امیل جمیل لحود: تفاوت میان نسخه‌ها

|12ژانويه 1936

اميل لحود در 12 ژانويه 1936در شهرک بعبدات لبنان به دنيا آمد. او فرزند ژنرال [[جميل لحود]] است که در ايجاد ارتش لبنان و تلاش‌هاي اين کشور در راستاي کسب استقلال نقش بسزايي داشت.  

در سال 1968 فرماندهي اولين ناوگان نيروي دريايي لبنان را برعهده گرفت و از سال 1970 تا 1983 که در مقام رياست دفتر نظامي وزارت دفاع لبنان قرار داشت در سمت‌هاي مختلفي از ارتش فعاليت مي‌کرد. همچنين او در مقام رئيس کل قوا از سال 1989 تا 1998 ارتش کشور را که در اثر جنگ داخلي (90 - 1975) تضعيف شده بود، بازسازي کرد.

او در 24 نوامبر 1998 (ميلادي) به عنوان چهاردهمين رئيس جمهور لبنان انتخاب شد، گر چه دوره رياست جمهوري او بايد در دسامبر 2004 پايان مي‌يافت اما پارلمان لبنان پس از تصويب لايحه‌اي در سپتامبر 2004 (ميلادي) دوره رياست جمهوري او را براي مدت 3 سال ديگر تا 2007 (ميلادي) تمديد کرد. دوره رياست جمهوري اميل لحود در 24 نوامبر 2007 (ميلادي) به پايان رسيد ولي به دليل مشکلاتي که در اين کشور بر سر انتخاب رئيس جمهور جديد و نظام انتخاباتي بروز کرد او قبل از ترک کاخ رياست جمهوري طي پيامي با اعلام حالت فوق‌العاده در لبنان، کنترل امنيتي کشور را به ارتش واگذار کرد.  

لحود به عنوان رئيس‌جمهور سابق لبنان و شخصيتي تاثيرگذار نقش بسيار خوبي در تحولا‌ت گذشته لبنان داشته و روابط خوبي با تهران داشت. او در گذشته هم تلا‌ش بسيار زيادي در جهت توسعه روابط با ايران انجام داد. حمايت لحود از مقاومت اسلامي در جريان نبرد طولاني مدت اين گروه با نيروهاي رژيم صهيونيستي و به ويژه طي جنگ 33 روزه با اسرائيل نقش زيادي در توفيقات و پيروزي‌هاي لبنان در جبهه نبرد با رژيم صهيونيستي داشت. در عين حال وي قبل از سفر خود به ايران تاکيد کرد که ديدارش از ايران اعلام وفاداري به جانبداري ايران از لبنان به ويژه در زمان رياست جمهوري وي است. لحود در مصاحبه‌اي با شبکه المنار گفت: «دعوت ايران مربوط به زماني است که در سمت رياست جمهوري بودم اما حوادث و رخدادهاي گوناگون مانع سفرم به تهران شد». لحود با رد انتقادهايي که عليه وي جريان دارد، افزود: «چند ماه قبل تصميم گرفتم که در اين تاريخ به ايران سفر کنم زيرا ايران بدون هيچگونه چشمداشتي در کنار لبنان بود و هيچگاه از ما چيزي در مقابل درخواست نکرد». رئيس‌جمهور سابق لبنان در پاسخ به پرسشي در مورد انتقادات ضد وي در ماه‌هاي اخير و امکان تشديد آن پس از سفر به ايران افزود: «من به باورهاي خود ايمان دارم و در انتظار انتقادات آنان هستم». وي منتقدان خود را طرفداران اسرائيل خوانده و افزود: «جوني عبدو رئيس سازمان اطلاعات ارتش لبنان از جمله منتقدان من است که قبل از اشغال بيروت در سال 1982 و 1983 از کساني بود که زمينه‌ساز حمله اسرائيل به لبنان بود. من آن وقت جزو افسران ستاد ارتش بودم و به ياد مي‌آورم که عبدو سه ماه قبل از حمله با رفتن نزد افسران ستاد به آنها مي‌گفت که اسرائيل بيروت را اشغال خواهد کرد. بايد پرسيد که وي اين اطلاعات را از کجا بدست آورده بود؟!». لحود افزود: «پس از اشغال بيروت، آريل شارون وزير دفاع وقت اسرائيل در منزل جوني عبدو ساکن بود و با آوردن چمدان‌هاي پول از يک کشور عربي، آن را بين افراد خاصي تقسيم کرده و مبلغ معيني ماهيانه به آنان مي‌پرداخت که در دوره من اين نوع اعمال را متوقف کردم». رئيس جمهور سابق لبنان گفت: «مهم‌ترين چيزي که انجام داديم اين بود که توانستيم دشمن را در سال 2000 شکست داده و خاک لبنان را آزاد کرده و بار ديگر دشمن را در جنگ تابستان 2006 شکست داديم. سخناني که گاه و بيگاه مي‌شنويم مهم نيست؛ بلکه مهم آن است که بر دشمن پيروز شديم». لحود با اشاره به فشار آمريکا و سپس ترور رفيق حريري گفت: «در آينده نزديک واقعيت روشن خواهد شد. آنها مي‌کشند و سپس در تشييع جنازه مقتول شرکت کرده و آن وقت همه مردم را متهم مي‌کنند». در هر صورت روابط ايران و لبنان يک روابط پايداري است، دولت‌ها و گرايش‌هاي آنها تنها مي‌توانند تاثيرات جزئي بر اين روابط بگذارند. با اين حال به نظر مي‌رسد رويکرد جديدي که ايران اتخاذ کرده است رويکرد صحيحي در روابط با لبنان باشد، چرا که در پي آن همکاري با کل لبنان و کمک به وحدت لبنان حادث مي‌شود ضمن اينکه نشانه باز بودن درهاي سياست ايران به روي همه گروه‌هاي لبناني است.