جعدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «جعديه از فرق «مرجئه» بوده و از پيروان جعد بن درهم به شمار مى رفتند.نام اصل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جعديه از فرق «مرجئه» بوده و از پيروان جعد بن درهم به شمار مى رفتند.نام اصلی وى مؤدب مروان بن محمّد اموى بود كه به او جعدى مى گفتند، از اين جهت نام «جعد» بر وى نهاده شده است. | جعديه از فرق «مرجئه» بوده و از پيروان جعد بن درهم به شمار مى رفتند.نام اصلی وى مؤدب مروان بن محمّد اموى بود كه به او جعدى مى گفتند، از اين جهت نام «جعد» بر وى نهاده شده است. | ||
==تاریخچه== | |||
نام اصلی وى مؤدب مروان بن محمّد اموى بود كه به او جعدى مى گفتند، از اين جهت نام «جعد» بر وى نهاده شده است. می گویند که جعد بن درهم در روزگار خلافت هشام بن عبد الملك، مروان بن محمد را تعليم مى داد.هشام می دانست كه او زنديق است از اين جهت وى را به بصره تبعيد كرد. والى بصره در آن هنگام «خالد بن عبد اللّه القسرى» بود.چون عيد قربان فرا رسيد، خالد پس از اين كه خطبه عيد را تمام كرد گفت اى مردم هر يك از شما حيوانى را براى خدا قربانى مى كنید امّا قربانى من «جعد بن درهم» است، سپس از منبر فرود آمد و دستور داد تا سر او را بریدند. | |||
==اعتقادات== | |||
جعد معتقد بود که حضرت موسى (ع) هرگز با خداوند سخن نگفت و خداوند ابراهيم( ع) خليل را به دوستی خود بر نگزید. ظاهرا نخستين كسى كه در زمان بنى اميه با عقيده «قدیم بودن قرآن» مخالفت كرد، جعد بن درهم بود. وى قرآن را مخلوق مى دانست و به همين مناسبت چنان كه گفتيم در زمان خلافت هشام بن عبد الملك (105- 125 ه) به امر خالد بن عبد اللّه القسرى به قتل رسيد. | |||
<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 137</ref> | |||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۸
جعديه از فرق «مرجئه» بوده و از پيروان جعد بن درهم به شمار مى رفتند.نام اصلی وى مؤدب مروان بن محمّد اموى بود كه به او جعدى مى گفتند، از اين جهت نام «جعد» بر وى نهاده شده است.
تاریخچه
نام اصلی وى مؤدب مروان بن محمّد اموى بود كه به او جعدى مى گفتند، از اين جهت نام «جعد» بر وى نهاده شده است. می گویند که جعد بن درهم در روزگار خلافت هشام بن عبد الملك، مروان بن محمد را تعليم مى داد.هشام می دانست كه او زنديق است از اين جهت وى را به بصره تبعيد كرد. والى بصره در آن هنگام «خالد بن عبد اللّه القسرى» بود.چون عيد قربان فرا رسيد، خالد پس از اين كه خطبه عيد را تمام كرد گفت اى مردم هر يك از شما حيوانى را براى خدا قربانى مى كنید امّا قربانى من «جعد بن درهم» است، سپس از منبر فرود آمد و دستور داد تا سر او را بریدند.
اعتقادات
جعد معتقد بود که حضرت موسى (ع) هرگز با خداوند سخن نگفت و خداوند ابراهيم( ع) خليل را به دوستی خود بر نگزید. ظاهرا نخستين كسى كه در زمان بنى اميه با عقيده «قدیم بودن قرآن» مخالفت كرد، جعد بن درهم بود. وى قرآن را مخلوق مى دانست و به همين مناسبت چنان كه گفتيم در زمان خلافت هشام بن عبد الملك (105- 125 ه) به امر خالد بن عبد اللّه القسرى به قتل رسيد. [۱]
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 137