عبیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = عبیدیه‏
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس = عبیدالمکتب‌
| عقیده =  هر چیزی غیر از [[شرک]] بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال [[توحید]] بمیرد،  بابت هر گناهی انجام داده و یا به آن ملتزم شده باشد هیچ ضرر و عذابی متوجه او نخواهد شد.
}}
'''عبیدیه‏''' اصحاب عبیدالمکتب‌‏‌اند.
'''عبیدیه‏''' اصحاب عبیدالمکتب‌‏‌اند.


= عقاید =
=عقاید=
وی معتقد بود که هر چیزی غیر از [[شرک]] بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال [[توحید]] بمیرد، هر گناهی انجام داده و یا به آن ملتزم شده باشد هیچ ضرر و عذابی متوجه او نخواهد شد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 331 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ طبع تهران، ج 2، ص 100.</ref>.
عبیدالمکتب معتقد بود که هر چیزی غیر از [[شرک]] بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال [[توحید]] بمیرد، بابت هر گناهی انجام داده و یا به آن ملتزم شده باشد هیچ ضرر و عذابی متوجه او نخواهد شد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 331 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ طبع تهران، ج 2، ص 100</ref>.


== پانویس ==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۳

عبیدیه‏
موسسعبیدالمکتب‌
عقیدههر چیزی غیر از شرک بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال توحید بمیرد، بابت هر گناهی انجام داده و یا به آن ملتزم شده باشد هیچ ضرر و عذابی متوجه او نخواهد شد.

عبیدیه‏ اصحاب عبیدالمکتب‌‏‌اند.

عقاید

عبیدالمکتب معتقد بود که هر چیزی غیر از شرک بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال توحید بمیرد، بابت هر گناهی انجام داده و یا به آن ملتزم شده باشد هیچ ضرر و عذابی متوجه او نخواهد شد[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 331 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ طبع تهران، ج 2، ص 100