confirmed، مدیران
۳۷٬۲۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
ملک اشرف قایتبای (873 ه.- 901 ه.) در زمان سلطنت خود، مسجد نمره را در عرفات تعمیر و قنات عرفه را که مسدود شده بود لایروبی کرد. <ref>شانهچی، مسجدالحرام و کعبه، صص 373 و 374</ref> مساحت مسجد نمره در بازسازی و توسعه اخیر به 000، 124 متر مربع رسیده است. | ملک اشرف قایتبای (873 ه.- 901 ه.) در زمان سلطنت خود، مسجد نمره را در عرفات تعمیر و قنات عرفه را که مسدود شده بود لایروبی کرد. <ref>شانهچی، مسجدالحرام و کعبه، صص 373 و 374</ref> مساحت مسجد نمره در بازسازی و توسعه اخیر به 000، 124 متر مربع رسیده است. | ||
=گذری در عرفات= | |||
و اینک برآنیم تا نام برخی از مکانهایی را که به هنگام حرکت از سمت [[مزدلفه]] ([[مشعرالحرام]]) به جانب عرفات به چشم می خورد، به ترتیب آنچه را که می بینیم و یا جایگاه آن را در کتابهای تاریخی می یابیم به نحو اختصار روشن سازیم: | |||
==اخشبان== | |||
در مرز شرقی مزدلفه دو کوه وجود دارد با نام اخشبان ، کوه شمالی را اخشب کبیر و کوه جنوبی را اخشب صغیر گویند، از میان آن دو، راهی به سمت مزدلفه می گذرد که آن را طریق المزمین و طریق الأخشبین نامند. این راه امروزه توسعه پیدا کرده است. چندین مسیر برای سواره ها احداث گردیده و یک راه نیز برای کسانی که می خواهند این مسیر را پیاده طی کنند. <ref> اودیه مکه المکرمه، ص93</ref> این مسیر را مأزمان نیز نامند. <ref>معالم مکه التاریخیه و الاثریه، ص241</ref> | |||
==مأزمان== | |||
مأزمان تثنیه مأزم است که اهل لغت به راه تنگ میان دو کوه و امثال آن می گویند، <ref>شفاء الغرام، ج1، ص498; مرآه الحرمین، ج1، ص340</ref> و در اینجا مقصود آن راه تنگی است که در میان دو کوه وجود دارد که اهل مکه از آن به عنوان مضیق ; یعنی تنگه یاد می کنند، <ref>غایه المرام باخبار سلطنه البلد الحرام، ج2، ص249; شفاءالغرام، ج1، ص497</ref> تقی الدین فاسی از ابن شعبان نقل می کند که مأزمان دو کوه است در مکه که از مزدلفه بحساب نمی آید و همو به نقل از نووی در تهذیب می نویسد که آن دو کوه، بین عرفات و مزدلفه واقع است که از میان آن دو راهی می گذرد. <ref>شفاءالغرام، ج1، ص498 - 497</ref> | |||
صاحب مرآه الحرمین فاصله بین باب بنی شیبه تا اول مأزمان را ۱۳۱۶۱ متر و فاصله میان آخر وادی محسّر تا اول مأزمان را ۲۸۱۲ متر و حدّ فاصل بین اول مأزمان تا محل علامت حرم را (که از آن بعنوان طول مأزمان یاد می کنند) ۴۳۷۲ متر نگاشته است. <ref>مرآه الحرمین، ج1، ص342 - 341</ref> | |||
فاکهی و ازرقی حد فاصل میان دو مأزم را، که از آن بعنوان مأزما عرفه یاد می کنند، ۱۱۲ ذراع و ۱۲ انگشت نوشته اند، <ref>تاریخ مکه، ج2، ص187; اخبار مکه، ج4، ص429</ref> ظاهراً مقصود آنها عرض تنگه است. در واقع این فاصله را دره ای تشکیل می دهد که نهایت آن به بطن عرنه می رسد. در گذشته حاجیان به هنگام عبور از این مسیر به سوی مشعرالحرام، گاهی در این تنگه مورد هجوم عده ای از دزدان و غارتگران قرار می گرفتند و اموالشان به غارت می رفت <ref>غایه المرام باخبار سلطنه البلدالحرام، ج2، ص249</ref> و گاهی خونها ریخته می شد. امروز این راه توسعه پیدا کرده است. | |||
==بطن عرنه== | |||
حد فاصل بین دو علامت حد حرم و بین دو علامت حد عرفه از سمت مکه را بطن عرنه می گویند. بهنگام استعمال، کلمه عرفه گاهی شامل بطن عرنه نیز می گردد، و گاهی تنها اراده موقف از آن می گردد. <ref>مرآه الحرمین، ج1، ص335</ref> طول وادی عرنه را ۱۵۵۳ متر نوشته اند. <ref>مرآه الحرمین، ج1، ص341</ref> گاهی از بطن عرنه اراده مسجد عرفه و همه مسیل می گردد. <ref>اتحاف الوری باخبار ام القری (پاورقی)، ج1، ص435، بنقل از معجم البلدان</ref> | |||
==علمین حرم== | |||
گویند اول کسی که علامتهای حد [[حرم]] (انصاب حرم) را نصب کرد، [[حضرت ابراهیم خلیل]] با راهنمایی [[جبرئیل]] بوده است، و پس از او [[اسماعیل]]، [[قصی بن کلاب]]، قریش، [[پیامبر (ص)]] قبل از [[هجرت]] و همچنین در [[عام الفتح]]، [[عمر]]<ref>ر.ک:مقاله عمر</ref>، [[عثمان]]<ref>روک:مقاله عثمان</ref>، [[معاویه]]<ref>ر.ک:مقاله معاویه</ref>، [[عبدالملک بن مروان]] و [[مهدی عباسی]] آن را تجدید بنا کرده اند و بعدها صاحب اربل در سال ۶۲۶ هـ. ق. و صاحب [[یمن]] در سال ۶۸۳ هـ. ق. دو علامتی که در سمت عرفه بود تجدید ساخت کردند. <ref>شفاءالغرام، ج1، ص86</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |