احمد بن حنبل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
=اساتید ابن‌حنبل= | =اساتید ابن‌حنبل= | ||
ابن‌حنبل از همان آغاز جوانی به کسب علوم مختلف پرداخت و از محضر بیش از ۲۸۰ استاد استفاده برد که از جمله آنها افرادی چون هشیم بن بشیر، سفیان بن عینیه، وکیع، قاضی ابویوسف، شافعی، یحیی القطان و ولید بن مسلم می‌باشند که علاوه بر استفاده علمی، از آنان روایت و حدیث نقل کرده است. ذهبی شمار زیادی از اساتید او را نام برده است. <ref> | ابن‌حنبل از همان آغاز جوانی به کسب علوم مختلف پرداخت و از محضر بیش از ۲۸۰ استاد استفاده برد که از جمله آنها افرادی چون هشیم بن بشیر، سفیان بن عینیه، وکیع، قاضی ابویوسف، شافعی، یحیی القطان و ولید بن مسلم می‌باشند که علاوه بر استفاده علمی، از آنان روایت و حدیث نقل کرده است. ذهبی شمار زیادی از اساتید او را نام برده است. <ref>ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۸۰ ۱۸۱</ref> | ||
=شاگردان ابن‌حنبل= | |||
ابن‌حنبل دارای شاگردان بسیاری بود که از مشهورترین شاگردانش مى‌توان به فرزندش صالح بن احمد بن حنبل (م ۲۶۶)، و فرزند دیگرش، عبدالله بن احمد بن حنبل (م ۲۹۰) و عبدالملک بن عبدالحمید بن مهران (م ۲۷۴) و احمد بن محمد بن حجاج مروزی، ابوبکرم اثرم، ابویحیی الناقد و فضل بن زیاد اشاره کرد. <ref>زحیلی، وهبة بن مصطفی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۱، ص ۵۴</ref> مسلم بن حجاج نیشابوری و محمد بن اسماعیل بخاری از وی روایت کرده‌اند. <ref>ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۸۱</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۴
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده‌است، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۰:۰۴، ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
| نام | احمد بن حنبل |
|---|---|
| نام کامل | احمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن اسد بن ادریس بن عبدالله الشیبانی المروزی البغدادی |
| لقب | امام المحدثین• شیبانی•ذهلی•سدوسی |
| زادگاه | مرو• بغداد |
| تاریخ تولد | ربیع الاول سال ۱۶۴ ق |
| محل زندگی | عراق•عربستان، یمن•شام•ایران |
| نسب | تیره بنی‌شیبان بن ذهل از خاندان بنی‌ربیعه از عرب عدنانی |
| دین | اسلام |
| مذهب | اهل تسنن |
| اشتغال | فقه•اجتهاد•حدیث |
| دلیل مشهوریت | رئیس یکی از چهار مکتب فقهی اهل‌سنت |
| استادان | محمد بن ادریس شافعی •یعقوب بن ابراهیم، هشیم بن بشیر، یحیی بن معین، ابراهیم بن سعد زهری، ابن شهاب زهری، اسود بن شاذان، عفان بن مسلم، علی بن هاشم، وکیع بن جراح، بشر بن مفضل، یحیی بن سعید قطان، ابوداود طیالسی، عمرو بن دینار و... . |
| تألیفات | مسند الامام احمد•فضائل الصحابه العلل •معرفة الرجال و... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | قول به حرمت قیام علیه حاکم•خلافت حق انحصاری قریش است•وجوب همراهی حاکم در جنگ‌ها و استحباب نمازگزاردن به امامت او•رویداد محنه،و... . |
| شهر وفات | بغداد |
| تاریخ وفات | روز جمعه ماه ربیع‌الآخر سال ۲۴۱ ق |
| محل دفن | غرب بغداد•دارالحرب |
ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل فقیه مسلمان در سال (۱۶۴ ه.ق) در بغداد زاده شد؛ پدر و مادرش از ساکنان مرو بودند. مکتب فقه حنبلی، یکی از فرق اربعهٔ سنت (ابوحنیفه، مالک بن انس، شافعی و احمد بن حنبل) را، که مؤسسان فرق اربعه اهل سنت بودند، ائمه اربعه می‌نامند. پیروان احمد ابن حنبل به حنبلی مشهورند. پس از مرگ وی به وسیلهٔ شاگردانش ایجاد شد. این مکتب جریان متقابلی بود که تفسیر تحت‌اللفظی قرآن، احادیث، تقلیل ارزش قیاس و اجماع را مورد توجه قرار می‌داد.
احمد بن حنبل رئیس و پیشواى مذهب حنابله و اصحاب حدیث است که در دوران اوج اقتدار عباسیان و علماى معتزله، با دفاع از اندیشه قدمت قرآن و پایدارى در واقعه محنت (به معنی آزمایش و محاکمه در مورد خلق قرآن) مطرح گشت.
احمد بن حنبل مسند را تألیف کرد، که مجموعه‌ای بود بالغ بر ۳۰٬۰۰۰ حدیث. این احادیث نه به ترتیب موضوع، بلکه برحسب اسامی صحابه‌ای که حدیث نقل کرده‌اند تنظیم شده‌است.
احمد بن حنبل کیست
أبو عبد الله، احمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن اسد بن ادریس بن عبدالله الشیبانی المروزی البغدادی؛ که پدر و مادرش از اعراب ساکن مرو بودند. وی چهارمین امام از ائمه اربعه اهل سنت می باشد. که در سال ۱۶۴ هجری در بغداد متولّد شد و در سال ۲۴۱ هجری قمری در همان شهر وفات یافت.
او سفرهاى علمى‌اش را به کوفه، بصره، مکه، مدینه، یمن و شام انجام داد و از دانش، دانشمندان عصر خویش بهره گرفت.
همچنین وى از محدّثان بزرگ اهل سنّت به شمار مى‌آید و از مهمترین تالیفات او می توان به کتاب مُسنَد او اشاره کرد. وی در مسند خویش بیش از چهل هزار حدیث نقل کرده است. و به احادیث مرسل و ضعیف نیز عمل مى‌کرده است. [۱] این مذهب در بغداد ظهور کرد و به شام هم رفت. امروز مذهب غالب اهل سنت در حجاز، قطر، فلسطین و بحرین، مذهب حنبلى است. [۲]
اساتید ابن‌حنبل
ابن‌حنبل از همان آغاز جوانی به کسب علوم مختلف پرداخت و از محضر بیش از ۲۸۰ استاد استفاده برد که از جمله آنها افرادی چون هشیم بن بشیر، سفیان بن عینیه، وکیع، قاضی ابویوسف، شافعی، یحیی القطان و ولید بن مسلم می‌باشند که علاوه بر استفاده علمی، از آنان روایت و حدیث نقل کرده است. ذهبی شمار زیادی از اساتید او را نام برده است. [۳]
شاگردان ابن‌حنبل
ابن‌حنبل دارای شاگردان بسیاری بود که از مشهورترین شاگردانش مى‌توان به فرزندش صالح بن احمد بن حنبل (م ۲۶۶)، و فرزند دیگرش، عبدالله بن احمد بن حنبل (م ۲۹۰) و عبدالملک بن عبدالحمید بن مهران (م ۲۷۴) و احمد بن محمد بن حجاج مروزی، ابوبکرم اثرم، ابویحیی الناقد و فضل بن زیاد اشاره کرد. [۴] مسلم بن حجاج نیشابوری و محمد بن اسماعیل بخاری از وی روایت کرده‌اند. [۵]