۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
=هویت عربی در دولت بو مدین= | =هویت عربی در دولت بو مدین= | ||
در دوران زمامداری بومدین، بازگشت به هویّت عربی در الجزایر قوت گرفت و جناح فرانکفونی (فرانسه زبان) نتوانست بر هیئت حاکمه تسلط پیدا کند | در دوران زمامداری بومدین، بازگشت به هویّت عربی در الجزایر قوت گرفت و جناح فرانکفونی (فرانسه زبان) نتوانست بر هیئت حاکمه تسلط پیدا کند<ref>قربان اوغلی، ص 81</ref>. برخلاف بن‌بلا، بومدین، با وجود خط مشی سکولار به میراث عربی ـ اسلامی به طور اصولی احترام می‌گذاشت و [[اسلام|اسلام]] را طریقتی روحانی و دارای برنامة اجتماعی سیاسی می‌دانست که در مبارزه برای [[آزادی|آزادی]] انسان، از مذاهب دیگر پیشروتر است. | ||
او خود را یک سوسیالیست مسلمان می‌نامید<ref>فارسون، ص 91</ref>. بومدین «سیاست عربی‌کردن» الجزایر را به طور جدی دنبال می‌کرد و به این منظور «وزارت تعلیمات اصلی و امور مذهبی» را در 1349ش/1970 تأسیس کرد. اجرای این سیاست، فضای مساعدی برای علمای دینی جهت تبلیغ و ترویج آموزشهای اسلامی در سراسر الجزایر فراهم آورد<ref>کوک، ص 98ـ103</ref>.در 1355 ش/ 1976، «منشور ملی» پس از انتشار و همه‌پرسی تصویب شد. این منشور تأکیدی بود بر تعهد فسخ‌ناپذیر و غیرقابل بازگشت الجزایر به سوسیالیسم، و در آن نقش مسلط جبهة آزادیبخش ملی دوباره احیا شد. در آبان/نوامبر همان سال، اصول مندرج در منشور ملی، به عنوان قانون اساسی جدید، در همه‌پرسی از تصویب عمومی گذشت. قانون اساسی جدید، اسلام را دین رسمی، شکل حکومت را جمهوری و الگوی اقتصاد را سوسیالیستی اعلام کرد. در آذر/دسامبر همان سال نیز بومدین در انتخابات ریاست جمهوری الجزایر، با کسب 99% آرا، برگزیده شد<ref>رودی، ص210</ref><ref>اسعدی، ج 1، ص 157ـ 158</ref>). | |||
=وفات= | |||
بومدین در 6 دی 1357/27 دسامبر 1978، به بیماری سرطان خون درگذشت<ref>رودی، ص231</ref>. | |||
=منابع= | =منابع= | ||