اوزاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==موسس==
==موسس==
موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در [[بعلبک]] به دنیا آمد و  و در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] در گذشت.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در [[بعلبک]] به دنیا آمد و  و در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] در گذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==تاریخچه==
==تاریخچه==
اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در [[مسجد جامع دمشق]] مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از [[آندلس]] بوده است.<ref>ر.ک، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص153</ref> <ref>ر.ک،الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، آدام متز، عبدالهادی ابوریده، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص 338</ref> عبدالقاهر بغدادی ازوزاعیه به عنوان  یکی از فرقه های ناجیه نام می برد و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.<ref>الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص338</ref>
اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در [[مسجد جامع دمشق]] مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از [[آندلس]] بوده است.<ref>ر.ک، مقدسی محمد،احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک، ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref> عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان  یکی از فرقه های ناجیه نام می برد و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.<ref> بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص338</ref>
   
   
==عقاید==
==عقاید==
پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می جستند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> و علاوه مطابق با آرای اهل حدیث عمل می کردند.<ref>ر.ک، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص153</ref> <ref>ر.ک. الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، آدام متز، عبدالهادی ابوریده، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص 338</ref>
پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می جستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> و علاوه مطابق با آرای اهل حدیث عمل می کردند.<ref>ر.ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک. ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref>


==سر انجام==
==سر انجام==
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۱

اوزاعیه یکی از قدیمی ترین مذاهب مطابق با فقه اهل حدیث است. ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است.

موسس

موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در بعلبک به دنیا آمد و و در سال 158 هجری قمری در شهر بیروت در گذشت.[۱]

تاریخچه

اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در مسجد جامع دمشق مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از آندلس بوده است.[۲] [۳] [۴] [۵] عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان یکی از فرقه های ناجیه نام می برد و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.[۶]

عقاید

پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می جستند.[۷] و علاوه مطابق با آرای اهل حدیث عمل می کردند.[۸] [۹] [۱۰] [۱۱]

سر انجام

نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.[۱۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  2. ر.ک، مقدسی محمد،احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  3. ر.ک، ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  4. ر.ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  5. ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  6. بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص338
  7. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  8. ر.ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  9. ر.ک. ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  10. ر.ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  11. ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  12. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77