ابوالحسن علی نوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''أبو الحسن علی النوری الصفاقسی''' (1053هـ — 1118هـ = 1643م — 1706م) دانشمند ، قاری ، [[فقیه]] [[مالکی]] اشعری و [[صوفی]] ابوالحسن علی بن سالم بن محمد بن سالم بن سعید النوری است. و لقب اصلی وی شاطور بوده و بعدها به نوری مشهور شده است. او جد اعلی و موسس خاندان نوری در صفاقس می باشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%86_%D8%B9%D9%84%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%8A أبو الحسن علی النوری]</ref>.

وی پس از زیارت [[حج]] در سال 1667 به صفاقس بازگشت و خانه خود را به مدرسه ای برای گسترش دانش و آموزش مردم تبدیل کرد. در [[مسجد]] [[نماز]] خوانده می شد و دروس تدریس می شد. در اتاقها آن دانشجویانی که از سراسر کشور آمده بودند زندگی می کردند. او در احیای علوم [[اسلام]] کمک بزرگی کرد تا اینکه شهرت وی در بین مردم بالا گرفت. او از  موقعیت هاو مناصب دنیوی دوری می کرد و درآمد خویش را برای دفع حملات دزدان دریایی در آن زمان خرج کرد و فتوای [[جهاد]] در راه خدا را صادر کرد تا اینکه منجر به پیروزی [[اتحاد]] [[مسلمانان]] شد.

بسیاری از شیوخ برجسته از مدرسه و کرسی درس وی فارغ التحصیل شدند افرادی مانند:محمد بن المؤدب الشرفی وعلی المؤخر ومحمد المکی وبوعبید الله السیالة وإبراهیم المزغنی وإبراهیم الجمل وأحمد النوری.

وی نویسنده بسیاری از کتابهای ارزشمند است که از آن جمله:المقدمة النوریة، غیث النفع فی القراءات السبع ،تنبیه الغافلین وإرشاد الجاهلین، أدعیة ختم القرآن، المناسک، معین السائلین، الأوقات والقبلة… است.