اهل ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اهل ایمان''' لقبى است كه شيعه اماميه به خود مى ‏دهد، زيرا امامی  به دلیل قبول ولايت، خود را مؤمن و بقيه مسلمانان را مسلم می خوانند.
'''اهل ایمان''' لقبى است كه شيعه اماميه به خود مى ‏دهد، زيرا امامی  به دلیل قبول [[ولايت]]، خود را مؤمن و بقيه [[مسلمانان]] را مسلم می خوانند.


==تعریف ایمان==
==تعریف ایمان==
در تعریف ایمان می توان گفت که ایمان یعنی باور به عقاید اسلامی همراه با عمل به فرامین الهی و انجام عمل صالح.
در تعریف [[ایمان]] می توان گفت که ایمان یعنی باور به عقاید اسلامی همراه با عمل به فرامین الهی و انجام عمل صالح.
این گونه تعریف از ایمان،  معیار  تمام [[مذاهب اسلامی]] است که با آن، دیگران را از آن تعریف خارج می کنند. با این حال، معیار ایمان نزد [[امامیه]]، قبولی ولایت [[اهل بیت]] علیهم السلام است. از دیدگاه این مذهب، پیروان دیگر مذاهب، مسلمان هستند.<ref> با استفاده از کتاب  فرهنگ فرق اسلامی، نوشته محمد جواد مشکور،  مشهد، انتشارات  آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات</ref>
این گونه تعریف از ایمان،  معیار  تمام [[مذاهب اسلامی]] است که با آن، دیگران را از آن تعریف خارج می کنند. با این حال، معیار ایمان نزد [[امامیه]]، قبولی ولایت [[اهل بیت]] علیهم السلام است. از دیدگاه این مذهب، پیروان دیگر مذاهب، مسلمان هستند.<ref> با استفاده از کتاب  فرهنگ فرق اسلامی، نوشته محمد جواد مشکور،  مشهد، انتشارات  آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات</ref>



نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۱

اهل ایمان لقبى است كه شيعه اماميه به خود مى ‏دهد، زيرا امامی به دلیل قبول ولايت، خود را مؤمن و بقيه مسلمانان را مسلم می خوانند.

تعریف ایمان

در تعریف ایمان می توان گفت که ایمان یعنی باور به عقاید اسلامی همراه با عمل به فرامین الهی و انجام عمل صالح. این گونه تعریف از ایمان، معیار تمام مذاهب اسلامی است که با آن، دیگران را از آن تعریف خارج می کنند. با این حال، معیار ایمان نزد امامیه، قبولی ولایت اهل بیت علیهم السلام است. از دیدگاه این مذهب، پیروان دیگر مذاهب، مسلمان هستند.[۱]

پانویس

  1. با استفاده از کتاب فرهنگ فرق اسلامی، نوشته محمد جواد مشکور، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات