سی و هشتمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سی و هشتمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی'''، با موضوع همکاری‌های اسلامی برای دستیابی به ارزش‌های مشترک با تمرکز بر مسئله [[فلسطین]]، با شرکت بیش از 250 شخصیت برجسته [[جهان اسلام]] به صورت حضوری، از جمله شیخ شمس الدین محمد شرف الدین مفتی [[یمن]]، [[زهیر جعید]] هماهنگ کننده جبهه عمل اسلامی لبنان، مولوی اسحاق مدنی رئیس شورای عالی [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]، شیخ عبدالعزیز سرحان مشاور دبیرکل سازمان همبستگی کشورهای اسلامی از [[عربستان سعودی]]، شیخ علی خطیب نایب رئیس شورای عالی شیعیان [[لبنان]]، شیخ مهدی الصمیدعی مفتی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] [[عراق]] و عضو شورای عالی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، و 234 شخصیت به صورت وبیناری، از 30 کشور، از تاریخ پنج شنبه 29 شهریورماه 1403 ش، برابر با 15 ربیع‌الاول سال 1446 ق، به مدت سه روز به همت [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] برگزار گردید. سخنران پایانی  این کنفرانس مقام معظم رهبری، [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حضرت آیت‌الله خامنه‎‌ای]] بودند که با تبریک سالروز ولادت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|نبی اکرم(صلی الله علیه وآله)]] و [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق(علیه‌السلام)]]، درس بزرگ نبوی را امت‌سازی برشمردند و با تأکید بر نقش خواص در شکل‌گیری [[امت اسلامی]] و [[وحدت اسلامی|وحدت]] [[جهان اسلام|دنیای اسلام]] گفتند: با شکل‌گیری امت اسلامی، [[مسلمان|مسلمانان]] با قدرت درونی خود می‌توانند غده سرطانی و خبیث [[رژیم صهیونیستی|رژیم صهیونی]] را از [[فلسطین]] بردارند و نفوذ و تسلط و دخالت زورگویانه [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] در منطقه را نیز از بین ببرند.

==پیام آیت الله سبحانی==

از موضوعات روشن كه همگان بر آن اتفاق نظر دارند مسأله [[وحدت اسلامی|وحدت]] جامعه است در سايه يگانگى در انديشه و عمل همه نيروها به يك سو سوق داده مى شود و سرانجام نتايج عظيمى به دست مى آيد ولى در تفرّق و تشتت نيروهاى عملى و فكرى پراكنده شده و هرگز ثمربخش نمى باشد.

بر اين اساس [[قرآن]] جامعه اسلامى را موظف مى كند به «حبل اللّه» چنگ زده و از تفرق و دو دستگى بپرهيزند آنجا كه مى فرمايد: (واعتصموا بحبل اللّه جميعاً ولا تفرقوا).

نكته قابل توجه اين جا است كه چگونه متعلق اعتصام را حبل معرفی مى كند در صورتى كه مى توانست به شكل ديگر مانند (واعتصموا بالقرآن) و امثال آن بفرمايد، شايد وجه آن اين باشد كه فردى كه در قعر چاه افتاده راه نجات آن اين است كه طنابى را به سوى چاه فرستاده تا به آن چنگ زند و بالا كشيده شود تو گويى جامعه متفرق و متشتت مانند كسى است كه درون چاه قرار گرفته و با تمسك به حبل وحدت و يگانگى نجات پيدا مى كند و قرينه اين نوع برداشت از آيه جمله (ولا تفرّقوا) است.

=== وحدت مسلمانان و دورى از تفرق، اهتمام پیامبر===

از روز نخست يگانگى [[مسلمان|مسلمانان]] و دورى از تفرق مورد اهتمام [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول گرامى]] بود، در مقابل گروه منافق بالاخص [[آیین یهودیت|يهود]] دغدغه ايجاد تفرق و تشتت داشتند.

در يكى از روزهاى پيروزى [[اسلام]] در [[مدینه|مدينه]]، فرد يهودى به نام شاس عبور مى كرد و ديد جوانان [[انصار]] از دو قبيله اوس و خزرج دور هم گرد آمده اند و گل مى‌گويند و گل مى‌شنوند در حالى كه چند سال قبل، آنان تشنه خون يكديگر بودند ـ اين نوع [[وحدت اسلامی|وحدت]] خشم آن يهودى را برانگيخت، برگشت و به يكى از جوانان يهود تعليم داد كه وارد جمع آنان شود و جنگ‌هاى قبل از اسلام را يادآورى كند كه چگونه اوسيان در نبرد «بغاث» چنين و چنان كردند و از خزرجيان انتقام گرفتند!

جوانان اوس و خزرج بر اثر سادگى تحت تأثير تبليغات مسموم اين جوان قرار گرفته آن وحدت و يگانگى را فراموش كردند و كم كم آماده رودررويى و مبارزه بودند پيامبر گرامى از اين وضع اسفبار آگاه شد و فوراً از مسجد بيرون آمد و به آنان چنين فرمود: «يا معشر المسلمين اللّه اللّه، أبدعوى الجاهلية وأنا بين أظهركم بعد أن هداكم اللّه في الإسلام واكرمكم به وقطع به تمسكم أمر الجاهلية واستنقذكم به من الكفر والّف به بين قلوبهم»؛  

اى [[مسلمان|مسلمانان]] خدا خدا، آيا شايسته است آهنگ جاهليت را زنده كنيد و من در ميان شما هستم در حالى كه خدا شما را به [[اسلام]] هدايت فرمود و سرانجام عزيز نمود و رشته هاى جاهليت را قطع كرد و شما را از كفر نجات داد و شما را گرامى ساخت.

پيام [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پيامبر]] براى جامعه اسلامى درس آموزنده اى است كه پيوسته [[آیین یهودیت|يهود]] و يهود صفتان در صدد ايجاد تفرقه و دشمنى در ميان جامعه اسلامى هستند و همين جريان غزه گواه روشنى است كه چگونه اين عناصر ناپاك و همدستان آنان در صدد نسل كشى و جنايت درآمدند.

تمام فرق اسلامى با داشتن مشتركات فراوان به همين مشتركات چنگ بزنند و مسائل فكرى و عقيدتى را در مدارس مطرح كنند، آن هم به اميد آنكه به ساحل [[وحدت اسلامی|وحدت]] برسند.

مرحوم شرف الدين كه از اقطاب وحدت اسلامى بود جمله زيبايى دارد. وى به تمام فرق اسلامى خطاب نمود: «ما يجمعنا اكثر مما يفرقنا».

اين كمترين از راه دور مراتب سپاس خود را به همه علاقمندان تقريب به ويژه حاضران در اين همايش عرضه داشته و توفيقات همگان را از خداوند متعال خواهانم.

اين نوع اجتماع مفيد و سودمند است اما كافی نيست. بايد علاقمندان تقريب گام هاى مؤثرى بردارند.

مرحوم آيت اللّه شيخ محمد تقى قمى در سخنرانى خود در سال 1328 در مدرسه فيضيه فرمود: اطلاع يافتيم كه برخى از ناشران مصر در صدد تجديد كتاب الصراع بين الإسلام والوثنية است با اقدام دار التقريب متوقف شد.

امروز در كتاب اصول مذهب الشيعة الإمامية مى نويسد «الخمينى أدخل اسمه في الأذان» و اين كتاب در شمارگان وسيع چندين نوبت چاپ شده است.

نتيجه مى گيريم تنها گفتن تقريب تقريب يا ايها المسلمون قاربوا الخطى كافی نيست<ref>[https://taghribnews.com/vdcaowni049nmi1.k5k4.html يهود و يهود صفتان پیوسته درصدد ايجاد تفرقه و دشمنى ميان جامعه اسلامى هستند، تقریب].</ref>. چه نيكو مى گويد شاعر شيرين زبان فارسى:

{{ب|اسم گفتى و مسمّا را بجوى|ماه در بالاست نى در آب جوى}}

{{ب|هيچ اسم بى مسمى ديده‌اى|ياز گاف و لام گل چيده‌اى؛}}

[[جعفر سبحانی|جعفر سبحانى]]

2. '''هر نوع تعرض به این حقوق مصداق بارز ظلم است و عدالت، دستوری عقلی و الهی است''' برای این که بشر بتواند دولتی پایدار تأسیس کند که در آن حقوق تمامی انسانها به طور یکسان فارغ از وابستگی‌های قومی، مذهبی و دینی محترم شمرده شده و زمینه‌ای برای تعاملات منصفانه اجتماعی به دست ‌دهد. زیاده‌خواهان و مستکبران عالم همواره با ابزارهای زر و زور و تزویر بر آن هستند که حقوق دیگران را به نفع خود مصادره کنند و برای دستیابی به منافع بیشتر از هیچ ظلمی دریغ ندارند، طوری که اینک در غزه و سرزمین‌های اشغالی دستشان به خون بی گناهان، کودکان، زنان و سالخوردگان آلوده گشته و بازخوانی تاریخ تلخ گفته ملکوتیان «اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء» را به خاطر آورده است. توبیخ الهی شامل حال آنانی گردید که همانند بنی اسرائیل علی رغم این که پیمان بسته بودند که خون بی‌گناهان را نریزند و کسی را از خانه‌اش بیرون نکنند ولی نقض عهد کردند و وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ// ثُمَّ أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ...

این وعده الهی در قرآن است که شما بنی اسرائیل علی‌رغم تعهد قبلی، دستتان را به خون بی گناهان آلوده کردید و بسیاری را از خانه و کاشانه خود آواره نمودید. خداوند به شما وعده داده که جزای این کار شما در دنیا خزی، خواری و رسوایی و در آخرت شدیدترین عذاب الهی است و بدانید که خداوند از کرده شما غافل نیست.فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٨٥﴾

ضرورت وحدت ميان مسلمانان و نيز اجتناب از اختلاف و تفرقه برای دستیابی به رشد و تعالی همه امت‌های اسلامی بر کسی پوشيده نيست، زیرا سعادت ملت‌های آزاده و مسلمان، در گرو وحدت و تقریب ميان آنها می‌باشد. طبيعی است تفرقه و اختلاف منشاء شقاوت ملت‌های اسلامی است که یقينا مهمترین هدف استکبار نيز ایجاد اختلاف و انشقاق ميان جوامع اسلامی به منظور اعمال سلطه و سيطره بر آنان است. لذا بصيرت و هوشياری آحاد جامعه اسلامی بویژه علما و صاحب نظران مسلمان امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. از دیدگاه قرآن کریم، اتحاد، پيوند، همدلی و انسجام با یکدیگر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. خداوند متعال در قرآن کریم اتحاد و انسجام را موجب اعتلا و تفرقه را باعث انحطاط می‌داند.بر اساس آیه شریفه «إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةࣰ وَٰحِدَةࣰ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ» مسلمانان به عنوان امت واحده به شمار می‌روند و آنان باید با تمسک بر ایمان به خداوند یکتا و دریافت پیام وحی، مبنی بر اخوت و برادری، قدردان این نعمت الهی باشند و بایکدیگر نزاع نکنند.

«وَلَا تَنَٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِيحُكُمۡۖ وَٱصۡبِرُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ» چون نزاع و کشمکش موجب سستی آنان گردیده و قدرت و شوکت آنها را از بین می‌برد. تفرقه گرایی و ایجاد اختلاف و کینه توزی میان مسلمانان می تواند  

'''{{متن قرآن|إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ|سوره = أنبیاء|آیه =۹۲}}'''