ابوحمزه خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!أبو حمزة الخراساني
!أبو حمزة الخراسانی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبو حمزة الخراساني''' از علمای [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص250-252، دار الکتب العلمية، ط2003</ref>.  
'''أبو حمزة الخراسانی''' از علمای [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص250-252، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.  
=در کلام دیگران=
=در کلام دیگران=
==ابو عبدالرحمن سلمی==
==ابو عبدالرحمن سلمی==
ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود.  
ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود.  
==ابن عساکر==
==ابن عساکر==
[[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دیندار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاريخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157</ref>.
[[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دیندار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157</ref>.
==أبوبکر عربیب==
==أبوبکر عربیب==
أبو بکر بن العربي نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=1495&idfrom=0&idto=0&flag=1&bk_no=46&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام وب]</ref>. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل [[دمشق]] و ساکن آنجا می داند.
أبو بکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=1495&idfrom=0&idto=0&flag=1&bk_no=46&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام وب]</ref>. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل [[دمشق]] و ساکن آنجا می داند.
او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]] ،[[ابوتراب نخشبی]] و [[ابو سعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاريخ الإسلام، الذهبي، ج21، ص343-344</ref>.
او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]] ،[[ابوتراب نخشبی]] و [[ابو سعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344</ref>.


=گفتار=
=گفتار=
خط ۳۲: خط ۳۲:
عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.
عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.


صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراساني]</ref>.
صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة الخراسانی]</ref>.





نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۲۷

حسن بصری
نام أبو حمزة الخراسانی
نام‎های دیگر کبار العباد
درگذشت 290ق

أبو حمزة الخراسانی از علمای اهل سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری است[۱].

در کلام دیگران

ابو عبدالرحمن سلمی

ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود.

ابن عساکر

ابن عساکر نیز او را یکی از شیوخ معروف صوفیه و بسیار دیندار و با تقوا یاد کرده است[۲].

أبوبکر عربیب

أبو بکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند [۳]. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل دمشق و ساکن آنجا می داند. او با مشایخ بغداد همچون جنید بغدادی ،ابوتراب نخشبی و ابو سعید خراز محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت[۴].

گفتار

هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.

هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اعل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می کند.

هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد.

عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.

صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.[۵].


پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص250-252، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157
  3. اسلام وب
  4. تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344
  5. أبو حمزة الخراسانی