زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

از آیات قرآن و روایات اسلامى استفاده مى شود کتاب های آسمانى بر دوگونه است. گونه اول کتاب هایى است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص خود است . این نوع کتاب ها بر پنج پیامبر اولو العزم نازل شده است. گونه دوم کتاب هایی است که شریعت تازه ای را  ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه ها و دعا ها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می باشد.در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است  که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلكه مشتمل بر نصايح و اندرزها و راهنمايي ها و توصيه و دعاها بوده است.<ref>ر ک، تفسیر نمونه،ج 4 ص 214</ref> در ضمن زبور داوود در میان دیگر کتب پیامبران، این ویژگى را دارد که تمام آن مناجات و نیایش و اندرز است.

در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود علیه السلام اعطا کرده ایم، ولی برخی گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.<ref>سیوطی جلال الدین، تفسیر الجلالین، بیروت، نشر موسسه النور للمطبوعات، سال 1416، چاپ اول، ص 334</ref> ولی دلیل قابل قبولی براین مدعا وجود ندارد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 14، ص 329 </ref>