confirmed، مدیران
۳۷٬۵۱۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
راشد به معنای هدایت‌شده است و خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از ابوبکر، عمر، عثمان و امام علی (ع). <ref>ابن اثیر، النهایة، فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ص۲۲۵؛ ابن منظور، ذیل راشد</ref> بیشتر نویسندگان معاصر نیز در ذکر خلفای راشدین فقط از چهار [[خلیفه]]<ref>ر.ک:مقاله خلیفه</ref> اول نام می‌برند. <ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی و الدینی و الثقافی و الاجتماعی، ج۱، صص۲۰۳- ۲۷۴؛ باسورث، صص۱- ۲</ref> | راشد به معنای هدایت‌شده است و خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از ابوبکر، عمر، عثمان و امام علی (ع). <ref>ابن اثیر، النهایة، فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ص۲۲۵؛ ابن منظور، ذیل راشد</ref> بیشتر نویسندگان معاصر نیز در ذکر خلفای راشدین فقط از چهار [[خلیفه]]<ref>ر.ک:مقاله خلیفه</ref> اول نام می‌برند. <ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی و الدینی و الثقافی و الاجتماعی، ج۱، صص۲۰۳- ۲۷۴؛ باسورث، صص۱- ۲</ref> | ||
=خلفای راشدین چند نفر بودند= | |||
بر این اساس و طبق توالی زمان، برخی مورخان متقدم از [[امام حسن (ع)]] که دوران خلافت وی کمتر از ده ماه بود- نیز در زمره خلفای راشدین یاد کرده‌اند، از جمله مسعودی <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب (بیروت)، ج۳، ص۱۸۴</ref> روایتی از [[پیامبر]] نقل کرده است که فرمود «پس از من سی سال خلافت خواهد بود». او دوره جانشینان پیامبر را از آغاز خلافت ابوبکر تا پایان خلافت امام حسن سی سال تمام دانسته است. بنابه نقل [[ابن‌بابویه]] <ref> ابن‌بابویه، محمد علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۶۲، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ش</ref> | |||
[[امام حسن عسکری (ع)]]، سعد بن عبداللّه اشعری (متوفی ۳۰۱) را، به این حدیثِ مقبول نزد معتقدان به مکتب خلافت راهنمایی کرده و توضیح داده است که مراد آنان از این [[حدیث]]، دوران خلافت چهار خلیفه نخست است. | |||
بعضی نیز [[عمر بن عبدالعزیز]]، هشتمین خلیفه اموی (حک: ۹۹-۱۰۱)، را پنجمین نفر از خلفای راشدین ذکر کرده‌اند. <ref>ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الانتقاء فی فضائل الائمة الثلاثة الفقهاء، ج۱، ص۱۳۶-۱۳۷، چاپ عبدالفتاح ابوغُدّه، حلب ۱۴۱۷/۱۹۹۷</ref> | |||
به نظر می‌رسد مستند عنوان «خلفای راشدین»، حدیث دیگری است منسوب به پیامبر اکرم(ص) که با اندک تفاوتی در مجامع حدیثی اهل‌سنّت نقل شده است. <ref> ابن‌ماجه، محمد بن یزید، سنن ابن‌ماجة، ج۱، ص۱۶، چاپ محمدفؤاد عبدالباقی، قاهره ۱۳۷۳/ ۱۹۵۴، چاپ افست بیروت، بی‌تا</ref> | |||
پس از آن، [[محدّثان]] و نویسندگان اهل‌سنّت این عنوان عام را بر چهار خلیفه نخست اطلاق کرده‌اند که به گفته آنان، به [[سنّت پیامبر]] اقتدا و آن را حفظ نموده‌اند. <ref> ابن‌خُزیمه، ابوبکر، صحیح ابن‌خُزیمة، ج۴، ص۳۲۵، چاپ محمد مصطفی اعظمی، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲</ref> | |||
پاره‌ای از محققان درباره این حدیث بحث کرده و آن را ساختگی دانسته‌اند. <ref>حسینی میلانی، علی، رسالة فی حدیث «علیکم بسنتی و سنة الخلفاء الراشدین»، ج۱، ص۵-۶۰، قم ۱۴۱۸</ref> | |||
همچنین، گفته شده است که عثمانیّه (هواخواهان عثمان و دودمان اموی) عنوان خلفای راشدین را درباره نخستین جانشینان پیامبر به کار می‌بردند. <ref>مدرسی طباطبائی، حسین، مکتب در فرایند تکامل: نظری بر تطور مبانی فکری تشیع در سه قرن نخستین، ج۱، ص۱۴۱، ۱۳۷۴ش</ref> | |||
با این همه، در متون حدیثی [[شیعه]]، گاهی همین عنوان برای ائمه دوازده‌گانه شیعه به کار رفته است. <ref> مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۲۵، ص۱۷۴</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||