راغب حرب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات شخصیت

'''راغب حرب'''، روحانی، سیاستمدار لبنانی و از بنیان‌گذاران مقاومت اسلامی بود که به دلیل اهتمام وی به مسأله مقاومت [[فلسطین]] و [[لبنان]]، مبارزه با اشغالگران [[رژیم صهیونیستی|اسرائیلی]]، پرداختن به مسأله [[وحدت اسلامی]]، همفکری با [[سید عباس موسوی]] در آموزش احکام [[اسلام]] درباره اشغالگران و [[وحدت اسلامی|اتحاد]] در برابر دشمنان به [[مسلمان|مسلمانان]]، مشارکت با [[سید موسی صدر|امام موسی صدر]] در «[[جنبش امل]]» و «حرکه‌المحرومین»، اصلاح و تربیت مردم در خلال مواعظ، خطبه‌ها و دروس و در [[نماز جماعت]] در [[جبل عامل]]، برپایی [[نماز جمعه]]، اعلام احکام دینى در خصوص وجوب [[جهاد]] و دفاع از اسلام در مقابل دشمن [[رژیم صهیونیستی|صهیونیستی]]، بارهار توسط دولت وقت [[لبنان]]، که حامی [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] بود، و [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]]، شکنجه و دستگیر شد. او  در نیمه شب جمعه 28 بهمن 1362 ش (16 فوریه 1984)، به دلیل برهم زدن نقشه‎‌های شوم اسرائیل با اقدامات و فعالیت‌هایش، در حالى که پس از اداى نماز و سخنرانى در مسجد جبشیت به خانه اش می‌رفت، با کمین نیروهاى اشغالگر [[مسجد الاقصی|قدس]] سر راهش  با رگبار مسلسل  به شهادت رسید.

او به شوق تحصیل دینى در سال 1389 ق (1348 ش، 1969 م)، عازم [[بیروت]] شد و به حوزه علمیه «المعهد الشرعى الاسلامى» در شرق بیروت رفت که علامه [[سید محمد حسین فضل الله|سید محمد حسین فضل‌الله]] پس از بازگشت از [[نجف]] تأسیس کرده بود و در آنجا  رسائل، مکاسب و کفایه و خارج اصول و [[فقه]] را تدریس مى‌کرد.

نیروهاى [[رژیم صهیونیستی|صهیونیستى]] شب جمعه 28 اسفند سال 1361 ش (8 مارس 1983م)،  منزل شیخ راغب حرب امام جمعه جبشیت را با زره پوش محاصره و او را دستگیر و به مکان نامعلومى منتقل نمودند. پس از انتشار خبر دستگیرى امام جمعه جبشیت که در عین حال عضو هیئت شرعى مجلس عالى اسلامى شیعیان لبنان بود، اهالى جبشیت پس از اعتصاب و تظاهرات در [[مسجد]] شهر تحصن کردند. پس از آن اهالى روستاهاى نبطیه دست به اعتصاب زدند و مؤسسات و مدارس و مغازه‌ها تعطیل شد. با اعتصاب سراسرى مردم نبطیه، نیروهاى اسرائیل در جنوب لبنان به حال آماده باش درآمدند. اول فروردین 1362 ش، مسلمانان شهر نبطیه طى تظاهراتى ضمن محکوم کردن اشغال جنوب لبنان توسط صهیونیست‌ها و دستگیرى شیخ راغب حرب و دیگر مردم جنوب لبنان، خواستار آزادى امام جمعه جبشیت شدند. 2 فروردین 1362 ش (11 مارس 1983)، علماى جنوب لبنان تحصن خود را به عنوان اعتراض به دستگیرى شیخ راغب حرب در حسینیه نبطیه آغاز کردند و طى بیانیه‌ای خواستار آزادى امام جمعه شهر جبشیت شدند. در پى اعتصابات در نبطیه و جبشیت مردم منطقه [[بعلبک]] نیز دست به اعتصاب زدند و مغازه‌ها، مدارس و ادارات دولتى را تعطیل کردند. مردم شهرهاى جنوب [[لبنان]] به خیل عظیم اعتصاب کنندگان پیوسته و سرانجام شیخ راغب حرب پس از 17 روز اسارت عصر روز یک شنبه 14 فروردین 1362 ش (25 مارس 1983)، آزاد شد. او پس از آزادى گفت: نیروهاى صهیونیست چشم مرا بستند و دست بسته یک شب در شهر نبطیه نگه داشتند. آنها گفتند مى‌خواهند مرا به زندان انصار منتقل کنند، ولى مرا به صیدا بردند. بعد به مدرسه الشجره مرکز فرماندار نظامى اسرائیل در شهر صور بردند. آنجا بازداشت بودم تا روزى که مرا آزاد کردند. صهیونیست‌ها در بازجویى نظر مرا درباره صلح، شناسایى متقابل و مصلحت [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] پرسیدند: '''پاسخ من این بود که هر انسان مصلحت خود و وطنش را مقدم مى‌داند'''.

شیخ راغب حرب همان روز به شهر خود رفت. در میان استقبال هزاران نفر که شعار الله اکبر سر مى دادند، وارد جبشیت شد. به مسجد رفت و طى سخنانى گفت: من بسیار خوشحالم که با شما ملاقات مى کنم... بهترین جمله اى که مى توانم در اینجا بر زبان آورم کلمه «لا اله الا الله» است همچنان که مسلمانان هنگام پیروزى و ورود مکه آن را بر زبان آوردند.

راغب حرب پس از آزادى گفت: ادامه جنبش امل مردمى براى ثمر بخش بودن قیام همگانى و آزادى لبنان از وجود اشغالگران ضرورى است. وى افزود امیدوارم بتوانم با برادران مجاهد خود براى تحقق هدف هایمان با تمام وسایل موجود در راه صحیح گام برداریم. آزادى من به فضل خدا و تلاش مردم خداپرست که به مقابله با صهیونیست‌ها پرداخته‌اند، انجام گرفته و توکل بر خدا و تکیه بر خود بهترین وسیله براى رویارویى با دشمن و رسیدن به پیروزى است. صهیونیست‌ها از می‌خواستند در برابر آزادیم با آن ها همکارى کنم ولى من این پیشنهاد را رد کردم و به آن ها گفتم باید بدانید بدون هیچ شک و تردیدى به مبارزه خود علیه شما ادامه خواهم داد. صهیونیست‌ها درباره امام خمینى و این که به هنگام دیدارم از ایران با وى ملاقات کرده‌ام از من سؤال کردند که در جواب آن ها گفتم بله، الحمد لله از راهنمایى هاى ایشان برخوردار شدم. آن ها هم چنین درباره نقش امام خمینى و درجه پایبندى ما به رهبرى ایشان سؤال کردند. گفتم امام خمینى مرجع دینى ما محسوب مى‌شوند و از آن جایى که وى نائب امام مهدى مى باشد ما ملزم به اجراى امر و نهى ایشان می‌باشیم

خبرنگار روزنامه ملیت ترکیه طى مقاله اى در مورد دیدارش از لبنان خاطر نشان کرد: کسى که اسم وى بیش از دیگران در جنوب لبنان به گوش می‌رسد شیخ راغب حرب است. تصاویر وى تمام در و دیوار جنوب لبنان را پوشانده است. از سازمان امل گرفته تا حزب الله لبنان و حتى سازمان جهاد اسلامى شیخ راغب حرب را از آن خویش مى‌دانند. اکثر سازمان‌های شیعه لبنان علاقه زیادى به شیخ راغب حرب نشان می‌دهند و او را سایه امام خمینى در لبنان می‌دانند.

شهید شیخ راغب حرب طى مصاحبه اى که با خبرنگار مذکور در منزلش واقع در حوالى نبطیهداشت، اهداف مبارزه خود را این گونه بیان داشت:

 

«تا به امروز در مقابل صهیونیست ها که با اشغال اراضى و مناطقمان در تلاش نابود کردن ما هستند، با چنگ و دندان مقاومت کرده ایم و تا ریشه کن کردن آنان هم از پیر و جوان و کودک گرفته تا زنان به مقاومت خود ادامه خواهیم داد. ما مى دانیم که اشغال گران قدس در صورت عقب نشینى از این سرزمین ها این مناطق را به دریاچه اى از خون تبدیل خواهند کرد. نابودى آنان و قطع موجودیتشان از سرزمین هاى اشغالى فلسطین وظیفه تمامى مسلمین جهان ا ست. تا به امروز ما فقط در برابر نیروهاى اشغالگر قدس مقاومت کرده ایم بعد از این روش هاى دیگرى را به کار خواهیم برد. اگر همراه ما باشید طرز استفاده از این شیوه ها را خواهید دید، تنها هدف ما مسلمانان لبنانى و فلسطینى رهایى کامل بیت المقدس از چنگال صهیونیست هاست