اعیان الشیعه، ج 3، ص 559.</ref>.

# یونس نقل می‌کند از مسمع که از ابن ابی‌سیّار شنیدم که اباعبداللّهی می‌فرمود: خداوند لعنت کند برید را، خداوند لعنت کند زرارة بن اعین را<ref>قاموس الرجال، ج 2، ص 276.</ref>.

در تحلیل این روایات، سه پاسخ داده شده است:

# در سند روایاتی که در مذمّت برید نقل شده است، جبرئیل بن احمد قرار دارد که نه ممدوح است و نه ثقه.

# روایات مدح، فراوان است و قطعاً از اهل بیت علیه‌السلام رسیده است و از حیث سند معتبر است. پس اعتنایی به روایات شاذ که در مذمّت برید نقل شده است، نمی‌شود.

# در صحیحه [[عبداللّه بن زرارة]] آمده است که حضرت امام صادقی فرمود: من عیب شما را می‌گویم و با این که شما را مذمّت می‌کنم، از شما دفاع می‌کنم چون می‌ترسم دشمن به شما آسیب برساند و موجب حسد مردم و اذیت رساندن به شما شود<ref>معجم الرجال، خویی، ج 4، ص 198.</ref>.

== روایات ==

برید بن معاویه 58 حدیث را مستقیم از امام نقل کرده و 32 حدیث را از طریق [[محمد بن مسلم|محمدبن مسلم]] از امام نقل کرده است<ref>تنقیح المقال، مامقانی، ص 165.</ref>.

# برید بن معاویه می‌گوید: شنیدم از امام صادق علیه‌السلام که ایشان فرمود: من از پدرم و پدرم از پدرش... و [[امام علی علیه السلام|امام علی علیه‌السلام]] از [[حضرت محمد (ص)|رسول خداصلی الله علیه]] و آن حضرت از [[جبرئیل]] و ایشان از خداوند شنید که خداوند فرموده است: زمانی که اراده کنم جمع کنم برای مسلمانی خیردنیا و آخرت را، قرار می‌دهم برای او قلبی خاشع؛ زبانی ذاکر؛ جسدی بر بلاصا بر و زن مؤمن‌ه‏ای که وقتی به او نگاه کند، خوشحال شود و وقتی از او دور است، خود را حفظ کند<ref>وسایل الشیعه، ج 20، ص 40.</ref>. همراه حضرت صادق علیه‌السلام نشسته و مشغول صحبت بودیم که مردی وارد شد و گفت: من از [[خراسان]] برای دیدن شما آمده‏‌ام. (آنگاه پای خود را به حضرت نمایاند و گفت) به خدا قسم! نیامدم مگر به عشق شما؛ ببین چگونه پایم تاول زده است!

# برید می‌گوید: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم، منظور خداوند از «صادقین» در آیه «اتقوا اللّه و کونوا مع الصادقین» چیست؟ فرمود: مقصود خداوند فقط شامل ما می‌شود<ref> اصول کافی، ج 1، ص 208.</ref>.

# برید می‌گوید: امام صادق علیه‌السلام هر وقت اراده سفر می‌‏کرد، همه اهل و عیال خود را در خانه‏‌ای دعوت می‌کرد و دست را به دعا می‌داشت و می‌فرمود: «اللّهم انّی استودعک الغداة نفسی و مالی و اهلی و ولدی الشاهد منّا و الغائب، اللّهمّ احفظنا و احفظ علینا اجعلنا فیجورارک، اللّهم لاتسلبنا نعمتک و لا تغیّر ما بنا من عافیتک و فضلک<ref>همان، ص 283.</ref>؛ پروردگارا! امروز جان و مال و اهل و فرزندان حاضر و غایبم را به تو می‌سپارم. خدایا! ما را از شر حفظ کن و اموال ما را برای ما حفظ کن. خدایا! ما را در جوارِ خودت قرار ده. خدایا! نعمتت را از ما نگیر و احسان و فضلی را که به ما مرحمت فرموده‏‌ای، تغییر مده».

# برید می‌گوید: از حضرت صادق علیه‌السلام شنید که فرمود: از پدرم و او از پدرش... از [[علی بن ابی طالب|علی علیه‌السلام]] و او از [[حضرت محمد (ص)|رسول اللّه صلی الله علیه]] شنیدم که رسول اللّه صلی الله علیه فرمودند: مرز اسلام و کفر چیزی نیست مگر ترک [[نماز]] واجبی که عمدی ترک شود، یا نماز را سبک بشمارد و اگر چنین کند، مثل آن است که نماز نخوانده باشد<ref>وسایل الشیعه، ج 4، ص 42.</ref>.

# برید می‌گوید: از امام درمورد آیه «یا ایها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا....»، سؤال کردم. حضرت فرمود: صبر کنید بر انجام تکالیف و وظایف شرعی، و بردشمنی دشمنانتان صابر باشید و با امام موعود ارتباط داشته باشید<ref> تأویل الآیات، ص 86.</ref>.

در تاریخ وفات برید بن معاویه، اختلاف است؛ بعضی فوت او را در زمان امام صادق علیه‌السلام دانسته‏‌اند. اما قول قوی که اکثر کتب رجال نقل کرده‌‏اند، این است که وی در سال 150 ه .ق. رحلت کرده است<ref>تنقیح المقال، ص 165.</ref>.

[[برگرفته از سایت برید بن معاویه عجلی - پرتال جامع علوم انسانیhttp://ensani.irhttp://ensani.ir/fa/article/57537/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%86-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%88%DB%8C%D9%87-%D8%B9%D8%AC%D9%84%D9%89|برگرفته از سایت برید بن معاویه عجلی - پرتال جامع علوم انسانیhttp://ensani.ir]]