confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
عالمان بزرگی چون [[شهید ثانی]] و [[سید نعمت الله جزایری]] از شاگردان بارز او هستند. اثر مهم فقهی محقق کرکی، [[جامع المقاصد فى شرح القواعد]] می باشد. | عالمان بزرگی چون [[شهید ثانی]] و [[سید نعمت الله جزایری]] از شاگردان بارز او هستند. اثر مهم فقهی محقق کرکی، [[جامع المقاصد فى شرح القواعد]] می باشد. | ||
=تولد و تحصیل= | |||
در یك خانوادة صمیمی در روستای كرك از روستاهای جبل عامل [[لبنان]] كودكی به دنیا آمد. سال 865 یا 870 بود كه خانة <big>سادة عز الدین حسین</big> به نور جمال كودكی شیعی نورانی شد. پدرش نام وی را «علی» گذاشت و او با نشانی از [[تشیّع]] در اولین قدمهای زندگی پیش رفت و «نور الدین» لقب گرفت. دوران كودكی او به پاس مراقبت مادر و تلاش پدر بخوبی گذشت و محیط خانواده اسلامی آنان در او تأثیر شگرفی گذاشت. | |||
پس آموزشهای ابتدایی به [[حوزه علمیه]] كرك و در جرگة دانش پژوهان [[علوم اسلامی]] وارد شد. درس و بحث و مطالعه از او طلبه‌ای جوان و دوست داشتنی ساخت و با تقوای الهی بر گزمه‌های سپاه شب پرستان حمله برد و به تهذیب نفس همگام با تحصیل همت گماشت. پس از آن به روستای «میس» رفت و با تلاش پیگیر، از استادان آن حوزه شناخته شد. شهید ثانی یكی از شاگردان آن حوزه بود كه [[شرایع الاسلام]] و [[قواعد]] را نزد او فرا گرفته است. <ref>التنبيهات العليّه، شهيد ثاني، تحقيق صفاء الدين بصري، ص 28 (چاپ اول آستان قدس رضوي، 1371 ش)</ref> | |||
چندی نیز در« جبع» لبنان به تحصیل مشغول بود و پس از آشنایی و به دست آوردن تجارب و علوم در حوزه علمیه «جبل عامل» رهسپار حوزة [[دمشق]] شد. آنگاه از دمشق راهی [[بیت المقدس]] شد و لختی از زمان را نیز به تحقیق و دانش اندوزی در شهر [[الخلیل]] گذراند و سپس بار خود را بسته، رهسپار مركز حوزه [[اهل سنت]] در [[مصر]] گردید. این سفرها و دیدار حوزه‌های گوناگون از او مردی حزیم و دانشمندی خوش اندیشه ساخت و شخصیت او را چنان زیبا ترسیم كرد كه عاقبت یكی از بزرگترین دانشمندان قرن دهم به شمار آمد و به <big>محقق ثانی</big>، <big>مولای مروّج</big>، <big>محقق كركی</big> و <big>شیخ علایی</big> شهرت یافت. | |||
زندگی علمی علی بن عبد العالی كه در این زمان از دانشمندان بلند مرتبه جبل عامل بود زیبا و شیرین و مساله آموز می‌گذشت. او در پی ورود به سرزمینی تازه توشه‌ای از خرمن اندیشمندان آن سامان بر می‌گرفت و باز سوار بر گردة سفر، بار و بنه به سویی دیگر می‌كشید و این بار حوزه مصر را به سوی [[عراق]] و [[حوزه نجف اشرف]] ترك گفت و به سرزمین [[ولایت]] و آستان [[امامان معصوم]] وارد شد. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||