حرم زینب بنت علی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حرم حضرت زینب (س)''' در جنوب [[دمشق]] پایتخت [[سوریه]] واقع شده است ، به منطقه ای که حرم حضرت زینب(س) در آن قرار دارد شهرک السیدة زینب گفته می‌شود که در نزد ایرانیان به زینبیه مشهور است. | '''حرم حضرت زینب (س)''' در جنوب [[دمشق]] پایتخت [[سوریه]] واقع شده است ، به منطقه ای که حرم حضرت زینب(س) در آن قرار دارد شهرک السیدة زینب گفته می‌شود که در نزد ایرانیان به زینبیه مشهور است. یكى از زیارتگاه‌هاى بسیار مهم و مورد توجه همه مذاهب اسلامى در دمشق، مرقد و آرامگاه زینب كبرى، دختر امیرالمومنین(ع) است كه همواره خیل مشتاقان و ارادتمندان این بانوى فداكار و بزرگوار از سرزمین هاى اسلامى به ویژه ایران، براى زیارت قبر عقیله بنی هاشم عازم این سرزمین هستند.<ref>[http://hajj.ir/fa/72899 برگرفته شده از مقاله درباره حرم حضرت زینب(س)]</ref> | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:حرم_حضرت_زینب.jpg|بندانگشتی|حرم حضرت زینب(س)]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:حرم_حضرت_زینب.jpg|بندانگشتی|حرم حضرت زینب(س)]] | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
=تولد حضرت زینب(س)= | =تولد حضرت زینب(س)= | ||
<br> | <br> | ||
حضرت | حضرت زینب كبرى(س) در سال ششم هجرى -پس از [[صلح حديبيه|صلح حدیبیه]] - و دو سال بعد از تولد [[حسين بن على(ع)|حسین بن على(ع)]] پا به عرصه وجود گذاشت، محیطى كه آن بانوی دلسوز در آن رشد كرد مهبط جبرئیل امین و جایگاه وحى سرمدى بود و روزى كه خداوند به رسولش فرمان داد تا تمامى درهایى را كه به [[مسجدالنبى(ص)]] باز مى‌شدند مسدود كند، زادگاه او را مستثنى ساخت. | ||
<br> | <br> | ||
مادرش پاره تن رسول الله ، پدرش | مادرش پاره تن رسول الله ، پدرش بهترین [[صحابه]] و نخستین مرد مسلمان در [[اسلام]] و خاندان او افضل خاندان عالم بود كه خداوند متعال رجس و پلیدى را از آنان دور كرده و تحت (كسا) رسولش، در ظل حمایت خویش وارد ساخته بود. | ||
<br> | <br> | ||
=تاریخچه حرم= | =تاریخچه حرم= | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
=مشخصات حرم حضرت زینب(س)= | =مشخصات حرم حضرت زینب(س)= | ||
<br> | <br> | ||
حرم حضرت | حرم حضرت زینب(س) در جنوب دمشق و در منطقهای به نام السیده زینب واقع شده است. این منطقه جزء استان ریف دمشق محسوب می‌شود. | ||
<br> | <br> | ||
بنای حرم شامل صحن | بنای حرم شامل صحن وسیعی با پلان مربع است كه حرم در میان آن قرار گرفته است و دارای گنبد و دو گلدسته مرتفع می‌باشد. گلدسته‌ها و دیوارهای صحن و رواق‌های آن توسط هنرمندان ایرانی كاشی‌كاری شده و سقف و دیوارهای حرم نیز از داخل آینه‌كاری و گنبد نیز از بیرون طلاكاری شده است. | ||
<br> | <br> | ||
در ضلع | در ضلع شرقی صحن، ساختمان مصلای زینبیه با صحن كوچكی ساخته شده است و در آن نمازهای جماعت یومیه و نماز جمعه و مراسم ویژه مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود. صحن جدیدی نیز اخیراً در ضلع شمالی آستانه مقدسه ساخته شده است. | ||
<br> | <br> | ||
در محدوده حرم حضرت | در محدوده حرم حضرت زینب (س) و قبرستان‌های اطراف آن، چند تن از علما و مشاهیر شیعه مدفونند. از جمله در راهروی ورودی غربی صحن آستانه، قبر [[سيد محسن امين عاملی|سید محسن امین عاملی]] و نیز قبر [[سید حسین یوسف مکی عاملی]]، از علمای [[شيعه|شیعه]] در شام قرار دارد. در قبرستان واقع در شمال حرم نیز قبر دكتر علی شریعتی و در قبرستان دیگری در جنوب حرم، مقبره [[سيد مصطفی جمال‌الدین|سید مصطفی جمال‌الدین]]، شاعر معاصر عراقی قرار دارد. | ||
<br> | <br> | ||
=حرم و تروریست‌های تکفیری= | =حرم و تروریست‌های تکفیری= | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
=وفات= | =وفات= | ||
<br> | <br> | ||
حضرت | حضرت زینب كبرى (علیهاالسلام) در فاجعه [[كربلا]] ده‌ها تن از بهترین و عزیزترین كسانش را از دست داد. | ||
<br> | <br> | ||
آن معصومه فداكار پس از چند روز توقف در دمشق، همراه | آن معصومه فداكار پس از چند روز توقف در دمشق، همراه سایر زنان اهل بیت(ع) و كاروان اسراى كربلا به مدینه بازگشت و در [[واقعه حره]] به سال ۶۲ هجرى و یا سال قحطى مدینه، همراه عبدالله جعفر كه در دمشق زمین هایى داشت به این شهر مهاجرت و در همان جا وفات یافت. | ||
<br> | <br> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده: اماکن تاریخی]] | [[رده: اماکن تاریخی]] | ||
[[رده: سوریه]] | [[رده: سوریه]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۹
حرم حضرت زینب (س) در جنوب دمشق پایتخت سوریه واقع شده است ، به منطقه ای که حرم حضرت زینب(س) در آن قرار دارد شهرک السیدة زینب گفته می‌شود که در نزد ایرانیان به زینبیه مشهور است. یكى از زیارتگاه‌هاى بسیار مهم و مورد توجه همه مذاهب اسلامى در دمشق، مرقد و آرامگاه زینب كبرى، دختر امیرالمومنین(ع) است كه همواره خیل مشتاقان و ارادتمندان این بانوى فداكار و بزرگوار از سرزمین هاى اسلامى به ویژه ایران، براى زیارت قبر عقیله بنی هاشم عازم این سرزمین هستند.[۱]
اقوال در مورد مدفن حضرت زینب(س)
در مورد محل دفن حضرت زینب سه دیدگاه وجود دارد:
بر اساس نظریه مشهور مدفن ایشان در شام و در جنوب شهر دمشق است.[۲]
برخی از مورخین مقبره وی را در مصر دانسته‌اند که اکنون این محل در منطقه سیدة الزینب قاهره با عنوان مقام السیدة زینب مشهور است.[۳]
دیدگاه سومی نیز وجود دارد که قبرستان بقیع در مدینه را محل دفن حضرت زینب (س) می‌داند. سید محسن امین این دیدگاه را پذیرفته و دلائلی را در رد دو قول نخست ارائه کرده است.[۴]
تولد حضرت زینب(س)
حضرت زینب كبرى(س) در سال ششم هجرى -پس از صلح حدیبیه - و دو سال بعد از تولد حسین بن على(ع) پا به عرصه وجود گذاشت، محیطى كه آن بانوی دلسوز در آن رشد كرد مهبط جبرئیل امین و جایگاه وحى سرمدى بود و روزى كه خداوند به رسولش فرمان داد تا تمامى درهایى را كه به مسجدالنبى(ص) باز مى‌شدند مسدود كند، زادگاه او را مستثنى ساخت.
مادرش پاره تن رسول الله ، پدرش بهترین صحابه و نخستین مرد مسلمان در اسلام و خاندان او افضل خاندان عالم بود كه خداوند متعال رجس و پلیدى را از آنان دور كرده و تحت (كسا) رسولش، در ظل حمایت خویش وارد ساخته بود.
تاریخچه حرم
بر اساس پژوهشهای انجام شده تا قرن پنجم هجری منبعی وجود ندارد که نشان دهد در محل دفن حضرت زینب(س) مقبره و گنبدی ایجاد شده باشد. تنها منبعی به وجود زیارتگاه در محل کنونی در قرن دوم هجری اشاره داشتهاند. بر اساس این گزارش یکی از زنان منسوب به خاندان علوی به نام سیده نفیسه بنت حسن الانور از نوادگان علی بن ابیطالب(ع) در سال ۱۹۳ق در منطقه راویه دمشق به زیارتگاه حضرت زینب رفته است.[۵]
پس از این تاریخ گزارشی مربوط به سال ۵۰۰ق وجود دارد که در آن آمده است فردی از اهالی حلب در سال ۵۰۰ق در محل زیارتگاه حرم حضرت زینب مسجدی بنا کرده است.[۶]
اما از قرن هفتم به بعد در این زیارتگاه گنبد و بارگاه ساخته شده است. بر همین اساس ابن‌جبیر(متوفای ۶۱۴ق)٬ جهانگرد معروف جهان اسلام زمانی‌که به دمشق سفر کرده از منطقه راویه موقعیت فعلی حرم نیز عبور کرده است. وی در گزارش خود نام صاحب مزار را ام کلثوم دختر امام علی(ع) دانسته است.
البته این احتمال وجود دارد که منظور ابن جبیر دختر دوم امام علی(ع) یعنی زینب صغری باشد نه حضرت زینب(س) که به زینب کبری معروف است.[۷]
ابن جبیر در گزارش خود به وجود بارگاه حضرت زینب(س) در روستای راویه در یک فرسخى شهر دمشق اشاره کرده است و گفته: مسجد بزرگى بر آن بنا شده و خانههایى بیرون آن است و داراى موقوفاتى است، مردم این مناطق آن را قبر امکلثوم مىشناسند. او در نهایت آورده است که در آنجا اقامت کرده و به زیارت حرم حضرت زینب(س) رفته است.
ابوبکر هروی متوفای ۶۱۱ق نیز حرم حضرت زینب(س) را زیارت کرده و گزارشی در این زمینه داده است.[۸]
مشخصات حرم حضرت زینب(س)
حرم حضرت زینب(س) در جنوب دمشق و در منطقهای به نام السیده زینب واقع شده است. این منطقه جزء استان ریف دمشق محسوب می‌شود.
بنای حرم شامل صحن وسیعی با پلان مربع است كه حرم در میان آن قرار گرفته است و دارای گنبد و دو گلدسته مرتفع می‌باشد. گلدسته‌ها و دیوارهای صحن و رواق‌های آن توسط هنرمندان ایرانی كاشی‌كاری شده و سقف و دیوارهای حرم نیز از داخل آینه‌كاری و گنبد نیز از بیرون طلاكاری شده است.
در ضلع شرقی صحن، ساختمان مصلای زینبیه با صحن كوچكی ساخته شده است و در آن نمازهای جماعت یومیه و نماز جمعه و مراسم ویژه مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود. صحن جدیدی نیز اخیراً در ضلع شمالی آستانه مقدسه ساخته شده است.
در محدوده حرم حضرت زینب (س) و قبرستان‌های اطراف آن، چند تن از علما و مشاهیر شیعه مدفونند. از جمله در راهروی ورودی غربی صحن آستانه، قبر سید محسن امین عاملی و نیز قبر سید حسین یوسف مکی عاملی، از علمای شیعه در شام قرار دارد. در قبرستان واقع در شمال حرم نیز قبر دكتر علی شریعتی و در قبرستان دیگری در جنوب حرم، مقبره سید مصطفی جمال‌الدین، شاعر معاصر عراقی قرار دارد.
حرم و تروریست‌های تکفیری
با شروع بحران در سوریه و افزایش اقدامات گروه‌های تروریستی تکفیری در این کشور پس از سال ۲۰۱۲ میلادی، حرم حضرت زینب(س) بارها توسط این گروه‌ها مورد حمله انتحاری و خمپاره‌ای قرار گرفته است.
حملات تروریستی از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ منجر به آسیب دیدگی بخش‌هایی از حرم از جمله گنبد، صحن و درهای اصلی حرم شده است. بخشی از این حملات نیز در مناطق اطراف حرم اتفاق افتاده است که منجر به شهادت برخی از زائران و ساکنان اطراف حرم شده است.
پس از انتشار گسترده تروریست‌های تکفیری در سوریه و تصرف مناطق مختلف این کشور توسط آنان، اماکن زیارتی بسیاری در مناطق تحت سیطره گروه‌های تکفیری به دست عوامل آنان تخریب شد. در این میان حرم حضرت زینب (س) به صورت متعدد مورد حمله خمپاره‌ای و عملیات انتحاری تروریست‌های تکفیری قرار گرفت.
تروریست‌های تکفیری بارها تا نزدیکی حرم حضرت زینب(س) پیشروی کرده بودند اما با مقاومت شیعیان و ساکنین منطقه مواجه شدند. به دنبال تهدید تروریست‌های تکفیری به تخریب حرمهای اهل‌بیت(ع) به ویژه حرم حضرت زینب(س)، گروه‌های زیادی از شیعیان سوریه و کشورهای دیگر به ویژه ایران، عراق، لبنان و افغانستان برای دفاع از حرمهای اهل بیت(ع) و اماکن زیارتی در برابر گروه‌های تکفیری عازم سوریه شدند.
گردان ابوالفضل العباس که بعدها به تیپ ارتقا یافت شامل رزمندگان عراقی و لبنانی بود. تیپ فاطمیون که بعدها به لشکر ارتقا یافت متشکل از شیعیان افغانستان است که با هدف دفاع از اماکن مقدس به سوریه اعزام شدند.
گروه‌های مختلفی نیز از ایران برای دفاع از حرم به سوریه اعزام شدند که در میان آنان فرماندهان نظامی نیز حضور داشتند.
بازسازی حرم پس از حملات گروه‌های تروریستی
به دنبال افزایش حملات انتحاری و خمپاره‌ای گروه‌های تکفیری به حرم حضرت زینب(س) بخش‌هایی از گنبد، صحن‌ها و درهای حرم آسیب دید. این مسأله موجب شد تا ستاد بازسازی عتبات عالیات طرح ترمیم و بازسازی گنبد و درهای حرم که آسیب بیشتری دیده بود را در دستور کار خود قرار داده و به اجرا گذارد.
بر این اساس نقاط آسیب داده با طلاهایی که مردم خوزستان اهدا کرده بودند طلاکاری شده و ترمیم شد.
وفات
حضرت زینب كبرى (علیهاالسلام) در فاجعه كربلا ده‌ها تن از بهترین و عزیزترین كسانش را از دست داد.
آن معصومه فداكار پس از چند روز توقف در دمشق، همراه سایر زنان اهل بیت(ع) و كاروان اسراى كربلا به مدینه بازگشت و در واقعه حره به سال ۶۲ هجرى و یا سال قحطى مدینه، همراه عبدالله جعفر كه در دمشق زمین هایى داشت به این شهر مهاجرت و در همان جا وفات یافت.
پانویس
- ↑ برگرفته شده از مقاله درباره حرم حضرت زینب(س)
- ↑ شریف القرشی، السیده زینب رائده الجهاد فی الاسلام عرض وتحليل، بیروت، ۱۴۲۲ق/۲۰۰۱م، ص۲۹۸-۳۰۳
- ↑ برگرفته شده از مقاله بررسی تحلیلی سیر مقتل نگاری عاشورا
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ج۷، ص۱۴۰-۱۴۱.
- ↑ توفيق أبو عَلَم،السيّدة نفيسة رضي الله عنها،تحقیق: شوقی محمّد، ص۱۱۴.
- ↑ برگرفته شده از مقاله تاریخچه مزار عقیله بنی‌هاشم
- ↑ اندلسی، رحلة ابن جبیر، ص۲۲۸.
- ↑ ابوبکر هروی، الاشارات الی معرفة الزیارات، ص۱۲.