ابوالعباس سیاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری== | ==نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری== | ||
او را "[[امام]] ، [[محدث]] و زاهد" معرفی می کند<ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref>. | او را "[[امام]]، [[محدث]] و زاهد" معرفی می کند<ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref>. | ||
=مشایخ= | =مشایخ= | ||
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>؛همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ، | او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>؛همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ، وَ أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ <ref>انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش</ref> | عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ <ref>انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش</ref>وَ أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده اند. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۲
| نام | قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالعباس سیاری |
| درگذشت | 342ق |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته اند. از علمای برجسته اهل سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.
زندگی
او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.
نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری
نظر أبو عبد الرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می کرد و در زمان خوداز بهترین مشایخ در گفتار بود[۱]."
نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری
او را "امام، محدث و زاهد" معرفی می کند[۲].
مشایخ
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد[۳]؛همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ، وَ أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.
شاگردان
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ [۴]وَ أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده اند.
وفات
او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت[۵].
گفتارها
خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۶].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص330-335، دار الکتب العلمية، ط2003
- ↑ سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ أبو العباس السياري