رباط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
بنابراین رباط‌ها ابتدا به منزله پادگان‌های نظامی و مـحل نـگهداری اسـب و آذوقه مجاهدان اسلام بوده و آنها در سده‌های نخستین اسلامی به مرزهای سرزمین‌های مسلمان هجرت کـرده و بـا احـداث رباط‌ها در مرزهایی که مورد تهدید مشرکان بود به پاسداری از دین مبین اسلام می‌پرداختند. | بنابراین رباط‌ها ابتدا به منزله پادگان‌های نظامی و مـحل نـگهداری اسـب و آذوقه مجاهدان اسلام بوده و آنها در سده‌های نخستین اسلامی به مرزهای سرزمین‌های مسلمان هجرت کـرده و بـا احـداث رباط‌ها در مرزهایی که مورد تهدید مشرکان بود به پاسداری از دین مبین اسلام می‌پرداختند. | ||
=ساخت‌وساز و مخارج= | |||
ساخت رباط به دلیل آن که در آغاز با هدف حـفاظت از مـرزها و دفــاع از سـرزمین‌هـای <ref>مـقدمه‌ای بر شناخت رباط در ایران، ص٥٠٩</ref> اسلامی انجام میگرفت، امری مقدس به شمار می‌‌‌‌آمد و [[مسلمانان]] بـه آن‌اشـتیاق داشتند. زیرا بـر اسـاس آیات [[قرآن]]، مرابطه و حفاظت از مرزهای اسلامی در برابر دشمنان، امری واجب است؛ <ref>(انفـال:60)؛ (آل‌عمران:200)</ref> | |||
به همین سبب، رباط به دلیل جـایگاه مهمی کـه در امر [[جهاد]] مسلمین و پاسداری از مرزهای اسلام داشت، جنبه تقدس به خود گرفت و رباط‌سازی و رباط‌نشینی رهنمودی دینی و امری مقدس و ارزشمند در دین اسلام محسوب گردید.<ref>مـساله فـی المرابطه بـالثغور، ص١٧</ref> چه بسا شهیدانی که از رباطی به جنگ با مشرکین برمی‌خواستند و به شـهادت مـی‌رسیدند و در همان رباط بـه خـاک سپرده مـی‌شدند.<ref>الانسـاب، ج٢، ص٤٣٤؛ تاریخ رباط در اسلام و ایران، ج٢، ص537</ref> | |||
ازاین رو، برخی افراد نیکوکار به قصد خیرات و کسب برکات به ساخت رباط مـی پرداخـتند.<ref>معماری اسلامی، ص٣٤٠</ref> پس از تـغییر کاربری رباط‌ها، هم چنان به ساخت و نگهداری این بناهای عام‌المنفعه توجـه می‌‌‌‌شـد؛ زیرا عـلاوه بر فواید خیریه، عواید اقتصادی داشتند و سـبب رونـق تجـارت منطقـه می‌‌‌‌گردیدند. | |||
با وجود مشارکت مردم در ساخت رباط، در آنها برای مـخارج مـسافران و سـاکنان از درآمدهای وقفی اسـتفاده مـی شـد. مخارج هر رباط در سند وقفیّه‌اش درج شده بود که برای زمانی محدود یا نامحدود در نظر گرفته شده بود. همچنین واجدین شرایط بهره‌مندی از امکانات رباط نیز به‌طور کامل شرح داده شده بود. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده:قرآن شناسی]] | [[رده:قرآن شناسی]] | ||
[[رده: اصطلاحات نظامی مسلمانان]] | [[رده: اصطلاحات نظامی مسلمانان]] | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۳۴
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۰۱:۳۴، ۳ مه ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
رِباط، در آغاز شکل‌گیری و گسترش اسلام، استحکامات نظامیِ ساده، در نقاط سوق‌الجیشی مرز سرزمین‌های مسلمین بود تا مجاهدان در پناه آن از مرزهای جهان اسلام در مقابل کفار دفاع کنند. اما از قرن چهارم به بعد، رباط‌های مشرق زمین دچار تغییرات اساسی شدند. از آن زمان به بعد، یک رباط، نهادی عام‌المنفعه بود که توسط انسانی خیّر ساخته می‌شد، تا وسایل آسایش و راحتی را برای مسافران مسلمان، فقرا و در راه‌ماندگانی فراهم کند، که عموماً صوفی بودند.
شهر مکه به دلیل وجود کعبه، پایگاه وحدت و یکپارچگی تمام اقوام و گروه‌های مسلمانی بوده است که از اقصی نقاط قلمرو گسترده جهان اسلام به این دیار پای می‌نهادند. اداره و تسلط بر اوضاع شهر مکه، در تاریخ اسلام برای سلسله‌های حکومت‌گر جایگاه ویژه‌ای داشته و اموری همچون اداره کاروان‌های حج، رسیدگی به امور اجتماعی و اقتصادی حجاج و مدیریت رویداد عظیم حج، برای حاکمان و امرای حج از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده است.
در این میان رِباط‌ها، نقش مهمی در استقرار امنیت و رونق شهر مکه و رفاه حال حجاج، داشته است. منابع تاریخی مختلف، از وجود حدود 60 رباط در مکه، خبر داده‌اند که از ویژگـی هـای مهـم این رباط‌ها ساخت و ساز اکثر آنها در قـرنهـای ششم و نهم هجری قمری بوده است.
خیّرین و اشخاص منحصر به فرد، با صرف اموال شخصی، بیشترین نقش را در ساخت و سازهای عام‌المنفعه در مکه داشته‌اند که بخش قابل توجهی از آنان، بومی مکه نبودند و در واقع ایرانی‌ها در رتبه اول احداث رباط در این شهر قرار داشته‌اند.
تاریخچه و پیشینه
ماهیت و اساس شکل‌گیری نهاد اسلامی "رباط" در قرن دوم هجری، از سواحل جنوبی دریای مدیترانه در شمال آفریقا برخاسته است؛ جایی که امروز تونس نام دارد.
رباط‌ها در قـرنهـای نـخستین اسلامی و پیش از فراگیرشدن اسلام در بیشـتر مرزهـای جهان اسلام وجود داشتند و نظامیان در آنـها مـستقر بودند. بنابر گزارشات تاریخی، رباط‌ها در آغاز استحکامات ساده‌ای بودند و در نقاط بـی‌حـفاظ مرزی ساخته می‌شدند تا پناهگاه گروهی از جهادگران باشند.[۱]
ساختمان آنها در ساده‌ترین شکل نـقشه‌ای مـستطیل داشـت و شامل یک دیوار بر اطراف اطاق‌هایی برای اقامت، انبارهای اسلحه و تدارکات و برج‌های دیده‌بانی و علامت دادن بـود که غالبا با شتاب بنیان گرفته بود.[۲]
رباط‌ها گـاه بـه صورت پایـگاه‌های بـزرگ نـظامی برای تدارک حمله مـسلمانان به سرزمین‌های کفار نیز ساخته و مورد استفاده قرار میگرفت. این‌گونه رباط‌ها را معمولا حکام می‌ساختند. مـثل «ربـاط المنستیر» در تونس که بانی آن زیادةالله بـود و در سـال 206 ه. ق بـنیان گـرفت.[۳]
بنابراین رباط‌ها ابتدا به منزله پادگان‌های نظامی و مـحل نـگهداری اسـب و آذوقه مجاهدان اسلام بوده و آنها در سده‌های نخستین اسلامی به مرزهای سرزمین‌های مسلمان هجرت کـرده و بـا احـداث رباط‌ها در مرزهایی که مورد تهدید مشرکان بود به پاسداری از دین مبین اسلام می‌پرداختند.
ساخت‌وساز و مخارج
ساخت رباط به دلیل آن که در آغاز با هدف حـفاظت از مـرزها و دفــاع از سـرزمین‌هـای [۴] اسلامی انجام میگرفت، امری مقدس به شمار می‌‌‌‌آمد و مسلمانان بـه آن‌اشـتیاق داشتند. زیرا بـر اسـاس آیات قرآن، مرابطه و حفاظت از مرزهای اسلامی در برابر دشمنان، امری واجب است؛ [۵]
به همین سبب، رباط به دلیل جـایگاه مهمی کـه در امر جهاد مسلمین و پاسداری از مرزهای اسلام داشت، جنبه تقدس به خود گرفت و رباط‌سازی و رباط‌نشینی رهنمودی دینی و امری مقدس و ارزشمند در دین اسلام محسوب گردید.[۶] چه بسا شهیدانی که از رباطی به جنگ با مشرکین برمی‌خواستند و به شـهادت مـی‌رسیدند و در همان رباط بـه خـاک سپرده مـی‌شدند.[۷]
ازاین رو، برخی افراد نیکوکار به قصد خیرات و کسب برکات به ساخت رباط مـی پرداخـتند.[۸] پس از تـغییر کاربری رباط‌ها، هم چنان به ساخت و نگهداری این بناهای عام‌المنفعه توجـه می‌‌‌‌شـد؛ زیرا عـلاوه بر فواید خیریه، عواید اقتصادی داشتند و سـبب رونـق تجـارت منطقـه می‌‌‌‌گردیدند.
با وجود مشارکت مردم در ساخت رباط، در آنها برای مـخارج مـسافران و سـاکنان از درآمدهای وقفی اسـتفاده مـی شـد. مخارج هر رباط در سند وقفیّه‌اش درج شده بود که برای زمانی محدود یا نامحدود در نظر گرفته شده بود. همچنین واجدین شرایط بهره‌مندی از امکانات رباط نیز به‌طور کامل شرح داده شده بود.
پانویس
- ↑ آموزش و پرورش در اسلام، ص28
- ↑ مـقدمه‌ای بـر شناخت رباط در ایران، ص508؛ دایـرة المـعارف الاسلامیه، ج10، ص19، ماده ربط
- ↑ مـقدمه‌ای بـر شناخت رباط در ایران، ص509
- ↑ مـقدمه‌ای بر شناخت رباط در ایران، ص٥٠٩
- ↑ (انفـال:60)؛ (آل‌عمران:200)
- ↑ مـساله فـی المرابطه بـالثغور، ص١٧
- ↑ الانسـاب، ج٢، ص٤٣٤؛ تاریخ رباط در اسلام و ایران، ج٢، ص537
- ↑ معماری اسلامی، ص٣٤٠