۸۷٬۸۹۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مالکى' به 'مالکی'
جز (جایگزینی متن - 'قاهره' به 'قاهره') |
جز (جایگزینی متن - 'مالکى' به 'مالکی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بابا تُنْبُکتى، احمد بابا بن احمد صنهاجى ماسنى (963-1032 یا 1036ق/1556-1623 یا 1627م)، رجال‌شناس و فقیه [[ | بابا تُنْبُکتى، احمد بابا بن احمد صنهاجى ماسنى (963-1032 یا 1036ق/1556-1623 یا 1627م)، رجال‌شناس و فقیه [[مالکی]] بلاد [[سودان]]. شناخت این شخصیت با توجه به آثار وی می‌تواند در زمینه تقویت وحدت اسلامی مفید واقع شود. | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مراتب علمی== | ==مراتب علمی== | ||
بابا تنبکتى در مراکش از جایگاه علمى شایسته‌ای برخوردار شد، آنچنانکه از او تقاضا کردند تا در جامع الشرفا در مراکش تدریس نماید. طلاب از هر سو به او روی آوردند و حتى چند تن از بزرگان و مشایخ چون ابوالقاسم ابن ابى نعیم، قاضى ابوالعباس مکناسى، شیخ رجراجى، محمدبن یعقوب مراکشى، شهاب مقری و ابن ابى العافیه نزد او دانش آموختند <ref>محبى، 1/171- 172؛ ابن ابى دینار، 11؛ وفرانى، 97؛ سلاوی، 5/130؛ مخلوف، 298-299؛ مراکشى، 2/101-102</ref>. در همین دوران تبعید بود که بابا تنبکتى مشهورترین اثر رجالى خود به نام [[نیل الابتهاج]] را تکمیل کرد و خلاصه آن را با عنوان [[کفایة المحتاج]] که به شرح حال علمای | بابا تنبکتى در مراکش از جایگاه علمى شایسته‌ای برخوردار شد، آنچنانکه از او تقاضا کردند تا در جامع الشرفا در مراکش تدریس نماید. طلاب از هر سو به او روی آوردند و حتى چند تن از بزرگان و مشایخ چون ابوالقاسم ابن ابى نعیم، قاضى ابوالعباس مکناسى، شیخ رجراجى، محمدبن یعقوب مراکشى، شهاب مقری و ابن ابى العافیه نزد او دانش آموختند <ref>محبى، 1/171- 172؛ ابن ابى دینار، 11؛ وفرانى، 97؛ سلاوی، 5/130؛ مخلوف، 298-299؛ مراکشى، 2/101-102</ref>. در همین دوران تبعید بود که بابا تنبکتى مشهورترین اثر رجالى خود به نام [[نیل الابتهاج]] را تکمیل کرد و خلاصه آن را با عنوان [[کفایة المحتاج]] که به شرح حال علمای مالکی اختصاص دارد، تألیف نمود <ref>عنان، 1/256، 356-357</ref>. | ||
تبعید او تا زمان درگذشت احمد المنصور ادامه داشت و سپس فرزند و جانشین او زیدان به بابا تنبکتى و عشیره‌اش اجازه بازگشت به وطن داد. از سالهای 1014ق و 1015ق به عنوان سال بازگشت آنان به تنبکتو یاد شده است <ref>قادری، 87؛ قس: هرامه، 1/14- 15</ref>. وی تا آخر عمر در زادگاهش به تعلیم پرداخت و سرانجام در همانجا نیز درگذشت <ref>محبى، 1/172؛ قادری، 87 - 88</ref>. | تبعید او تا زمان درگذشت احمد المنصور ادامه داشت و سپس فرزند و جانشین او زیدان به بابا تنبکتى و عشیره‌اش اجازه بازگشت به وطن داد. از سالهای 1014ق و 1015ق به عنوان سال بازگشت آنان به تنبکتو یاد شده است <ref>قادری، 87؛ قس: هرامه، 1/14- 15</ref>. وی تا آخر عمر در زادگاهش به تعلیم پرداخت و سرانجام در همانجا نیز درگذشت <ref>محبى، 1/172؛ قادری، 87 - 88</ref>. | ||