۸۷٬۸۸۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''رباب (ع)''' دختر [[امرو القیس کلبی]]، مادر [[حضرت علی اصغر (ع)]]، از زنان بزرگوار، معروف و پرنقش [[کربلا]] و از محبوب ترین و مقرب ترین همسران [[امام حسین(ع)]] و از زنان نام دار، فاضل و وفادار عصر خود بوده است. این بانوی بزرگوار نسبت به اباعبداللّه (ع) معرفت و محبتی خاص داشت و همسری وفادار و نیکو برای آن حضرت بود. | '''رباب (ع)''' دختر [[امرو القیس کلبی]]، مادر [[حضرت علی اصغر (ع)]]، از زنان بزرگوار، معروف و پرنقش [[کربلا]] و از محبوب ترین و مقرب ترین همسران [[امام حسین(ع)]] و از زنان نام دار، فاضل و وفادار عصر خود بوده است. این بانوی بزرگوار نسبت به اباعبداللّه (ع) معرفت و محبتی خاص داشت و همسری وفادار و نیکو برای آن حضرت بود. | ||
اشعار و | اشعار و مرثیه های بانو رباب در مصیبت اباعبدالله (ع) بیان گر عظمت شخصیت و معرفت او به [[سیدالشهدا]] است. وی عظمت مقام اباعبدالله را دریافته بود و به همراه امام حسین(ع) در کربلا حاضر شد تا تمام مصیبت ها و درد و رنج ها را تحمل کند. | ||
پس از بازگشت به [[مدینه]]، مجلس | پس از بازگشت به [[مدینه]]، مجلس عزاداری امام حسین (ع) را بر پا کرد و تا یک سال بعد از واقعه کربلا که حیات داشت، همواره عزادار بود. وی سرانجام یک سال پس از شهادت امام حسین (ع) دارفانی را وداع گفت و به مولای خود ملحق شد. | ||
=نسب حضرت رباب(ع)= | =نسب حضرت رباب(ع)= | ||
رباب دختر امرؤالقیس بن عدی اسـت. پدرش از اعـراب [[شام]] و [[نصرانی]] بود و در | رباب دختر امرؤالقیس بن عدی اسـت. پدرش از اعـراب [[شام]] و [[نصرانی]] بود و در خلافت [[عمر]] [[مسلمان]] شد. <ref>اعیان الشیعة، ج۶، ص۴۴۹</ref> از مادر رباب نیز با نام هند الهنود دختر ربـیع بـن مسعود بن مصاد بن حصن بن کعب یاد شده است. <ref>امین، ۱۴۲۱: ۶/۴۴۹</ref> | ||
گـفتنی اسـت که این امرؤالقیس، <big>شاعر معروف عرب</big> نـیست. بـنا بـه نقل [[ناسخ التواریخ]] نسبت حضرت رباب این گونه اسـت: | گـفتنی اسـت که این امرؤالقیس، <big>شاعر معروف عرب</big> نـیست. بـنا بـه نقل [[ناسخ التواریخ]] نسبت حضرت رباب این گونه اسـت: | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
ربـاب، بنت امرؤالقیس بن عدی بن جابر بن کعب بن علی بن برة بـن ثـعلبه بن عمران بن الحاف بـن قـضاعة. <ref>محلاتی، بـی تا: ج3، 313</ref> | ربـاب، بنت امرؤالقیس بن عدی بن جابر بن کعب بن علی بن برة بـن ثـعلبه بن عمران بن الحاف بـن قـضاعة. <ref>محلاتی، بـی تا: ج3، 313</ref> | ||
مـرحوم | مـرحوم فـرهاد میرزا در کتاب قمقام روایت کرده اسـت کـه عوف بن خارجه مزی گفت: در زمان خلافت عمر بن خطاب نزد وی بـودم. در ایـن هنگام مردی نزد عمر آمد و خـواست [[مسلمان]] شود. عمر نـام او را پرسـید و او گفت: من [[مسیحی]] هستم و نـامم امـرؤالقیس کلبی است. عمر او را شناخت و علّت اسلام آوردنش را پرسید. امرؤالقیس گفت: آمده ام به اسـلام مـشرف شوم و آداب آن بیاموزم. بعد از این کـلام بـود کـه مسلمان شد و حـکومت مـسلمانان قضاعه که در شام بـودند بـه او داده شد. | ||
مادر رباب، | مادر رباب، هند الهنود، دختر ربیع بن مسعود بن مصاد بن حصن بـن کـعب است. مادر هندالهنود میسون دختر عـَمرو بـن ثعلبة بـن حـصین بـن ضمضم است و مادر مـیسون، دختر اَوس بن حارثة بن لام طائی است. <ref>قاضی نعمان، 1404: 3/ 177-178؛ اصفهانی، 1372: 59؛ سماوی، 1341: 24؛ حائری، بی تا: 262؛ طوسی، 1415: 102؛ طبری، بـی تا: 4/ 359</ref> در هـر حال خانوادۀ حضرت رباب(ع) از اشراف و بـزرگان عـرب بـوده و در نـزد امـام مقام و منزلتی شـایسته داشـته اند. | ||
در بعضی نقل | در بعضی نقل ها نسب [[حضرت رباب(ع)]] چنین آمده است: | ||
رباب دختر امرؤ القیس بن عدی بن اَوس بـن جـابر بـن کعب بن علیم بن هبل بن عـبدالله بـن کـنانة بـن بـکر بـن عوف بن عذرة بن زید لات بن رفیدة بن ثور بن کلب. <ref>عسقلانی، 1415: 1/ 354-355؛ امین، 1403: 6، 449 | رباب دختر امرؤ القیس بن عدی بن اَوس بـن جـابر بـن کعب بن علیم بن هبل بن عـبدالله بـن کـنانة بـن بـکر بـن عوف بن عذرة بن زید لات بن رفیدة بن ثور بن کلب. <ref>عسقلانی، 1415: 1/ 354-355؛ امین، 1403: 6، 449 | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
=پدر حضرت رباب(ع)= | =پدر حضرت رباب(ع)= | ||
امرؤ القیس پدر حضرت رباب(ع) غیر از | امرؤ القیس پدر حضرت رباب(ع) غیر از امرؤا القیس بن عابس کندی از شـعرای معروف جاهلیت، صاحب قصیدۀ معروف از معلقات سبعه است. او هشتاد سال پیش از بعثت از دنیا رفته بود. <ref>خراسانی، بی تا: 243</ref> | ||
برخی این | برخی این روایت را که امرؤ القیس پدر رباب باشد، نپذیرفته و گفته اند: رباب همسر امـام حسین(ع) دختر انیف است. <ref>رسولی محلاتی، 1412: 560</ref> البته این قول نادر است و بیشتر مورخان، همان قول اول را ذکر کرده اند. به این روایت، اشکالاتی نیز وارد کرده اند که در این جا ذکر می شود. | ||
[[حضرت سکینه(ع)]] در روز [[عاشورا]] حـدود پانزده یا چهارده ساله بوده است و در این اختلافی نیست. اگر فرض کنیم حکومت امرؤ القیس بر | [[حضرت سکینه(ع)]] در روز [[عاشورا]] حـدود پانزده یا چهارده ساله بوده است و در این اختلافی نیست. اگر فرض کنیم حکومت امرؤ القیس بر مسیحیان شام در آخر خلافت [[خلیفۀ دوم]] باشد و هـمان هـنگام نیز رباب را به خواستگاری حـسین دعـوت کرده باشند، باز 24 سال پس از ازدواج به سکینه حامله شده است؛ مگر آن که اولادی پیش از سکینه بوده و فوت شده باشد، در حالی که در اخبار نامی از آن نیست و باید گـفت بـین زفاف و حمل فاصله بـسیار بـوده است. <ref>عمادزاده، بی تا: 351</ref> | ||
در پاسخ به این اشکال باید گفت: اولاً این مطلب را نمی توان به عنوان اشکال مطرح کرد؛ زیرا زنان بسیاری بوده اند که در سال های نخستین ازدواج صاحب فرزند نشده اند و بعداً | در پاسخ به این اشکال باید گفت: اولاً این مطلب را نمی توان به عنوان اشکال مطرح کرد؛ زیرا زنان بسیاری بوده اند که در سال های نخستین ازدواج صاحب فرزند نشده اند و بعداً خداوند بـه آنـان فرزند عنایت کرده است. ثانیاً شاید حضرت رباب(ع) هنگام خواستگاری امام حسین(ع) و امیرالمؤمنین(ع) در سنین پایین بوده و پس از این که بزرگ شده زفاف و ازدواج صورت یافته است. با این جواب دیگر اشکالی وارد نمی شود و هـمان قـول اکثر کـتب و ارباب مقاتل به قوت خود باقی می ماند | ||
=ازدواج با حسین بن علی(ع)= | =ازدواج با حسین بن علی(ع)= | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
[[ابن عساکر]] در کتاب [[تاریخ مدینة دمشق]]، ماجرای ازدواج امام بـا ایـشان را بدین صورت نقل کرده است: | [[ابن عساکر]] در کتاب [[تاریخ مدینة دمشق]]، ماجرای ازدواج امام بـا ایـشان را بدین صورت نقل کرده است: | ||
در زمان عمر، امرءِ القیس به [[مسجد]] آمد و اسلام آورد. وقتی از مسجد به سمت منزل خود بیرون رفت، [[امام علی(ع)]] نیز با [[حسنین]] از مسجد بیرون شد. بـه او فـرمود: من | در زمان عمر، امرءِ القیس به [[مسجد]] آمد و اسلام آورد. وقتی از مسجد به سمت منزل خود بیرون رفت، [[امام علی(ع)]] نیز با [[حسنین]] از مسجد بیرون شد. بـه او فـرمود: من علی بن ابی طالب پسرعموی پیامبرم(ص) و این دو فرزندان من اند. | ||
می خواهیم با تو پیوند خویشاوندی برقرار کنیم. او هم دخترش محیاه را به حضرت علی(ع) تزویج نمود؛ دخترش سلمی را به امام حـسن و رباب(ع) به امام حسین(ع) تزویج کرد. <ref>ابن عساکر، بی تا: 69/ 119؛ ابن کثیر، 1413: 8/ 229؛ بلاذری، 1394: 2/ 416؛ عسقلانی، 1415: 1/ 354-355؛ فرهادمیرزا، 1363: 2/ 653؛ قمی، 1421: 340؛ سماوی، 1341: 24؛ حائری مازندرانی، بی تا: 1/ 417؛ حائری، بی تا: 262-263؛ قمی، بی تا: 1/ 464؛ عمادزاده، بی تا: 418؛ قندوزی، 1385: 2/ 387</ref> | می خواهیم با تو پیوند خویشاوندی برقرار کنیم. او هم دخترش محیاه را به حضرت علی(ع) تزویج نمود؛ دخترش سلمی را به امام حـسن و رباب(ع) به امام حسین(ع) تزویج کرد. <ref>ابن عساکر، بی تا: 69/ 119؛ ابن کثیر، 1413: 8/ 229؛ بلاذری، 1394: 2/ 416؛ عسقلانی، 1415: 1/ 354-355؛ فرهادمیرزا، 1363: 2/ 653؛ قمی، 1421: 340؛ سماوی، 1341: 24؛ حائری مازندرانی، بی تا: 1/ 417؛ حائری، بی تا: 262-263؛ قمی، بی تا: 1/ 464؛ عمادزاده، بی تا: 418؛ قندوزی، 1385: 2/ 387</ref> | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
از ماجرای ازدواج می توان فهمید که اسلام آوردن امـرء القـیس از روی شـناخت و بینش واقعی بوده که بـا یـک پیـشنهاد از سوی امام علی(ع)، سه دختر خود را به این خانواده داد. درباره رباب(ع) نیز نقل شده است که از زنان نام دار، فاضل و وفادار عـصر خـود بـود. <ref>قمی، 1421: 278</ref> | از ماجرای ازدواج می توان فهمید که اسلام آوردن امـرء القـیس از روی شـناخت و بینش واقعی بوده که بـا یـک پیـشنهاد از سوی امام علی(ع)، سه دختر خود را به این خانواده داد. درباره رباب(ع) نیز نقل شده است که از زنان نام دار، فاضل و وفادار عـصر خـود بـود. <ref>قمی، 1421: 278</ref> | ||
بنابراین در همان سال 14 یا 16 هجری - که تـاریخ اسـلام آوردن امرؤالقیس است - رباب(ع) به ازدواج حضرت | بنابراین در همان سال 14 یا 16 هجری - که تـاریخ اسـلام آوردن امرؤالقیس است - رباب(ع) به ازدواج حضرت سیدالشهداء(ع) درآمد؛ چنان که مشهور بین مورخان نیز همین است. ایشان نخستین زنی اسـت کـه بـه حباله نکاح حضرت سیدالشهداء(ع) درآمده است. <ref>محلاتی، بی تا: 3/ 315</ref> | ||
[[شیخ مفید]] در ذکر اولاد امام حسین(ع) | [[شیخ مفید]] در ذکر اولاد امام حسین(ع) رباب را جزو همسران امام می شمارد. <ref>مفید، 1388: ۲/ ۱۳۵ </ref> بنابر نقلی امرؤالقیس سه فرزند خود را از فرط علاقه و ارادت بـه حـضرت علی(ع) به عقد ازدواج امیرالمؤمنین، امام حسن و امام حسین(ع) درآورد. <ref>بلاذری، 1394: ۲/ ۱۹۵</ref> | ||
=فرزندان حضرت رباب(ع)= | =فرزندان حضرت رباب(ع)= | ||
رباب دو فرزند از امام حسین(ع) داشت، یکی سکینه و دیگری عبداللّه. عبداللّه (علی اصغر) در روز | رباب دو فرزند از امام حسین(ع) داشت، یکی سکینه و دیگری عبداللّه. عبداللّه (علی اصغر) در روز عاشورا در حالی که کودکی بیش نبود، در آغوش پدرش به شهادت رسید. <ref> الارشاد، ج۲، ص۱۳۵</ref> | ||
=علاقه امام حسین(ع) بـه رباب= | =علاقه امام حسین(ع) بـه رباب= | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
میزان و ژرفای مقامات هر کس را می توان در کلام بزرگان به ویژه [[ائمه اطهار(ع)]] دریافت. همچنین می توان از تـعابیری کـه از قـول سیدالشهدا(ع) دربارۀ ایشان وارد شده، اوج مقام این بانوی بزرگوار را کشف کرد. | میزان و ژرفای مقامات هر کس را می توان در کلام بزرگان به ویژه [[ائمه اطهار(ع)]] دریافت. همچنین می توان از تـعابیری کـه از قـول سیدالشهدا(ع) دربارۀ ایشان وارد شده، اوج مقام این بانوی بزرگوار را کشف کرد. | ||
بر اهـل فـضل روشـن است که حبّ و بغض | بر اهـل فـضل روشـن است که حبّ و بغض امام جنبۀ شخصی یا احساسی ندارد بلکه بغض امام مـعصوم نـسبت بـه یک شخص اوج خباثت شخص و حبّ امام نسبت به شخصی اوج مقامات معنوی و عظمت روحی آن شـخص را بـیان می کند. امام حسین(ع) رباب(ع) را بسیار دوست می داشت. <ref>ابن کثیر، 1413: ۸/ ۲۲۸</ref> | ||
اولیای الهی به میزان اوج مـقام و مـنزلت امتحانات دشواتری نیز از جانب خداوند رحمان خواهند شد. در وصف ایشان شاید اگر <big>زینب ثـانی کـربلا</big> گفته شود گزافه گویی نشده است؛ چراکه عملکرد وی در نفس واقعه کربلا و به خصوص پس از آن تـأمل برانگیز اسـت؛ بـدان سبب که عملکرد گویای او گونه ای از مقام حجة اللهی و وساطت در تبلیغ امور مهم الهی است؛ چنان که بـرای [[حـضرت زینب (ع)]]، [[حضرت مریم(ع)]] و برخی دیگر از زنان شأن حجة اللهی قائلیم و اینان حجج الهـی بـرای وسـاطت در برخی امور مهم بوده اند. | |||
=وفات حضرت رباب(ع)= | =وفات حضرت رباب(ع)= | ||
[[ابن اثیر]] می‌نویسد: رباب پس از واقعه | [[ابن اثیر]] می‌نویسد: رباب پس از واقعه کربلا یک سال بیشتر زنده نماند و در این یک سال زیر سایه ننشست و از شدت غصه و اندوه درگذشت. <ref>الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۸</ref> سید محسن امین سال وفات رباب را ۶۲ هجری(یعنی یک سال پس از عاشورا) ذکر می‌کند. <ref> اعیان‌الشیعة، ج۶، ص۴۴۹</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||