صهیونیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۳ ژوئن ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'صهیونیزم' به 'صهیونیسم'
جز (جایگزینی متن - 'صهیونیست‌' به 'صهیونیسم')
جز (جایگزینی متن - 'صهیونیزم' به 'صهیونیسم')
خط ۲۵: خط ۲۵:
اما واژه صهیونیسم که برگرفته از این کلمه است، و -این نام‌گذاری آیینهٔ تمام‌نمای هدف یهودیان ازاین نهضت می‌باشد- یک جریان ناسیونالیستی متعصب متعلق‌به بورژوازی <ref>این واژه به دسته بالاتر یا مرفه و سرمایه‌دار اطلاق می‌شود. این دسته قدرت خود را از استخدام، آموزش و ثروت به دست می‌آورند و نه از اشراف زادگی ((www.loghatnaameh.org</ref> یهود، برای به وجود آمدن کشور خودمختار یهودی در فلسطین می‌باشد. صهیونیسم جنبشی سیاسی و هدف آن جذب یهودیان و فراهم کردن زمینه‌های مهاجرت آنها به فلسطین است تا بدین وسیله دولتی یهودی به عنوان نماد فرهنگ و دین یهود تشکیل دهند و مشخصه بارز آن نژادپرستی یهودی باشد.  
اما واژه صهیونیسم که برگرفته از این کلمه است، و -این نام‌گذاری آیینهٔ تمام‌نمای هدف یهودیان ازاین نهضت می‌باشد- یک جریان ناسیونالیستی متعصب متعلق‌به بورژوازی <ref>این واژه به دسته بالاتر یا مرفه و سرمایه‌دار اطلاق می‌شود. این دسته قدرت خود را از استخدام، آموزش و ثروت به دست می‌آورند و نه از اشراف زادگی ((www.loghatnaameh.org</ref> یهود، برای به وجود آمدن کشور خودمختار یهودی در فلسطین می‌باشد. صهیونیسم جنبشی سیاسی و هدف آن جذب یهودیان و فراهم کردن زمینه‌های مهاجرت آنها به فلسطین است تا بدین وسیله دولتی یهودی به عنوان نماد فرهنگ و دین یهود تشکیل دهند و مشخصه بارز آن نژادپرستی یهودی باشد.  


این جنبش در اواسط قرن نوزدهم میلادی به رهبری تئودور هرتزل فعالیت خود را آغاز کرد. این جنبش با نام "صهیونیزم" در واژگان سیاسی جهان تثبیت شد و علی‌رغم این که گرایشی فراگیر در میان فعالان مذهبی و سیاسی یهودی نبود، به دلیل انطباق با اهداف قدرت‌های آن روز [[اروپا]]، خصوصاً دولت [[بریتانیا]] و در مرحله بعد [[فرانسه]]، مورد حمایت سرسختانه و گسترده آنان قرار گرفت و توانست سکان هدایت اکثریت فعالان سیاسی و مذهبی یهودی را به دست بگیرد. نظریه پردازان صهیونیست بسیار علاقمندند "صهیونیزم" را به عنوان اندیشه‌ای معرفی کنند که ریشه در اعماق تاریخ دارد ولی تمایلی برای ارائه ادلّه مستدل برای اثبات این مدعا از خود نشان نمی‌دهند.
این جنبش در اواسط قرن نوزدهم میلادی به رهبری تئودور هرتزل فعالیت خود را آغاز کرد. این جنبش با نام "صهیونیسم" در واژگان سیاسی جهان تثبیت شد و علی‌رغم این که گرایشی فراگیر در میان فعالان مذهبی و سیاسی یهودی نبود، به دلیل انطباق با اهداف قدرت‌های آن روز [[اروپا]]، خصوصاً دولت [[بریتانیا]] و در مرحله بعد [[فرانسه]]، مورد حمایت سرسختانه و گسترده آنان قرار گرفت و توانست سکان هدایت اکثریت فعالان سیاسی و مذهبی یهودی را به دست بگیرد. نظریه پردازان صهیونیست بسیار علاقمندند "صهیونیسم" را به عنوان اندیشه‌ای معرفی کنند که ریشه در اعماق تاریخ دارد ولی تمایلی برای ارائه ادلّه مستدل برای اثبات این مدعا از خود نشان نمی‌دهند.


"ناهوم سوکولف" نویسنده کتاب "تاریخ صهیونیزم" و از رؤسای "آژانس یهود" مدعی شده است:  
"ناهوم سوکولف" نویسنده کتاب "تاریخ صهیونیسم" و از رؤسای "آژانس یهود" مدعی شده است:  
"اندیشه صهیونیزم به اندازه قوم یهود قدمت دارد و نمایندگان اندیشه و مکتب یهود، آن را ترویج کرده بودند"؛ اما "موشه منوهین" یکی از اندیشمندان نامدار یهودی در کتاب خود آورده است: "تا سده نوزدهم چیزی به نام "[[ناسیونالیزم]] سیاسی یهود" (صهیونیزم) وجود نداشت و ناسیونالیزم سیاسی تعصب آمیز و خودخواهی جهان قرن نوزدهم اروپا بود که ناسیونالیزم سیاسی مصیبت بار احمقانه یهود (صهیونیزم) را زایید".
"اندیشه صهیونیسم به اندازه قوم یهود قدمت دارد و نمایندگان اندیشه و مکتب یهود، آن را ترویج کرده بودند"؛ اما "موشه منوهین" یکی از اندیشمندان نامدار یهودی در کتاب خود آورده است: "تا سده نوزدهم چیزی به نام "[[ناسیونالیزم]] سیاسی یهود" (صهیونیسم) وجود نداشت و ناسیونالیزم سیاسی تعصب آمیز و خودخواهی جهان قرن نوزدهم اروپا بود که ناسیونالیزم سیاسی مصیبت بار احمقانه یهود (صهیونیسم) را زایید".
<ref>zionism.pchi.ir</ref> اهداف صهیونیسم در تأسیس وطنی ملی برای یهودیان خلاصه می‌شود. آن‌ها در کنفرانس بال در آغاز سال 1897 م. فلسطین را به بهانه این که در برهه‌ای از زمان در آن زیسته‌اند، انتخاب کردند. جنبش صهیونیسم عملاً موفق شد که حکومتی خارجی در قلب سرزمین‌های عربی یعنی در فلسطین تشکیل دهند و بیش‌تر ساکنان این سرزمین را آواره کنند. صهیونیسمها همچنین موفق شدند حمایت بیش‌تر اعضای [[سازمان ملل]] را کسب کنند و پس از به رسمیت شناختن دولت عبری به وسیله این کشورها نوعی مشروعیت بین المللی کسب کردند.  
<ref>zionism.pchi.ir</ref> اهداف صهیونیسم در تأسیس وطنی ملی برای یهودیان خلاصه می‌شود. آن‌ها در کنفرانس بال در آغاز سال 1897 م. فلسطین را به بهانه این که در برهه‌ای از زمان در آن زیسته‌اند، انتخاب کردند. جنبش صهیونیسم عملاً موفق شد که حکومتی خارجی در قلب سرزمین‌های عربی یعنی در فلسطین تشکیل دهند و بیش‌تر ساکنان این سرزمین را آواره کنند. صهیونیسمها همچنین موفق شدند حمایت بیش‌تر اعضای [[سازمان ملل]] را کسب کنند و پس از به رسمیت شناختن دولت عبری به وسیله این کشورها نوعی مشروعیت بین المللی کسب کردند.  


خط ۳۴: خط ۳۴:
بااین اعتقاد که ملت واحد یهود باید درکشور فلسطین دولت داشته باشد. ومرکزیت امروزی‌آن در آمریکا فعالیت همهٔ صهیونیسمها را کنترل می‌کند <ref>بابایی 1384، ص 378 وجمال‌زاده، ص 59 وآشوری 1387، ج 1، ص 226.</ref>
بااین اعتقاد که ملت واحد یهود باید درکشور فلسطین دولت داشته باشد. ومرکزیت امروزی‌آن در آمریکا فعالیت همهٔ صهیونیسمها را کنترل می‌کند <ref>بابایی 1384، ص 378 وجمال‌زاده، ص 59 وآشوری 1387، ج 1، ص 226.</ref>


این مسلّم است که علاقه یهودیان به سکونت در مجاورت "بیت المقدس" و یا دیگر سرزمین‌های بین "[[نیل]] تا [[فرات]]"، قدمت تاریخی دارد، اما تا قرن نوزدهم، این علاقه، تنها با مقاصد زیارتی و مذهبی دنبال می‌شد، همان‌گونه که در میان مسلمانان سراسر جهان، زیارت یا مجاورت با اماکن متبرکه در "[[مکه]]" و "[[مدینه]]" تمایلی مذهبی است. بنابراین تلاش تئوریسین‌های صهیونیزم برای پیوند دادن تمایلات مذهبی یهودیان جهان به "فلسطین" و "دیگر سرزمین‌های نیل تا فرات" به جنبش صهیونیزم و تراشیدن عقبة تاریخی برای این پدیده نوظهور، فاقد اعتبار است.  
این مسلّم است که علاقه یهودیان به سکونت در مجاورت "بیت المقدس" و یا دیگر سرزمین‌های بین "[[نیل]] تا [[فرات]]"، قدمت تاریخی دارد، اما تا قرن نوزدهم، این علاقه، تنها با مقاصد زیارتی و مذهبی دنبال می‌شد، همان‌گونه که در میان مسلمانان سراسر جهان، زیارت یا مجاورت با اماکن متبرکه در "[[مکه]]" و "[[مدینه]]" تمایلی مذهبی است. بنابراین تلاش تئوریسین‌های صهیونیسم برای پیوند دادن تمایلات مذهبی یهودیان جهان به "فلسطین" و "دیگر سرزمین‌های نیل تا فرات" به جنبش صهیونیسم و تراشیدن عقبة تاریخی برای این پدیده نوظهور، فاقد اعتبار است.  


در هیچ نقطه از کتاب‌های "تورات" یا "[[تلمود]]" (کتب مقدس یهودیان) وظیفة تشکیل نظام سیاسی و اختصاصی یهودیان در این سرزمین‌ها، به یهودیان تکلیف نشده است اما نه تنها در منابع مقدس یهودیان، بلکه در متون آسمانی مسلمانان و مسیحیان هم تشکیل یک حکومت جهانی بر پایه یکتاپرستی به پیروان ادیان ابراهیمی وعده داده شده و در تمامی این ادیان، "بیت المقدس" به عنوان کانون و مرکز ثقل منازعات و نبردهای نهایی جهت تشکیل این حکومت معرفی شده است.
در هیچ نقطه از کتاب‌های "تورات" یا "[[تلمود]]" (کتب مقدس یهودیان) وظیفة تشکیل نظام سیاسی و اختصاصی یهودیان در این سرزمین‌ها، به یهودیان تکلیف نشده است اما نه تنها در منابع مقدس یهودیان، بلکه در متون آسمانی مسلمانان و مسیحیان هم تشکیل یک حکومت جهانی بر پایه یکتاپرستی به پیروان ادیان ابراهیمی وعده داده شده و در تمامی این ادیان، "بیت المقدس" به عنوان کانون و مرکز ثقل منازعات و نبردهای نهایی جهت تشکیل این حکومت معرفی شده است.
خط ۶۰: خط ۶۰:
=اهداف صهیونیسم=
=اهداف صهیونیسم=
==1-بازبس گیری ارض موعود==
==1-بازبس گیری ارض موعود==
یهودیان معتقدند که همه مردم جهان به آن ظلم کرده‌اند به این علت کینه کلیه ملت‌ها به ویژه عرب‌ها را به دل گرفته‌اند. صهیونیسمها بر این باور هستند که ملت‌های عرب سرزمین آنها را سلب کرده‌اند و لذا یکی از اهداف اصلی صهیونیزم پس گرفتن سرزمین موعود است تا در آن جا نظم نوین جهانی را اعلام کنند.
یهودیان معتقدند که همه مردم جهان به آن ظلم کرده‌اند به این علت کینه کلیه ملت‌ها به ویژه عرب‌ها را به دل گرفته‌اند. صهیونیسمها بر این باور هستند که ملت‌های عرب سرزمین آنها را سلب کرده‌اند و لذا یکی از اهداف اصلی صهیونیسم پس گرفتن سرزمین موعود است تا در آن جا نظم نوین جهانی را اعلام کنند.


صهیونیسمها با استناد به تورات، مدعی مالکیت فلسطین هستند. مطالعه تورات نشان می‌دهد که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم علیه السلام عطا فرمود و به او تأکید کرد که نسل او باید موحد باشند وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد فرمود. این شرط به وسیلهٔ [[حضرت موسی]] علیه السلام نیز مؤکد شد و خدای حکیم در این خصوص از یهود پیمان محکمی گرفت. اما این شرط رعایت نشد و خداوند دو نوبت بنی‌اسرائیل  را از فلسطین تبعید فرمود و در نوبت سوم آنها را برای همیشه نفی بلد کرد.  
صهیونیسمها با استناد به تورات، مدعی مالکیت فلسطین هستند. مطالعه تورات نشان می‌دهد که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم علیه السلام عطا فرمود و به او تأکید کرد که نسل او باید موحد باشند وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد فرمود. این شرط به وسیلهٔ [[حضرت موسی]] علیه السلام نیز مؤکد شد و خدای حکیم در این خصوص از یهود پیمان محکمی گرفت. اما این شرط رعایت نشد و خداوند دو نوبت بنی‌اسرائیل  را از فلسطین تبعید فرمود و در نوبت سوم آنها را برای همیشه نفی بلد کرد.  
Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۱۲۶

ویرایش