عمربن عبدالرحمن العطاس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمر بن عبدالرحمن العطاس''' (992-1072 ق) امام ، دانشمند و مصلح اجتماعی با حقوق معروف (راطب العطاس) بود. او با انتشار دانش ، منفعت رساندن به مردم و ترغیب آنها به انجام کارهای خوب با حکمت و توصیه خوب ، تأثیر زیادی در کل دره حضرموت داشت. او اولین فردی بود که در خانواده خاندان حسین البلاوی با عنوان "معشوق" شناخته شد ، جایی که قبلاً آنها را شیخ ، امام یا شریف می نامیدند. او پدربزرگ خاندان علوی العطاس است. اکثر خانواده العطاس نسب خود را به او باز می گردانند<ref>معروف ، عبدالرحمان بن محمد (1404 ه. ق.) شمس الظهيرة بخش اول. جده ، عربستان سعودی: جهان دانش. صفحه 248. بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 مه 2018.</ref>.

این کتاب توسط مفسر "العینیه" ، نویسنده "بهجت الفواد" ، "عقد الیاواقط الجواهریه" و "فائد الاسرار" و نوه‌اش علی بن حسن العطاس ، ترجمه شده است. نویسنده مشهد در کتاب "القرطص" و عبدالله بن علوی بن حسن العطاس در کتاب "العالم النبرس" و دیگران.

در معنای "حقوق" عبارت است از مجموع ذکرها ، ادعیه ها و دستورالعمل هایی که برای ذکر و ذکر ، پناه بردن از شر و طلب خیر ، و کسب علم در حالی که قلب را با هم متحد می کنید و نگران خدا هستید. هیچ کدام از آنها در صندوق اول یا بعد از آنها قرار نگرفت ، اما این امر به دست صوفیان و صالحان ملت صورت گرفت. کمک به فدائیان ، تقویت برای عاشقان ، ارتقاء خدمتگزاران زاهد و زاهدان ، و باز شدن در برای ورود م believersمنان عادی با قاطعیت و اراده های ضعیف. این (راتیب العطاس) از مجموعه و تنظیم حبیب عمر بن عبدالرحمان العطاس بود <ref>مولا الدویه ، فضل بن علوی (1380 ق). شرح ورد الإمام الحداد وراتبه الشهير. قاهره ، مصر: چاپ المدنی. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 26 مه 2020.</ref> او اشاره ای نکرد که چیزی غیر از خود را به خود نسبت داده یا اثری غیر از آن را ترجیح داده است ، چه روایت باشد ، چه تألیف ، چه نثر ، چه نامه ای ، چه جزو این دستمزد ، زیرا او آن را به خود نسبت داده است. علی بن عبدالله باراس آن را با توضیحی برتر و معانی آن به نحو مناسب توضیح داد ، اما به جزئیات آن نپرداخت. سپس علی بن حسن العطاس آن را در کتاب «القرطص» با توضیحی طولانی ، مجموعه ای کامل از سرگردان ، مملو از فواید و منحصر به فرد ، توضیح داد که در آن آیات قرآنی ، احادیث نبوی ، اخبار نقل شده و سخنان امامان مشهور گذشته ، که یک دانشجوی شرع و حقیقت نمی تواند از آن صرف نظر کند.

وی در شهرها ، روستاها و دره های حضرموت به عنوان معلم ، راهنما ، واعظ و راهنما از مسافران مکرر بود ، تا زمانی که زمان حرکت او به آخرت فرا رسید ، عازم وادی امد شد. دومی در سال 1072 م. هجری قمری ، و پیکر او را بر دوش خود به حریده بردند ، جایی که شامگاه آن روز به خاک سپرده شد و گنبدی بزرگ بر فراز قبر وی ساخته شد که تا به امروز زائران در آن ساکن بودند <ref>باكثير, عبد الله بن محمد (1405 هـ). رحلة الأشواق القوية إلى مواطن السادة العلوية. صفحة 109.</ref>.