۸۵٬۸۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:مرگ_2.jpg |جایگزین=مرگ|مرگ]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:مرگ_2.jpg |جایگزین=مرگ|مرگ]] | ||
{| | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!مرگ | !مرگ | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==[[ابوذر غفاری]]== | ==[[ابوذر غفاری]]== | ||
در روایت است که از [[ابوذر غفاری]] پرسیدند: چرا از مرگ می‌ترسیم؟ فرمودند: «لانکم عمرتم الدنیا و اخربتم الاخره . زیراشما دنیای خود را آباد و آخرت را ویران ساختید» . <ref>بحارالانوار،ج۶،ص۱۳۷،حدیث ۴۲ </ref> | در روایت است که از [[ابوذر غفاری]] پرسیدند: چرا از مرگ می‌ترسیم؟ فرمودند: «لانکم عمرتم الدنیا و اخربتم الاخره. زیراشما دنیای خود را آباد و آخرت را ویران ساختید». <ref>بحارالانوار،ج۶،ص۱۳۷،حدیث ۴۲ </ref> | ||
یعنی به جای برقراری موازنه بین دنیا و آخرت بیشترین تلاش خود رامصروف خواست‌های گذران دنیا ساختید و از تلاش برای آباد سازی جهان آخرت با اعمال صالحه و ترک گناه دست کشیدید.در نتیجه چون مرگ در رسد از آبادانگاه خود به ویرانکده سیئات می‌روید. در حالی که اگر آن را آباد می‌ساختید به مرگ | یعنی به جای برقراری موازنه بین دنیا و آخرت بیشترین تلاش خود رامصروف خواست‌های گذران دنیا ساختید و از تلاش برای آباد سازی جهان آخرت با اعمال صالحه و ترک گناه دست کشیدید.در نتیجه چون مرگ در رسد از آبادانگاه خود به ویرانکده سیئات می‌روید. در حالی که اگر آن را آباد می‌ساختید به مرگ مشتاق و علاقه‌مند بودید. | ||
==کلام | ==کلام حضرت علی (ع)== | ||
چنان که [[امیرالمؤمنین(ع)]] فرمودند: «فوالله لابن ابی طالب انس بالموت من الطفل بثدیی امه؛ به خدا قسم!مرگ برای علی گواراتر از پستان‌های مادر برای کودک است». <ref> بحار الانوار،ج۷۱،ص۷۵ </ref> | چنان که [[امیرالمؤمنین(ع)]] فرمودند: «فوالله لابن ابی طالب انس بالموت من الطفل بثدیی امه؛ به خدا قسم! مرگ برای علی گواراتر از پستان‌های مادر برای کودک است». <ref> بحار الانوار،ج۷۱،ص۷۵ </ref> | ||
=عمومیت و حتمیت مرگ= | =عمومیت و حتمیت مرگ= | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
مرگ سنّتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، خداوند بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ‌کس قرار نداده است و همگی طعم مرگ را خواهند چشید. | مرگ سنّتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، خداوند بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ‌کس قرار نداده است و همگی طعم مرگ را خواهند چشید. | ||
don Juan Matus (دون خوان ماتوس) : مرگ هرگز توقف نمی‌کند . فقط گاهی چراغ‌هایش را خاموش می‌کند. <ref> كاستاندا، كارلوس، حقيقتی ديگر بازهم گفت‌وشنودی با دون خوان ، ترجمۀ ابراهيم مكلّا تهران : نشر ديدار1382- صفحه 56</ref> | don Juan Matus (دون خوان ماتوس) : مرگ هرگز توقف نمی‌کند. فقط گاهی چراغ‌هایش را خاموش می‌کند. <ref> كاستاندا، كارلوس، حقيقتی ديگر بازهم گفت‌وشنودی با دون خوان ، ترجمۀ ابراهيم مكلّا تهران : نشر ديدار1382- صفحه 56</ref> | ||
چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار؟ که رخت عُمر ز کی باز می‌برد طرار | چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار؟ که رخت عُمر ز کی باز می‌برد طرار | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
=انواع مرگ= | =انواع مرگ= | ||
مرگ گونه‌های متعدّدی دارد: مرگ طبیعی، مرگ ناگهانی یا مفاجات و | مرگ گونه‌های متعدّدی دارد: مرگ طبیعی، مرگ ناگهانی یا مفاجات و مرگ انتحاری و [[شهادت]] که مرگ در [[جهاد]] با دشمنان خدا و برترین گونه مرگ است. <ref> بحارالانوار، ج۹۷، ص۸</ref> | ||
=سکرات مرگ یعنی چه= | =سکرات مرگ یعنی چه= | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
برای در امان ماندن از شر وسوسه‌های [[شیطان]] و حفظ [[ایمان]] در هنگام مرگ در متون و آموزه‌های دینی دستورهای متعدد آمده و تصریح شده که مواظبت بر آنها برای دفع شرارت شیطان مفید است: | برای در امان ماندن از شر وسوسه‌های [[شیطان]] و حفظ [[ایمان]] در هنگام مرگ در متون و آموزه‌های دینی دستورهای متعدد آمده و تصریح شده که مواظبت بر آنها برای دفع شرارت شیطان مفید است: | ||
# خواندن دعای عدیله به هنگام مرگ یا بر بالین شخص در حال مرگ مفید است. <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، دعای عدیله</ref> | #خواندن دعای عدیله به هنگام مرگ یا بر بالین شخص در حال مرگ مفید است. <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، دعای عدیله</ref> | ||
# | # | ||
# اگر کسی [[اصول اعتقادی]] خود را با دلایل قطعی فرا گیرد و ادله ایمان را با براهین یقینی فراگیرد و آن را با صفای باطن به [[خداوند]] بسپارد و نیت کند که در هنگام مرگ خداوند آن حقایق را به یاد او بیاورد و هنگام مرگ بگوید: «اَللَّهُمَّ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ إِنِّي أَوْدَعْتُكَ يَقِينِي هَذَا وَ ثَبَاتَ دِينِي وَ أَنْتَ خَيْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ اَلْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَيَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِي؛ خدایا! ای مهربان‌ترین مهربانان همانا من این یقین و استواری دینم را به تو سپردم و تو بهترین امانت‌دار هستی چه تو خود ما را به حفظ امانت‌ها فرمان دادی، پس آن را به گاه فرارسیدن مرگم به من بازگردان.» <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل دعای عدیله</ref> | #اگر کسی [[اصول اعتقادی]] خود را با دلایل قطعی فرا گیرد و ادله ایمان را با براهین یقینی فراگیرد و آن را با صفای باطن به [[خداوند]] بسپارد و نیت کند که در هنگام مرگ خداوند آن حقایق را به یاد او بیاورد و هنگام مرگ بگوید: «اَللَّهُمَّ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ إِنِّي أَوْدَعْتُكَ يَقِينِي هَذَا وَ ثَبَاتَ دِينِي وَ أَنْتَ خَيْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ اَلْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَيَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِي؛ خدایا! ای مهربان‌ترین مهربانان همانا من این یقین و استواری دینم را به تو سپردم و تو بهترین امانت‌دار هستی چه تو خود ما را به حفظ امانت‌ها فرمان دادی، پس آن را به گاه فرارسیدن مرگم به من بازگردان.» <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل دعای عدیله</ref> | ||
# | # | ||
# از امام صادق(ع) نقل شده است که بعد از هر نماز واجب این دعا را بخواند، ایمان او کامل می‌گردد و هنگام مرگ از او زایل و برطرف نگردد. دعا این است: «رَضيتُ بِاللَّهِ رَبّاً، وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وآلِهِ نَبِيّاً، وَبِالإِسْلامِ ديناً وَبِالْقُرآنِ كِتاباً، وَبِالْكَعْبَةِ قِبْلَةً، وَبِعَلِىٍّ وَلِيّاً وَاِماماً، وَبِالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَعَلِىِ بْنِ الْحُسَيْنِ، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ، وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَمُوسى بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِىِّ بْنِ مُوسى، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ، وَعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَالْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ، صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ اَئِمَّةً اَللّهُمَّ اِنّى رَضيتُ بِهِمْ اَئِمَّةً، فَارْضَنى لَهُمْ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ؛ خشنودم كه پروردگارم خدا است. و محمد(ص) پيغمبرم، و اسلام دینم، و قرآن كتابم، و كعبه قبلهام، و على صاحب اختيار و پیشوای من است و به حسن، و حسین، و على بن الحسين، و محمد بن على، و جعفر بن محمد، و موسى بن جعفر، و على بن موسى، و محمد بن على، و على بن محمد، و حسن بن علی، و حجة بن الحسن صلوات الله عليهم به عنوان پیشوا. خدايا من به پيشوايى ايشان خشنودم، آنان را نیز از من خشنودى ساز كه تو بر هر چيز توانايى» <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل دعای عدیله</ref> | #از امام صادق(ع) نقل شده است که بعد از هر نماز واجب این دعا را بخواند، ایمان او کامل می‌گردد و هنگام مرگ از او زایل و برطرف نگردد. دعا این است: «رَضيتُ بِاللَّهِ رَبّاً، وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وآلِهِ نَبِيّاً، وَبِالإِسْلامِ ديناً وَبِالْقُرآنِ كِتاباً، وَبِالْكَعْبَةِ قِبْلَةً، وَبِعَلِىٍّ وَلِيّاً وَاِماماً، وَبِالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَعَلِىِ بْنِ الْحُسَيْنِ، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ، وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَمُوسى بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِىِّ بْنِ مُوسى، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ، وَعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَالْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ، صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ اَئِمَّةً اَللّهُمَّ اِنّى رَضيتُ بِهِمْ اَئِمَّةً، فَارْضَنى لَهُمْ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ؛ خشنودم كه پروردگارم خدا است. و محمد(ص) پيغمبرم، و اسلام دینم، و قرآن كتابم، و كعبه قبلهام، و على صاحب اختيار و پیشوای من است و به حسن، و حسین، و على بن الحسين، و محمد بن على، و جعفر بن محمد، و موسى بن جعفر، و على بن موسى، و محمد بن على، و على بن محمد، و حسن بن علی، و حجة بن الحسن صلوات الله عليهم به عنوان پیشوا. خدايا من به پيشوايى ايشان خشنودم، آنان را نیز از من خشنودى ساز كه تو بر هر چيز توانايى» <ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل دعای عدیله</ref> | ||
# | # | ||
=تلاش | =تلاش شیطان برای سلب ایمان= | ||
[[امام صادق(ع)]] می‌فرماید: «هر گاه مرگ کسی فرا می‌رسد [[ابلیس]] از میان شیاطین دستیارش، افرادی را برمی‌انگیزد تا او را به [[کفر]] فرمان | [[امام صادق(ع)]] می‌فرماید: «هر گاه مرگ کسی فرا می‌رسد [[ابلیس]] از میان شیاطین دستیارش، افرادی را برمی‌انگیزد تا او را به [[کفر]] فرمان دهند و در دینش به تردید اندازند تا زمانی که روحش از بدن جدا می‌گردد و اگر کسی [[مؤمن]] بود آن شیاطین نمی‌توانند بر او چیره شوند». <ref>کلینی، فروع کافی، ج۳، ص۱۲۳، حدیث ۶</ref> | ||
در [[روایت]] دیگری نیز می‌فرماید: «هر گاه مرگ دوستداران ما فرا می‌رسد شیطان از چپ و راست بر او حاضر می‌گردد تا اینکه او را از اعتقادش بازدارد و خدا مانع او می‌شود، این همان گفته خداست که ﴿يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ...؛ خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد...﴾<ref>سوره ابراهیم(۱۴):آیه ۲۷</ref>»<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۲، ص۶۴؛ انسان از آغاز تا انجام، ص۷۴–۷۵</ref> | در [[روایت]] دیگری نیز می‌فرماید: «هر گاه مرگ دوستداران ما فرا می‌رسد شیطان از چپ و راست بر او حاضر می‌گردد تا اینکه او را از اعتقادش بازدارد و خدا مانع او می‌شود، این همان گفته خداست که ﴿يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ...؛ خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد...﴾<ref>سوره ابراهیم(۱۴):آیه ۲۷</ref>»<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۲، ص۶۴؛ انسان از آغاز تا انجام، ص۷۴–۷۵</ref> | ||