شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
رسول خدا (ص) فرمودند: ان رجب شهر الله، و شعبان شهری و شهر رمضان شهر امتی <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۸۰</ref> رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است. همچنین فرمودند: شعبان شهری رحم اللّه من أعاننی علی شهری <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۴۹۷</ref> شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. و نیز در حدیثی دیگر پیامبر می فرماید: ماه شعبان ماهی است که اعمال انسانها بالا می رود در حالیکه مردم از آن غفلت می کنند. <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۵۰۲</ref> همینطور از [[امام علی (ع)]] گزارش شده که فرمودند: ماه شعبان ماه رسول خدا(ص) است. | رسول خدا (ص) فرمودند: ان رجب شهر الله، و شعبان شهری و شهر رمضان شهر امتی <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۸۰</ref> رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است. همچنین فرمودند: شعبان شهری رحم اللّه من أعاننی علی شهری <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۴۹۷</ref> شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. و نیز در حدیثی دیگر پیامبر می فرماید: ماه شعبان ماهی است که اعمال انسانها بالا می رود در حالیکه مردم از آن غفلت می کنند. <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۵۰۲</ref> همینطور از [[امام علی (ع)]] گزارش شده که فرمودند: ماه شعبان ماه رسول خدا(ص) است. | ||
=اعیاد ماه شعبان= | |||
در این ماه وقایع شیرینی برای دوستداران [[اهل بیت (ع)]] اتفاق افتاد. | |||
سوم این ماه که مصادف با میلاد سید الاتقیاء، [[سید الشهداء]] مولانا [[ابا عبدالله (ع)]] در سال 4ه. ق بوده و در چهارمین روز این ماه و در سال 22 ه. ق میلاد مسعود [[حضرت اباالفضل العباس (ع)]] و مولود مبارک پنجمین روز این ماه و در سال 38ه ق [[امام سیدالساجدین (ع)]] بوده است. و نور عین اباعبدالله (ع) وجود نازنین حضرت علی اکبر (ع) در روز یازدهم این ماه به دنیا آمد. مهمترین حادثه در نیمه این ماه شریف، اتفاق افتاد. | |||
آنانکه رنج و محنت غروب غمبار غیبت را به تن خریده اند، چشم انتظار صبح صادق و عدالتی بودند که خداوند چشم همة آن منتظران صبح وصال را به جمال مهدی فاطمه روشن کرد. چنین شبی زمینیان آسمانی شده، و در پروازی از ملک به ملکوت سیر می کنند. شب میلاد نور است. نوری که با وجود خود صفحه هستی و جان را منور می کند. | |||
پس ای فرشیان! به پا خیزید و قامتی به عرش ببندید. و در شب میلاد «آخرین معصوم الهی» جبین شکر را به آستان حضرت دوست بسائید و صف خود را از سیه کاران جدا نمایید. | |||
باید در این شب خوشحال بود؛ <ref> امام رضا7: «ان سرّک ان تکون معنا فی‌الدرجات العلی من الجنان فافرح لفرحنا و احزن لحزننا»؛ اگر دوست داری که با ما در درجات عالیه بهشتی باشی، در خوشحالی ما خوشحال و در حزن ما محزون باش، بحارالانوار، ج101، ص103؛ ج44، ص286</ref> اما ضمن ابراز این شادی، نباید مرتکب مسائلی شد که امام زمان رحمه الله از آن راضی نیستند بلکه باید به دنبال اعمالی باشیم که رضایت آن بزرگوار را به همراه داشته باشد. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۲
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۲:۵۲، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۲ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
| نام | شعبان |
|---|---|
| نامهای دیگر | شعبان یا شَعبان المُعَظّم |
| دعاها | مناجات شعبانیه • صلوات شعبانیه |
| احکام شرعی | سفارش بسیار بر روزه |
| مناسبت‌ها و وقایع | ولادت امام حسین(ع) • امام سجاد(ع) • امام مهدی(عج) • حضرت عباس(ع) • علی اکبر(ع) |
| سنت‌های عرفی | برگزاری گسترده جشن‌های نیمه شعبان |
| ماه قبل | ماه رجب |
| ماه بعد | ماه رمضان |
ماه شعبان ماه رحمت و لطف الهی و فرصتی است برای شست‌وشوی دل از زنگارهای هواپرستی و دنیا زدگی. هشتمین ماه از ماه‌های قمری، شعبان نام دارد. یکی از عزیزترین ماه‌های اسلامی و منسوب به پیامبر(ص). شعبان از ریشه شعب است و از آنجا که در این ماه روزی مؤمنان و حسنه در آن منشعب و بسیار می‌گردد، این ماه شعبان نام گرفت.
پیامبر اسلام(ص) در مورد فضیلت ماه شعبان فرمود: ماه شعبان، ماه شریفی است، و ماه من است، و حاملین عرش آن‌را بزرگ می‌دارند و قدرش را می‌شناسند.
وقایع تاریخی متعددی نیز در این ماه روی داده که مهمترین آنها، ولادت امام حسین(ع)، امام علی بن الحسین(ع)، امام مهدی(عج) و حضرت ابوالفضل(ع) حضرت علی اکبر(ع) است.
معانی ماه شعبان
این نام از آن جهت است که مردم در این ماه به گروه های متعدد تقسیم شده و بر سر آب‌هاى خویش و برای غارت می‌رفته‌اند و شعبان و انشعاب از یک ریشه به معنای دسته دسته شدن است. [۱]
وجه تسمیه ماه شعبان
در لغت به یک نحوه و در روایات به نحوة دیگری ذکر شده است، مثلاً در لسان العرب گفته شده است و شعبان اسم للشهر، سمی بذلک تشعبهم فیه ای تفرقهم فی طلب المیاه و قیل فی الغارات و قال ثعلب: قال بعضهم انما سمی شعبان شعبان لانه شعب ای ظهر بین شهری رمضان و رجب. [۲]
شعبان یکی از ماه های قمری است و آن را شعبان نامیدهاند چون مردم در این ماه برای طلب آب متفرق و پراکنده میشدند و در کتاب الغارات هم گفته شده همچنین ثعلب هم گفته است که: برخی میگویند شعبان را [شعبان نامیدهاند چون بین دو ماه رجب و رمضان واقع شده است] در کتاب تاج العروس هم قریب به همین الفاظ و همین معانی را برای ماه شعبان و وجه تسمیه اش ذکر کرده است . [۳]
وجه تسمیه شعبان در روایات شریفه
۱. شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در ابتدای اعمال شعبان المعظم روایتی را از امیرالمؤمنین ذکر فرموده است که در آن هست: [تازه کارها امروز غره شعبان کریم است، نامیده است او را پروردگار ما شعبان به جهت پراکنده شدن خیرات [در آن]... و جلوه داده ابلیس شعبههای شرور خود را... ا.]. [۴]
۲. قال رسول الله(ص) وقد تذاکر اصحابه عند فضائل شعبان، فقال صلی الله علیه وآله وسلم انما سمی شعبان لانه یتشعب فیه ارزاق المؤمنین [۵] رسول خدا(ص) در حالی که اصحابشان دربارة فضائل ماه شعبان گفتگو میکردند فرمودند. [ماه شعبان، شعبان نامیده شده است زیرا در آن روزیهای مؤمنین تقسیم میشود].
۳. روی زیاد بن میمون ان النبی صلی الله علیه وآله قال انما سمی شعبان لانه یشعب فیه خیر کثیر لرمضان و شهر رمضان سمی بذلک لانه یرمض الذنوب [۶] [زیاد بن میمون میگوید پیغمبر خدا (ص) فرمودند: ماه شعبان را به این نام نامیدهاند زیرا از این ماه خیر زیادی به رمضان سرازیر میشود و ماه رمضان هم رمضان نامیده شده است زیرا گناهان را میریزد].
فضیلت ماه شعبان از نگاه احادیث و روایات
رسول خدا (ص) فرمودند: ان رجب شهر الله، و شعبان شهری و شهر رمضان شهر امتی [۷] رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است. همچنین فرمودند: شعبان شهری رحم اللّه من أعاننی علی شهری [۸] شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. و نیز در حدیثی دیگر پیامبر می فرماید: ماه شعبان ماهی است که اعمال انسانها بالا می رود در حالیکه مردم از آن غفلت می کنند. [۹] همینطور از امام علی (ع) گزارش شده که فرمودند: ماه شعبان ماه رسول خدا(ص) است.
اعیاد ماه شعبان
در این ماه وقایع شیرینی برای دوستداران اهل بیت (ع) اتفاق افتاد.
سوم این ماه که مصادف با میلاد سید الاتقیاء، سید الشهداء مولانا ابا عبدالله (ع) در سال 4ه. ق بوده و در چهارمین روز این ماه و در سال 22 ه. ق میلاد مسعود حضرت اباالفضل العباس (ع) و مولود مبارک پنجمین روز این ماه و در سال 38ه ق امام سیدالساجدین (ع) بوده است. و نور عین اباعبدالله (ع) وجود نازنین حضرت علی اکبر (ع) در روز یازدهم این ماه به دنیا آمد. مهمترین حادثه در نیمه این ماه شریف، اتفاق افتاد.
آنانکه رنج و محنت غروب غمبار غیبت را به تن خریده اند، چشم انتظار صبح صادق و عدالتی بودند که خداوند چشم همة آن منتظران صبح وصال را به جمال مهدی فاطمه روشن کرد. چنین شبی زمینیان آسمانی شده، و در پروازی از ملک به ملکوت سیر می کنند. شب میلاد نور است. نوری که با وجود خود صفحه هستی و جان را منور می کند.
پس ای فرشیان! به پا خیزید و قامتی به عرش ببندید. و در شب میلاد «آخرین معصوم الهی» جبین شکر را به آستان حضرت دوست بسائید و صف خود را از سیه کاران جدا نمایید.
باید در این شب خوشحال بود؛ [۱۰] اما ضمن ابراز این شادی، نباید مرتکب مسائلی شد که امام زمان رحمه الله از آن راضی نیستند بلکه باید به دنبال اعمالی باشیم که رضایت آن بزرگوار را به همراه داشته باشد.
پانویس
- ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 172، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق
- ↑ لسان العرب، ابن منظور، ج ۱، ص ۵۰۲، ناشر: دارالاحیاء التراث العربی
- ↑ تاج العروس، زبیدی، ج ۱، ص ۳۲۰، ناشر: مکتبة الحیاة بیروت
- ↑ مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی(ره)، ص ۲۶۵، انتشارات بینش، تابستان ۷۶
- ↑ اقبال الاعمال، سیدبن طاووس(ره)، ج ۳، ص ۲۹۲، ناشر: مکتب الاعلام الاسلامی
- ↑ بحارالانوار، علامه محمد باقر مجلسی(ره)، ج ۵۵، ص ۳۴۱، ناشر: مؤسسه الوفاء، بیروت
- ↑ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۸۰
- ↑ وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۴۹۷
- ↑ وسائل الشیعه، ج ۱۰،ص ۵۰۲
- ↑ امام رضا7: «ان سرّک ان تکون معنا فی‌الدرجات العلی من الجنان فافرح لفرحنا و احزن لحزننا»؛ اگر دوست داری که با ما در درجات عالیه بهشتی باشی، در خوشحالی ما خوشحال و در حزن ما محزون باش، بحارالانوار، ج101، ص103؛ ج44، ص286