۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|محقق ثانی • محقّق کَرَکی | |محقق ثانی • محقّق کَرَکی | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|کرکی • علی بن ح‍س‍ی‍ن‌م‍ح‍ق‍ق ثانی • علی بن ح‍س‍ی‍ن‌م‍ح‍ق‍ق کرکی • اب‍وال‍ح‍س‍ن علی بن ع‍ب‍دال‍ع‍ال‍ی‌م‍ح‍ق‍ق کرکی • ن‍ورال‍دی‍ن علی بن عبدالعالی علی بن عبدالعالی کرکی | |کرکی • علی بن ح‍س‍ی‍ن‌م‍ح‍ق‍ق ثانی • علی بن ح‍س‍ی‍ن‌م‍ح‍ق‍ق کرکی • اب‍وال‍ح‍س‍ن علی بن ع‍ب‍دال‍ع‍ال‍ی‌م‍ح‍ق‍ق کرکی • ن‍ورال‍دی‍ن علی بن عبدالعالی علی بن عبدالعالی کرکی | ||
|- | |- | ||
|محل زندگی | |محل زندگی | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''شیخ علی بن عبد العالی کرکی''' | '''شیخ علی بن عبد العالی کرکی''' معروف به <big>محقق کرکی</big> یا <big>محقق ثانی</big> از فقهای [[جبل عامل]] و از اکابر فقهاء [[شیعه]] است. در [[شام]] و [[عراق]] [[نجف]] تحصیلات خود را تکمیل کرده و سپس بدعوت [[شاه اسماعیل]] به [[ایران]] آمد و در زمان [[شاه طهماسب]] منصب [[شیخ الاسلامی]] برای نخستین بار در ایران به او تفویض شد. | ||
منصب شیخ الاسلامی بعد از محقق کرکی به شاگردش [[شیخ علی منشار]]،پدر زن [[شیخ بهایی]] رسید و بعد از | منصب شیخ الاسلامی بعد از محقق کرکی به شاگردش [[شیخ علی منشار]]،پدر زن [[شیخ بهایی]] رسید و بعد از او این منصب به شیخ بهایی واگذار شد. فرمانی که شاه طهماسب به نام او نوشته و به او اختیارات تام داده در حقیقت او را صاحب اختیار واقعی و خود را نماینده او دانسته است معروف است. | ||
آمدن محقق ثانی به ایران و تشکیل حوزه درسی در [[قزوین]] و سپس در [[اصفهان]] | آمدن محقق ثانی به ایران و تشکیل حوزه درسی در [[قزوین]] و سپس در [[اصفهان]] و پرورش شاگردانی مبرز در [[فقه]] سبب شده که برای نخستین بار پس از دوره صدوقین(پدروپسر) ایران مرکز [[فقه شیعه]] بشود. محقق کرکی میان سالهای 937-941درگذشته است. محقق کرکی شاگرد [[علی بن هلال جزائری]] و او شاگرد [[ابن فهدحلی]] بوده است. | ||
عالمان بزرگی چون [[شهید ثانی]] و [[سید نعمت الله جزایری]] از شاگردان بارز او هستند. اثر مهم فقهی محقق | عالمان بزرگی چون [[شهید ثانی]] و [[سید نعمت الله جزایری]] از شاگردان بارز او هستند. اثر مهم فقهی محقق کرکی [[جامع المقاصد فى شرح القواعد]] می باشد. | ||
=تولد و تحصیل= | =تولد و تحصیل= | ||
در | در یک خانواده صمیمی در روستای کرک از روستاهای جبل عامل [[لبنان]] کودکی به دنیا آمد. سال 865 یا 870 بود که خانة <big>سادة عز الدین حسین</big> به نور جمال کودکی شیعی نورانی شد. پدرش نام وی را «علی» گذاشت و او با نشانی از [[تشیّع]] در اولین قدمهای زندگی پیش رفت و «نور الدین» لقب گرفت. دوران کودکی او به پاس مراقبت مادر و تلاش پدر بخوبی گذشت و محیط خانواده اسلامی آنان در او تأثیر شگرفی گذاشت. | ||
پس آموزشهای ابتدایی به [[حوزه علمیه]] | پس آموزشهای ابتدایی به [[حوزه علمیه]] کرک و در جرگه دانش پژوهان [[علوم اسلامی]] وارد شد. درس و بحث و مطالعه از او طلبه‌ای جوان و دوست داشتنی ساخت و با تقوای الهی بر گزمه‌های سپاه شب پرستان حمله برد و به تهذیب نفس همگام با تحصیل همت گماشت. پس از آن به روستای «میس» رفت و با تلاش پیگیر از استادان آن حوزه شناخته شد. شهید ثانی یکی از شاگردان آن حوزه بود که [[شرایع الاسلام]] و [[قواعد]] را نزد او فرا گرفته است. <ref>التنبیهات العلیّه، شهید ثانی، تحقیق صفاء الدین بصری، ص 28 (چاپ اول آستان قدس رضوی، 1371 ش)</ref> | ||
چندی نیز | چندی نیز در «جبع» لبنان به تحصیل مشغول بود و پس از آشنایی و به دست آوردن تجارب و علوم در حوزه علمیه «جبل عامل» رهسپار حوزه [[دمشق]] شد. آنگاه از دمشق راهی [[بیت المقدس]] شد و لختی از زمان را نیز به تحقیق و دانش اندوزی در شهر [[الخلیل]] گذراند و سپس بار خود را بسته، رهسپار مرکز حوزه [[اهل سنت]] در [[مصر]] گردید. این سفرها و دیدار حوزه‌های گوناگون از او مردی حزیم و دانشمندی خوش اندیشه ساخت و شخصیت او را چنان زیبا ترسیم کرد که عاقبت یکی از بزرگترین دانشمندان قرن دهم به شمار آمد و به <big>محقق ثانی</big>، <big>مولای مروّج</big>، <big>محقق کرکی</big> و <big>شیخ علایی</big> شهرت یافت. | ||
زندگی علمی علی بن عبد العالی | زندگی علمی علی بن عبد العالی که در این زمان از دانشمندان بلند مرتبه جبل عامل بود زیبا و شیرین و مساله آموز می‌گذشت. او در پی ورود به سرزمینی تازه توشه‌ای از خرمن اندیشمندان آن سامان بر می‌گرفت و باز سوار بر گرده سفر بار و بنه به سویی دیگر می‌کشید و این بار حوزه مصر را به سوی [[عراق]] و [[حوزه نجف اشرف]] ترک گفت و به سرزمین [[ولایت]] و آستان [[امامان معصوم]] وارد شد. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
علی بن عبد العالی فروغ معرفت و فقیهی جان بر | علی بن عبد العالی فروغ معرفت و فقیهی جان بر کف برای [[شیعه]] شد ولی این میوه شیرین به آسانی به دست نیامد. از لبنان تا مصر و از مصر تا [[نجف]]، حضور در حلقه‌های درس و تحقیق و استفاده از محضر استادان دلسوز و با معرفت بود که توانست جوانة علم و تحقیق را در وجودش بارور کند و درخت تناور فقاهت و دیانت را در جانش به بار بنشاند. | ||
==اساتید [[شیعه]]== | ==اساتید [[شیعه]]== | ||
علی بن هلال جزایری (بزرگترین استاد محقق ثانی)، محمد بن داود بن مؤذّن جزّینی، شمس الدین محمد بن خاتون عاملی، سید حیدر عاملی، احمد بن علی عاملی، زین الدین جعفر بن حسام عاملی، شمس الدین محمد بن احمد صهیونی، | علی بن هلال جزایری (بزرگترین استاد محقق ثانی)، محمد بن داود بن مؤذّن جزّینی، شمس الدین محمد بن خاتون عاملی، سید حیدر عاملی، احمد بن علی عاملی، زین الدین جعفر بن حسام عاملی، شمس الدین محمد بن احمد صهیونی، که جملگی از استادان [[شیعی]] اویند. | ||
==اساتید [[اهل سنت]]== | ==اساتید [[اهل سنت]]== | ||
ابی یحیی | ابی یحیی زکریا انصاری (متوفی 926 ق) و کمال الدین ابراهیم بن محمد بن ابی شریف قرشی (متوفی 923 ق) از علمای اهل سنت نیز بهره برده است. <ref>فوائد رضویه، شیخ عباس قمی، ص 341؛ المهاجرة العاملیّه، جعفر مهاجر، ص 121 و 122 بیروت، 1410 ق</ref> | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
محقق کرکی همت به تربیت شاگردانی نمود که هر یک مسئولیتی را در [[جامعه اسلامی]] به عهده گرفتند و کمبودی را در اجتماع برطرف کردند. از جمله شاگردان محقق ثانی می‌توان به ناموران ذیل اشاره کرد: | محقق کرکی همت به تربیت شاگردانی نمود که هر یک مسئولیتی را در [[جامعه اسلامی]] به عهده گرفتند و کمبودی را در اجتماع برطرف کردند. از جمله شاگردان محقق ثانی می‌توان به ناموران ذیل اشاره کرد: | ||
* شیخ علی منشار عاملی (پدر زن [[شیخ بهایی]]) | *شیخ علی منشار عاملی (پدر زن [[شیخ بهایی]]) | ||
* شهید ثانی | *شهید ثانی | ||
* سید نعمت الله جزایری | *سید نعمت الله جزایری | ||
* شیخ محمد بن حسن عاملی نطنزی | *شیخ محمد بن حسن عاملی نطنزی | ||
* سید محمد بن ابیطالب استرآبادی | *سید محمد بن ابیطالب استرآبادی | ||
* علی بن عبدالصمد عاملی | *علی بن عبدالصمد عاملی | ||
* میر معزالدین اصفهانی | *میر معزالدین اصفهانی | ||
* علی بن عبدالعالی عاملی میسی | *علی بن عبدالعالی عاملی میسی | ||
* شیخ عبدالعباس بن عماره الجزائری | *شیخ عبدالعباس بن عماره الجزائری | ||
* شیخ زین الدین فقعانی | *شیخ زین الدین فقعانی | ||
* احمد بن احمد بن ابی جامع، معروف به ابن ابی جامع | *احمد بن احمد بن ابی جامع، معروف به ابن ابی جامع | ||
* شیخ نعمت الله بن احمد بن خاتون عاملی | *شیخ نعمت الله بن احمد بن خاتون عاملی | ||
* ابراهیم بن علی خوانساری | *ابراهیم بن علی خوانساری | ||
* سید شرف الدین سماک عجمی | *سید شرف الدین سماک عجمی | ||
* حسین بن محمد بن مکی. <ref> امل الآمل فی علماء جبل عامل، شیخ حر عاملی، ج ۲، ص ۱۴۹؛ فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ص ۴۱۹؛ مفاخر الاسلام، علی دوانی، ج ۴، ص ۴۳۴؛ مجموعه رسائل محقق کرکی (۱ـ۳)، تحقیق شیخ محمد حسون، ج ۱، ص ۳۳</ref> | *حسین بن محمد بن مکی. <ref> امل الآمل فی علماء جبل عامل، شیخ حر عاملی، ج ۲، ص ۱۴۹؛ فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ص ۴۱۹؛ مفاخر الاسلام، علی دوانی، ج ۴، ص ۴۳۴؛ مجموعه رسائل محقق کرکی (۱ـ۳)، تحقیق شیخ محمد حسون، ج ۱، ص ۳۳</ref> | ||
=آثار و تألیفات= | =آثار و تألیفات= | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
از شیخ الاسلام بزرگ قرن دهم اندوخته‌های علمی فراوانی حدود ۷۱ کتاب و رساله به جای مانده و تألیفات گرانسنگی به نسل‌های پس از خود هدیت کرده است. آثار قلمی آن بزرگوار عبارت‌اند از: | از شیخ الاسلام بزرگ قرن دهم اندوخته‌های علمی فراوانی حدود ۷۱ کتاب و رساله به جای مانده و تألیفات گرانسنگی به نسل‌های پس از خود هدیت کرده است. آثار قلمی آن بزرگوار عبارت‌اند از: | ||
* جامع المقاصد (شرح قواعد الاحکام) | *جامع المقاصد (شرح قواعد الاحکام) | ||
* منهج السداد (شرح ارشاد الاذهان علامه حلی) | *منهج السداد (شرح ارشاد الاذهان علامه حلی) | ||
* حاشیه بر «مختلف الشیعه» علامه حلی | *حاشیه بر «مختلف الشیعه» علامه حلی | ||
* رساله جعفریه | *رساله جعفریه | ||
* رساله‌ای در صیغه‌های عقود و ایقاعات | *رساله‌ای در صیغه‌های عقود و ایقاعات | ||
* نفحات اللاهوت در لعن جبت و طاغوت | *نفحات اللاهوت در لعن جبت و طاغوت | ||
* رساله‌ای در آب کر | *رساله‌ای در آب کر | ||
* رساله‌ای در تعقیبات نماز | *رساله‌ای در تعقیبات نماز | ||
* رساله غیبت | *رساله غیبت | ||
* رساله نجمیه | *رساله نجمیه | ||
* رساله‌ای در تعریف طهارت | *رساله‌ای در تعریف طهارت | ||
* رساله‌ای در احکام شیردادن | *رساله‌ای در احکام شیردادن | ||
* حاشیه بر الفیه و نفلیه شهید اول | *حاشیه بر الفیه و نفلیه شهید اول | ||
* شرح الفیه | *شرح الفیه | ||
* حاشیه بر تحریر علامه حلی | *حاشیه بر تحریر علامه حلی | ||
* حاشیه بر «الدروس الشرعیه» شهید اول | *حاشیه بر «الدروس الشرعیه» شهید اول | ||
* حاشیه بر «الذکری فی الفقه» | *حاشیه بر «الذکری فی الفقه» | ||
* رساله‌ای در قبله | *رساله‌ای در قبله | ||
* رساله‌ای در تسبیح، رساله‌ای در تقیه | *رساله‌ای در تسبیح، رساله‌ای در تقیه | ||
* رساله‌ای در نماز و روزه مسافر | *رساله‌ای در نماز و روزه مسافر | ||
* رساله‌ای در شنیدن دعوای مدعی در دادگاه و راه استنباط احکام شرعی | *رساله‌ای در شنیدن دعوای مدعی در دادگاه و راه استنباط احکام شرعی | ||
* حاشیه بر بخش میراث «مختصر النافع» | *حاشیه بر بخش میراث «مختصر النافع» | ||
* رساله‌ای در اثبات رجعت | *رساله‌ای در اثبات رجعت | ||
* کتابی در ارث | *کتابی در ارث | ||
* حاشیه بر قواعدالاحکام | *حاشیه بر قواعدالاحکام | ||
* حدیث شناسی | *حدیث شناسی | ||
* المطاعن المحرمیه | *المطاعن المحرمیه | ||
* رساله‌ای در قبله خراسان | *رساله‌ای در قبله خراسان | ||
* رساله‌ای در نیت. <ref> الذریعه الی تصانیف الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، چاپ اسماعیلیان قم</ref> | *رساله‌ای در نیت. <ref> الذریعه الی تصانیف الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، چاپ اسماعیلیان قم</ref> | ||
=نظر محقق کرکی درباره | =نظر محقق کرکی درباره ولایت فقیه= | ||
محقق کرکی از قائلان به نظریه ولایت فقیه بوده است. از نظر او فقیه جامع الشرایط نایب امام معصوم است و تمام اختیارات حکومتی رسول الله و امامان معصوم را دارد.[۳۴] | محقق کرکی از قائلان به نظریه ولایت فقیه بوده است. از نظر او فقیه جامع الشرایط نایب امام معصوم است و تمام اختیارات حکومتی رسول الله و امامان معصوم را دارد.[۳۴] | ||
از اندیشه‌های فقیه سترگ شیعه، را می توان اعتقاد به مسئله [[ولایت فقیه]] برشمرد. او این اندیشه بلند را در رساله [[نماز جمعه]] چنین بیان می‌کند: «فقها و دانشمندان [[امامیه]] اتفاق کرده‌اند که فقیه عادل امین که جامع شرایط [[فتوی]] باشد ـ فقیهی که از او به [[مجتهد]] در [[احکام شرعی]] تعبیر می‌شودـ نایب [[امامان شیعه]] است در حال غیبت، در تمام آن چه که یک امام در راستای حکومت می‌تواند انجام دهد و البته عده‌ای از اصحاب کشتن و جاری کردن [[حد]] را استثنا کرده‌اند». <ref> دین و سیاست در دوره صفوی، ص ۳۲؛ ص ۳۱۲، رسائل محقق کرکی، ج ۱، رساله سوم</ref> | از اندیشه‌های فقیه سترگ شیعه، را می توان اعتقاد به مسئله [[ولایت فقیه]] برشمرد. او این اندیشه بلند را در رساله [[نماز جمعه]] چنین بیان می‌کند: «فقها و دانشمندان [[امامیه]] اتفاق کرده‌اند که فقیه عادل امین که جامع شرایط [[فتوی]] باشد ـ فقیهی که از او به [[مجتهد]] در [[احکام شرعی]] تعبیر می‌شودـ نایب [[امامان شیعه]] است در حال غیبت، در تمام آن چه که یک امام در راستای حکومت می‌تواند انجام دهد و البته عده‌ای از اصحاب کشتن و جاری کردن [[حد]] را استثنا کرده‌اند». <ref> دین و سیاست در دوره صفوی، ص ۳۲؛ ص ۳۱۲، رسائل محقق کرکی، ج ۱، رساله سوم</ref> | ||
=خانواده | =خانواده کرکی= | ||
محقق ثانی دارای دو پسر و دو دختر بود | محقق ثانی دارای دو پسر و دو دختر بود که پسر اول او شیخ عبدالعالی نام داشت و از دانشمندان بزرگ عصر خود شناخته می شد و در [[كاشان|کاشان]] مقیم بود.<ref> افندی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ۱۴۳۱ق٬ ج۳، ص۱۳۱</ref> پسر دیگرش شیخ حسن نام داشت . <ref>دوانی، مفاخر الاسلام، ۱۳۸۶ش٬ ج۴، ص۴۴۹-۴۵۰</ref> | ||
یکی از دختران محقق در جبل عامل ازدواج کرده است که فرزندی از این پیوند مبارک متولد شد که میر سید حسین حسینی نام داشت . او در [[اردبیل]] به تدریس و حل و فصل مشکلات مردم پرداخته و شیخ الاسلام آن شهر بوده است . دختر دیگرش در [[ایران]] با میرشمس الدین محمد استرآبادی ازدواج کرد و از آنان فرزندی عزیز به دنیا آمد که نامش را سیدمحمد باقر گذاردند. او در آسمان علم و معرفت ایران درخشید و به [[میرداماد]] معروف شد <ref>افندی، تعلیقة أمل الآمل، ۱۴۱۰ق٬ ص۵۹ ؛ دوانی، مفاخر الاسلام، ۱۳۸۶ش٬ ج۴، ص۴۴۹-۴۵۰</ref> و همو استاد [[صدرالمتالهین]] فیلسوف بزرگ و بنیانگذار حکمت متعالیه بود. <ref> امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۷</ref> | |||
= | =درگذشت= | ||
سال ۹۴۰ ق. فرا رسید و محقق ثانی باز به [[نجف اشرف]] بازگشته بود. در این دوران او [[سنی]] نزدیک به ۷۵ سال داشت. تلاش ارزشمند و قابل ستایش او موجب کینه‌توزی‌های فراوانی نسبت به او گردیده بود و این حقد و حسدها هنوز ادامه داشت و هر لحظه جان پیر شیعی حوزه نجف را تهدید می‌کرد. تا این که عاقبت در ۱۸ ماه ذی الحجه سال ۹۴۰ قمری همزمان با [[عید غدیر]] | سال ۹۴۰ ق. فرا رسید و محقق ثانی باز به [[نجف اشرف]] بازگشته بود. در این دوران او [[سنی]] نزدیک به ۷۵ سال داشت. تلاش ارزشمند و قابل ستایش او موجب کینه‌توزی‌های فراوانی نسبت به او گردیده بود و این حقد و حسدها هنوز ادامه داشت و هر لحظه جان پیر شیعی حوزه نجف را تهدید می‌کرد. تا این که عاقبت در ۱۸ ماه ذی الحجه سال ۹۴۰ قمری همزمان با [[عید غدیر]] به وسیله زهر عده‌ای از متعصبان مسموم شده و به [[شهادت]] رسید. پیکر آن عالم الهی را در جوار مرقد [[امیرالمومنین (ع)]] به خاک سپردند. ماده تاریخ فوتش (سال ۹۴۰ ق) «مقتدای شیعه» را رقم زد.<ref> شهیدان راه فضیلت</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||