عبدالله علمی

نام	عبدالرحمن العلمی
محل تولد	غزه
تولد	1861
دین	اسلام
درگذشت	26 ژوئیه 1936 میلادی

عبدالله بن محمد العلمی (1861-26 ژوئیه 1936) فقیه، شاعر، مفسر، مناظره کننده و شرکت کننده در برخی از علوم اسلامی فلسطینی بود. او در غزه به دنیا آمد و در آنجا و در الازهر تحصیل کرد . او برای تدریس در غزه و بیروت منصوب شد و سپس به عنوان شهردار شهرداری غزه به عنوان بازرس برای آشنایان منصوب شد. او به مهاجرت سوریه در سال 1918 و به عنوان یک عضو منصوب شد کنگره سوریه نخست ، و درس در داد مسجد امویان . او از علمای شافعی است. در دمشق درگذشت. از آثار او می توان به تفسیر مسائل قرآن و همایش تفسیر سوره یوسف اشاره کرد.

زندگی‌نامه

او عبدالله بن محمد بن صلاح الدین العالمی، حسنی نسب، غزّی ولادت، دمشقی، ثابت و مرده است. وی در سال 1278 هجری قمری / 1861م در غزه به دنیا آمد و تحصیلات اولیه خود را در آنجا نزد علمای زمان خود گذراند و سپس در سال 1880 به مصر رفت و هفت سال در الازهر زندگی کرد و در آنجا به تحصیل پرداخت. سپس به زادگاه خود بازگشت و در مسجد اعظم به تدریس تفسیر پرداخت. سپس به مدت یک سال عازم مصر شد و پس از آن به کار خود در غزه بازگشت، سپس به تدریس در مسجد السید هاشم پرداخت ، سپس شغل معلمی را رها کرد و به تجارت پرداخت و در سال 1394 به مصر رفت. بیروت که در آنجا به عنوان معلم در دفتر زرگری منصوب شد، سپس به غزه بازگشت و به عنوان افسر آیین دادرسی منصوب شد، از این رو مدارس روستاهای غزه را مورد بازرسی قرار داد و سپس به عنوان سرپرست رئیس جمهور، سمت جمع آوری وجوه دانش را بر عهده گرفت. شورای شهر، سپس به نابلس و دمشق مهاجرت کرد و در سال 1918 به عنوان واعظ در مسجد اموی و معلمی برای دختران مشغول به کار شد. در سال 1336 هجری قمری به همراه خانواده به دمشق مهاجرت کرد و از اعضای اولین کنگره سوریه بود و در مسجد اموی به تدریس تفسیر و ارشاد دینی پرداخت تا اینکه در 8 جمادی الاولاء درگذشت. 1355 / 26 ژوئیه 1936 م.

شعرهای او

او کتابی مشتمل بر چهار منظومه دارد که در سال 1899 در قاهره چاپ شده است، اشعار او به منظومه‌ها نزدیکتر است، که در آنها مکرراً آیه ای از قرآن، چهار نظام خود را درج می کند: اولین مورد «قایق دریاها در علم آینده» است که انواع دریاها و وزن، خزش و بیماری و نام آنها را نشان می دهد. دوم «دسته تهاجمی ریاض در تهی کردن هزاره و ثنای حسن خلق و خلفای اربعه و امام حسین علیه السلام» است که بخش اول تنظیم شده و بخش دوم از بخش صرف و نحو است. و سوم «کوثریه در ستایش خیر بیابان» دریای یورتمه را برای او برگزید. چهارمی «ستایش پیرمرد با لیوان نشاندار» و شعری است از تحقیر جهان به شیوه تصوف.

کتاب های او

• تفسير مشكلات القرآن، مخطوط؛
• مؤتمر تفسير سورة يوسف، مجلدان، مطبوع؛
• النوردجة في قصة المولد الأَرِجَة المنظومة على كيفية المزدوجة؛
• البصيرة على بيتي الجبيرة في مذهب الإمام الشافعي؛
• الديباج المنشور على المتن المسمى زورق البحور في علم العروض؛
• الحرية ومجلس المبعوثان من تعاليم القرآن؛
• تفسير قصة يوسف وفيه بيان الطبائع الصهيونية؛
• سلاسل المناظرة الإسلامية النصرانية بين شيخ وقسيس؛

منابع

1. عادل نویهد (۱۹۸۳). فرهنگ مفسران از آغاز اسلام تا عصر حاضر . جلد اول (چاپ سوم). بیروت، لبنان: بنیاد فرهنگی نگارش، ترجمه و نشر نویه. صفحه 326.
2. «عبدالله العالمی» . معجم البابطین. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۸. بازیابی شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۸ . بازبینی شده در 15 اکتبر 2018 .
3. «عبدالله بن محمد بن صلاح العالمی» . بنیاد فرهنگ و میراث اورشلیم. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۸. بازیابی شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۸ . بازبینی شده در 15 اکتبر 2018.