ابوحمزه خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.


هرکه را خداوند متعال با نگاهی ترحم آمیز بیان کند ، این نگاه او را در خانه افراد خوشبخت فرود می آورد و او را در ظاهر و باطن به صداقت آراسته است.
هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اعل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می کند.


هرکس یاد مرگ را احساس کند ، خدا هر بازمانده ای را دوست دارد و از هر موجود فجیعی از او متنفر است.
هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد.


کسی که خدا را می شناسد روز به روز از معاش خود دفاع می کند و روز به روز از معاش خود می گیرد.
عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.


صوفی از صفا از هر غده است ، بنابراین خاک اختلاف در هر صورت در آن باقی می ماند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراساني]</ref>.
صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراساني]</ref>.





نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۳

حسن بصری
نام أبو حمزة الخراساني
نام‎های دیگر کبار العباد
درگذشت 290ق

أبو حمزة الخراساني از علمای اهل سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری است[۱]. ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود. ابن عساکر نیز او را یکی از شیوخ معروف صوفیه و بسیار دیندار و با تقوا یاد کرده است[۲].أبو بكر بن العربي نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند [۳]. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. لب بعضی از تواریخ او را اهل دمشق و ساکن آنجا می داند. او با مشایخ بغداد همچون جنید بغدادی ،ابوتراب نخشبی و ابو سعید خراز محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت[۴].

گفتار

هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.

هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اعل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می کند.

هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد.

عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.

صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.[۵].


پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص250-252، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. تاريخ دمشق، ابن عساكر، ج66، ص54-157
  3. اسلام وب
  4. تاريخ الإسلام، الذهبي، ج21، ص343-344
  5. أبو حمزة الخراساني