عمرو بن عاص: تفاوت میان نسخه‌ها

|دین

|اسلام

|فتح مصر • جنگ صفین

|مشاور و از فرماندهان ارشد سپاه معاویه در جنگ صفین

|دشمنی با امام علی(ع) • نماینده شام در ماجرای حکمیت • حاکم مصر

|عید فطر سال ۴۳ قمری • مصر

بر اساس برخی از گزارش‌های تاریخی، پیامبر(ص) پس از مسلمان شدن عمرو او را به فرماندهی [[سریّه‌ی ذات السلاسل]] <ref>واقدی، محمد بن عمر، کتاب المغازی، تحقیق، مارسدن جونس، ج 1، ص 6، بیروت، مؤسسة الأعلمی، چاپ سوم، 1409ق</ref> و پس از آن به جمع‌آوری [[زکات]] مردم [[عمان]] منصوب کرد. <ref> اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 742</ref>

در مورد شرکت او در جنگ تن به تن با [[امام علی (ع)]] گفته‌اند: او دشمنى داشت به نام [[حارث بن نصر]] که گرچه هر دو شاگرد یک مکتب بودند، اما بدخواه یکدیگر به شمار می‌‌‌‌ رفتند. حارث از عمرو انتقاد کرد که چرا وى در مبارزه با [[على]] شرکت نمی‌کند و تنها شعار می‌‌‌‌دهد! انتقاد او میان [[سپاه شام]] منتشر شد و عمرو ناچار گردید براى یک بار هم که شده، در میدان نبرد با [[امام]] روبه رو شود.  

وقتى با امام مواجه شد، [[حضرت]] به او مهلت نداد و با فشار نیزه او را نقش زمین کرد. عمرو که از جوانمردى امام آگاه بود، فوراً با کشف عورت، حضرت را از تعقیب خود منصرف کرد و امام چشم خود را فرو بست و از او روى برگردانید. <ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج6، ص 313؛ سید حسن امین، اعیان الشیعه، ج2، ص 276؛ جعفر سبحانی، فروغ ولایت ، ص 571؛ بحارالأنوار ، ج 32، ص 512</ref> چون حیا و عفت حضرت اجازه نمی داد به عورت دیگران نگاه کند، که گویای اهتمام حضرت به امور ارزشی و اخلاقی است.

سرانجام وی در مصر در همان منصب حکومت در سال ۴۳ هجری <ref> تاریخ اسلام، ج ۴، ص ۹۰</ref> در سن ۹۰ سالگی <ref>مروج الذهب، ج ۳، ص ۲۳</ref> از دار دنیا رفت.

[[رده:صحابه]]

[[رده: تاریخ خلفا]]

[[رده:فرمان‌روایان بنی‌امیه در مصر]]