صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی): تفاوت میان نسخه‌ها

این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط [[خدا|خدای تعالی]] است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را می‌‏بیند. [[ابلیس]] دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح [[اهل کتاب|اهل‌کتاب]] و [[ازدواج|نکاح]] با زنان آنان را حرام می‌دانند. می‌گویند که [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه، خطا کرد. آنان باور دارند که چگونه می‏‌توان قاتل [[عمار یاسر|عمار]] را یاغی و سرکش خواند در حالیکه او بر اصحاب [[معاویه]] خروج کرد. از منظر این فرقه [[عثمان]] مظلومانه کشته شد؛ زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالیکه عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان، علی (علیه‌السّلام) در جنگ با معاویه خطا کرد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>الیمانی یحیی‌بن‌مرتضی؛ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق،  مشکور، محمد جواد، بیروت، ص 120.</ref>.