اوزاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==موسس==
==موسس==
موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در [[بعلبک]] به دنیا آمد و   در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] درگذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در [[بعلبک]] به دنیا آمد و در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] درگذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==تاریخچه==
==تاریخچه==
خط ۱۱: خط ۱۱:


==سر انجام==
==سر انجام==
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود، پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۰

اوزاعیه یکی از قدیمی ترین مذاهب مرتبط با فقه اهل حدیث است. ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است.

موسس

موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است که در سال 88 هجرى در بعلبک به دنیا آمد و در سال 158 هجری قمری در شهر بیروت درگذشت.[۱]

تاریخچه

اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در مسجد جامع دمشق مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از آندلس بوده است.[۲] [۳] [۴] [۵] عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان یکی از فرقه های ناجیه نام می برد و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.[۶]

عقاید

پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می جستند.[۷] و پیرو آرای اهل حدیث بودند.[۸] [۹] [۱۰] [۱۱]

سر انجام

نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجرى از میان رفت.[۱۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  2. ر.ک، مقدسی محمد،احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  3. ر.ک، ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  4. ر.ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  5. ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  6. بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص338
  7. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  8. ر.ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  9. ر.ک. ابو ریده عبد الهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  10. ر.ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  11. ر.ک، بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  12. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77