اوزاعیه

از قدیمی ترین مذاهب فقهی.

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است. [۱] Hللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص 92 ایشان پیروان عبدالرحمن اوزاعی بوده اند. وی در شام ساکن بوده و در آن جا منصب فقاهت داشته است.

اوزاعیه در زمان محمد مقدسی در مسجد جامع دمشق مجلسی داشته اند. شیوع این مذهب در آندلس بوده و در آنجا بر وفق مذهب اهل حدیث عمل می کرده اند. [۲] احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص153 / الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، آدام متز، عبدالهادی ابوریده، ج1، ص388 / خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص252 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص 338

عبدالقاهر بغدادی در الفرق بین الفرق از ایشان در ضمن فرق ناجیه یاد کرده و می نویسد: «و داخل این جماعت می شوند اصحاب مالک بن انس و شافعی و اوزاعی و. . . » [۳] لفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص

اوزاعيه‏ از فرق فقهى و پيرو امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى هستند كه در 88 هجرى در بعلبك زائيده شد و در سال 158 ه در شهر بيروت در گذشت. وى در

                       فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 77

روزگار خود امام شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه يافت و پس از قرن دوم هجرى از ميان رفت. مذهب اوزاعى از مذاهب اهل حديث است كه از «قياس» و «رأى» بيزارى مى‏جستند. فلسفه التشريع فى الاسلام، ص 49، 50.