طائف: تفاوت میان نسخه‌ها

''طائف'' (به عربی: الطائف) شهری در استان مکه کشور عربستان سعودی است.

این شهر در ˚۴۰ و́ ۲۱ طول شرقی و در ˚۲۱ و ́۱۵ عرض شمالی، در۹۰ کیلومتری مکه، ۱۶۰ کیلومتری جده ، ۹۰۰ کیلومتری ریاض، و در ارتفاع ۱۶۸۰ متری از سطح دریا واقع است <ref>عاتق ‌بن غیث‌البلادی، معجم‌ معالم‌الحجاز، ج۲، ص۲۰۱۸، الجزءالخامس، دار مکه ‌للنشر والتوزیع.</ref>.  

== وجه تسمیه ==

طائف از طوف ، به معنای دور چیزی چرخیدن و طواف کردن، است. دربارۀ وجه تسمیۀ طائف روایاتی وجود دارد که بیش‌تر آنها خرافه به نظر می‌رسند <ref>طاهر مظفر العمید، تخطیط‌المدن العربیه‌الاسلامیه، ج۱، ص۷۲، بغداد ۱۹۸۶.</ref>  

بنا بر روایتی، دمودن ، پسر عبدالملک از تیرۀ صَدف، پس از کشتن پسرعموی خود، عمرو ، به سرزمین وَجّ گریخت و با مسعودبن معتب ثقفی پیمان بست. او متعهد شد در قبال ازدواج در وجّ، در اطراف محل سکونت ثقیف دیواری نفوذ ناپذیر بسازد. مسعود دختر خود را به عقد وی درآورد و او نیز آن دیوار مستحکم را بنا کرد. چون برای ورود به شهر می‌بایست دیوار را دور می‌زدند، آنجا را طائف نامیدند <ref>یاقوت حموی، معجم‌البلدان، ج۴، ص۹، بیروت ۱۳۹۹.</ref>   

= آب و هوا =

نوشته‌است که طائف در مغرب نجد، در رشته کوه سراه، نزدیک کوهستان غزوان ، و در وادی وَجّ واقع است. کوه‌های متعددی، ازجمله المحترق ، الاصیحرین ، صعب والمدهون ، آن را احاطه کرده‌اند <ref>حسن ‌بن علی‌العجیمی، اهداءالطائف من اخبارالطائف، ج۱، ص۹۴ـ ۹۵، تحقیق یحیی محمود ساعاتی، الریاض، (بی‌تا).</ref>

دره‌های بزرگ و کوچک واقع در کوه‌ها را وادی می‌نامند. وادی وَجّ، جفیجف ، مِثناة ، لِیّه ، الخرار و لقیم از مهم‌ترین وادی‌های اطراف طائف هستند<ref>همدانی، صفه جزیره العرب، ج۱، ص۲۳۳، تحقیق محمدبن عبدالله‌ بن بلیهد النجدی، مصر ۱۹۵۳.</ref>

طائف به سبب ارتفاع بسیاراز سطح دریا، برخلاف آب و هوا ی گرم و سوزان شبه‌جزیره ، دارای آب و هوای معتدل و مطبوع است. جغرافی‌دانان مسلمان دربارۀ آب و هوای معتدل و خنک طائف اتفاق نظر دارند<ref>ادریسی، نزهه‌المشتاق فی اختراق‌الافاق، ج۱، ص۱۴۴، مصر (بی‌تا).</ref>

به نوشتۀ ابوالفداء ، طائف سرد ترین نقطۀ حجاز است و آب در قله‌های اطراف آن یخ می‌بندد.  

وزش بادهای شمالی و غربی در این شهر، سبب ترکیب دو سامانۀ هوای مختلف شده‌است و موجب جاری شدن باران‌های سیل‌آسا در فصل بهار می‌شود. میزان باران سالانۀ آن بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر است. چشمه‌های متعددی چون المِثناه ، الفِیصلیه ، الوَهیط و شبرا در کوهستان‌های اطراف طائف جاری هستند. دمای هوا در این شهر در گرم ‌ترین روزهای سال به ۳۷ْ و در سردترین روز‌های سال به زیر صفر می‌رسد<ref>ابوالعلا محمود طه، جغرافیه شبه جزیره العرب، ج۱، ص۱۹۲، قاهره ۱۹۷۲.</ref>  

= ساکنان =

مقارن ظهور اسلام ، قوم ثَقیف و حمیر و تیره‌ای از قریش در طائف سکونت داشتند.  

یکی از بت‌های معروف اعراب در جاهلیت ، به نام لات ، در طائف قرار داشت و مردم آن‌جا بنایی برای آن ساخته و پرده‌ای بر آن انداخته بودند و گِرد آن طواف می‌کردند.  

 

 

بازار عُکاظ و حَباشه از جمله بازارهای مهم اعراب بود که در طائف و اطراف آن برپا می‌شد. به نوشتۀ جرجی زیدان ، عرب‌ها از هر سو به بازار عکاظ می‌رفتند و قریش نیز در برپایی و جذابیت آن می‌کوشید.  

= امرای بعد از اسلام =

 

در سال دهم بعثت ، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به طائف رفت و ثقیف و سران طائف را به اسلام فراخواند، اما بی‌نتیجه بود. قریش در مبارزات خود با پیامبر همواره از حمایت ثقیف برخوردار بود. پیامبراکرم بعد از فراغت از حنین در سال هشتم، ‌ در غزوه ‌ای که به «غزوۀ طائف» مشهور است، بیست روز طائف را محاصره کرد، ولی درگیری چندانی رخ نداد. در سال نهم، هیئتی از ثقیف رهسپار مدینه شدند و بعد از پذیرش اسلام به طائف بازگشتند. پیامبر عثمان ‌بن ابی‌العاص را به امارت طائف برگزید.  

او در دورۀ خلافت ابوبکر و مدتی در دورۀ خلافت عمر ، عامل حکومت بر آن‌جا بود. طائف در دورۀ خلافت امویان (۴۱ـ ۱۳۲) ضمیمۀ حکومت امیر مکه شد<ref>یعقوبی، البلدان، ج۱، ص۷۹، بیروت ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸.</ref>.  

در دورۀ عباسیان (۱۳۲ـ ۶۵۶)، طائف به سبب قرار گرفتن مقبرۀ عبدالله ‌بن عباس در آن و نقشی که به عنوان سپر دفاعی در مقابل حملات قبایل بدوی داشت، اهمیت داشت. از زمان تلط عثمانیان بر جزیرة‌العرب تا روی کار آمدن وهابیان ، مراکز نظامی بزرگی در این شهر ایجاد شد و در این دوران، طائف شهر پر جمعیتی گردید و بسیاری از مراکز اداری از مکه به آن‌جا انتقال یافت و عده ای نیز از سراسر عربستان به این شهر کوچیدند. در نتیجه، تجارت در این شهر رونق یافت <ref>ابوالعلا محمود طه، جغرافیه شبه جزیره العرب، ج۱، ص۱۹۹، قاهره ۱۹۷۲</ref>.

= خصال مردمان =

زیرکی، تیزهوشی و آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی مردم طائف در دوره‌های مختلف زبانزد بود. زمانی که دُهات عرب را کمتر از انگشتان دست می‌شمردند، سه تن از ایشان ( مُغیرةبن شُعبه ، زیادبن اَبیه و اُمَیةبن اَبی‌الصلت ) از ثقیف و طائف برخاسته بودند <ref>جوده حسنین، شبه‌الجزیره العربیه: دراسه فی‌الجغرافیه الاقلیمیه، ج۱، ص۱۷۷، دارالمعرفه‌الجامعیه، ۲۰۰۶.</ref>

از طائف اشخاص نامداری برخاسته‌اند، از جمله امیة بن ابی‌الصلت ثقفی ( شاعر )، حجاج ‌بن یوسف ثقفی ، حارث ‌بن کَلده ثقفی ( طبیب مشهور عرب )، و نضربن حارث .

= وضعیت کنونی =

 

در تابستان ، جمعیت آن به پانصد هزار تن نیز می‌رسد.  

= آثار تاریخی =

آثار تاریخی متعددی در طائف وجود دارد، از جمله مسجد ابن ‌عباس ، مسجد عداس ، مسجد الهادی ، قبرستانی با سنگ‌قبرهایی متعلق به قرن‌های چهارم و پنجم که با خط کوفی و نسخ روی آن‌ها نوشته شده، و قصر معروف شبرا . از جمله مراکز تفریحی و سیاحتی طائف، باغ ملک فهد است<ref>مسعودالخوند، الموسوعه‌التاریخیه الجغرافیه، ج۱، ص۴۶۲، لبنان ۲۰۰۲.</ref>.

= منابع =

 

# ابن‌ اثیر، الکامل فی‌التاریخ، بیروت۱۳۸۵.

# ابن ‌سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت۱۴۱۰.

# ابن ‌قتیبه، المعارف، تحقیق ثروت مکاشفه، قاهره۱۹۶۹.

# ابوالعلا محمود طه، جغرافیه شبه جزیره العرب، قاهره ۱۹۷۲.

# ابوالفداء، تقویم‌البلدان، طبع فی مدینه باریس المحروسه السلطانیه، ۱۸۴۰.

# ادریسی، نزهه‌المشتاق فی اختراق‌الافاق، مصر (بی‌تا).

# عاتق‌ بن غیث‌البلادی، معجم‌ معالم‌الحجاز، الجزءالخامس، دار مکه ‌للنشر والتوزیع.

# جرجی زیدان، تاریخ‌التمدن الاسلامی، بیروت، (بی‌تا).

# جوادعلی، المفصل فی‌تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، بغداد۱۴۱۳.

# جوده جوده حسنین، شبه‌الجزیره العربیه: دراسه فی‌الجغرافیه الاقلیمیه، دارالمعرفه‌الجامعیه، ۲۰۰۶.

# حسن‌ بن علی‌العجیمی، اهداءالطائف من اخبارالطائف، تحقیق یحیی محمود ساعاتی، الریاض، (بی‌تا).

# دمشقی، نخبه‌الدهر فی عجائب‌البر و البحر، بغداد، (بی‌تا).

# طاهر مظفر العمید، تخطیط‌المدن العربیه‌الاسلامیه، بغداد ۱۹۸۶.

# اطلس المملکة العربیه السعودیه، ریاض۱۴۲۰/ ۲۰۰۰.

# قزوینی، آثارالبلاد و اخبارالبلاد، بیروت ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

# قلقشندی، نهایه‌الارب فی معرفه‌انساب العرب، بیروت، (بی‌تا).

# محمدبن حبیب بغدادی، المحبر، تحقیق سید کسروی، قاهره (بی‌تا).

# مسعودالخوند، الموسوعه‌التاریخیه الجغرافیه، لبنان ۲۰۰۲.

# مقدسی، احسن‌التقاسیم فی معرفه‌الاقالیم، بیروت ۱۴۰۸/ ۱۹۸۷.

# همدانی، صفه جزیره العرب، تحقیق محمدبن عبدالله‌ بن بلیهد النجدی، مصر ۱۹۵۳.

# یاقوت حموی، معجم‌البلدان، بیروت ۱۳۹۹.

# یعقوبی، البلدان، بیروت ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸.

= پانویس =