ابوحمزه خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''أبوحمزة الخراسانی''' از علمای [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص250-252، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. | ||
=در کلام دیگران= | =در کلام دیگران= | ||
==ابو عبدالرحمن سلمی== | ==ابو عبدالرحمن سلمی== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==ابن عساکر== | ==ابن عساکر== | ||
[[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دیندار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157</ref>. | [[ابن عساکر]] نیز او را یکی از شیوخ معروف [[صوفیه]] و بسیار دیندار و با [[تقوا]] یاد کرده است<ref>تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج66، ص54-157</ref>. | ||
==أبوبکر | ==أبوبکر عربی== | ||
أبوبکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=1495&idfrom=0&idto=0&flag=1&bk_no=46&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام وب]</ref>. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل [[دمشق]] و ساکن آنجا می داند. | |||
او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]] ،[[ابوتراب نخشبی]] و [[ابو سعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344</ref>. | او با مشایخ [[بغداد]] همچون [[جنید بغدادی]]، [[ابوتراب نخشبی]] و [[ابو سعید خراز]] محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت<ref>تاریخ الإسلام، الذهبی، ج21، ص343-344</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد. | هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد. | ||
هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه | هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اهل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می کند. | ||
هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد. | هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد. | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۱
أبوحمزة الخراسانی از علمای اهل سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری است[۱].
در کلام دیگران
ابو عبدالرحمن سلمی
ابو عبدالرحمن سلمی درمورد او گفته که او یکی از مشایخ برجسته در امر فتوا و در عین حال متقی ترین ایشان بود.
ابن عساکر
ابن عساکر نیز او را یکی از شیوخ معروف صوفیه و بسیار دیندار و با تقوا یاد کرده است[۲].
أبوبکر عربی
أبوبکر بن العربی نیز او را تحت عنوان کبار العباد تمجید می کند [۳]. او اصالتا اهل نیشابور از محله ملک آباد بوده است. بعضی از تواریخ او را اهل دمشق و ساکن آنجا می داند. او با مشایخ بغداد همچون جنید بغدادی، ابوتراب نخشبی و ابو سعید خراز محشور بوده است. او در سال 290 هجری مطابق با سال 903 میلادی درگذشت[۴].
گفتار
هرکه خود را نصیحت کند شرافتمند خواهد بود و هرکسی که از توصیه به خود غافل شود خوار و ذلیل خواهد شد.
هرکه مشمول توجه خاص حضرت باری تعالی گردد به منزل و جایگاه اهل سعادت درخواهد آمد و او را در ظاهر و باطن به صداقت و راستی آراسته می کند.
هرکس یاد مرگ را درک کرد حب الهی در او باقی و از فنا پذیران تنفر می گیرد.
عارف کسی است که هر آن مراقبه می کند در زندگی و روزی خود را هر روز و آن از خدا می گیرد.
صوفی از هر آلودگی پاک است و همیشه در پی رفع نواقص خویش است.[۵].