اوزاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در [[بعلبک]] به دنیا آمد و  و در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] در گذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>

اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در [[مسجد جامع دمشق]] مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از [[آندلس]] بوده است.<ref>ر.ک، مقدسی محمد،احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک، ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref> عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان  یکی از فرقه های ناجیه نام می برد و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.<ref> بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص338</ref>

پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می جستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> و علاوه مطابق با آرای اهل حدیث عمل می کردند.<ref>ر.ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک. ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref>

نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>