بغداد: تفاوت میان نسخه‌ها

این شهر از بناهای منصور عباسی است كه به سال 142 ق به عنوان پایتخت انتخاب شد و به بزرگترین و آبادترین شهرهای عراق تبدیل شد. در عصر هارون الرشید نام بغداد و داستان‌های هزار و یك شب آن زبانزد خاص و عام و شهره آفاق بود. بغداد در عصر [[ساسانيان|ساسانیان]] چنان كه از نام آن برمی آید («بغ» به معنای خدا و «داد» به معنای شهر) شهری مذهبی بود.

<br>منصور به هنگام احداث این شهر با خالد برمكی وزیر و مشاور خود مشورت كرد و می‌خواست ایوان مدائن را كه از شاهكارهای معماری عصر ساسانیان بود تخریب و از مصالح آن برای ساخت بغداد استفاده كند اما خالد او را از این كار برحذر داشت.

<br>مدت شش سال طول كشید تا بغداد بر اثر طرح‌هایی كه در پی مشورت‌های فراوان مشخص شده بود، احداث شد. سپس منصور در 146 ق از هاشمیه به بغداد آمد و در قصر خود مستقر شد.

این شهر در دوران هادی و مهدی عباسی تكمیل شد و گسترش زیادی یافت. بغداد مدت پنج قرن پایتخت خلافت عباسی و شاهد حوادث و وقایعی بس مهم و سرنوشت‌ساز در تاریخ [[اسلام]] بود. به هنگام خلافت مهدی، قسمت شرقی بغداد محل استقرار لشكریان خلیفه شد و آبادانی زیادی یافت.

مدرسه نظامیه معروف بغداد و نیز مدرسه مستنصریه در قسمت شرقی قرار داشت. در این قسمت در قرن هشتم سه مسجد جامع به نام‌های جامع خلیفه، جامع السلطان و جامع الرصافه وجود داشت كه امروزه نیز همچنان موجود است.

پیرامون شهر دیواری كشیده شد كه دروازه‌های آن به نام‌های عجم، معظم، سلطانی و سلمان معروف بود.

شهر بغداد تا پایان خلافت عباسی از رونق فراوانی برخوردار بود. پس از هجوم هولاكو و برانداختن خلافت عباسی، این شهر از رونق افتاد و اعتبار خود را از دست داد.<ref>[http://wiki.ahlolbait.com/%D8%A8%D8%BA%D8%AF%D8%A7%D8%AF برگرفته شده از سایت ویکی اهل البیت]</ref>