۸۶٬۰۷۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
'''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام [[صوفیه]] و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در [[یمن]] بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری [[طریقت]] [[تصوف]] به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش [[ابن جوزی]] پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند. | '''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام [[صوفیه]] و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در [[یمن]] بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری [[طریقت]] [[تصوف]] به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش [[ابن جوزی]] پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند. | ||
او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در موضوعات تصوف آمده است. | او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در موضوعات تصوف آمده است. | ||
پس از رحلت، مرقدش مورد توجه ارادتمندان ش قرار گرفت و هر سال در نیمه ماه ربیع الاول به زیارت او می روند و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع | پس از رحلت، مرقدش مورد توجه ارادتمندان ش قرار گرفت و هر سال در نیمه ماه ربیع الاول به زیارت او می روند و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارک» نامیده‌اند. | ||
=تولد= | =تولد= | ||
قاضی و مورخ بزرگ بهاء الدین محمد بن یوسف بن یعقوب جندی (متوفی 732 ق) در تاریخ خود آورده است که ولادت شیخ احمد بن علوان در محلی به نام ذوالجنان از جبل ذخر است، در حالی که مورخ الخزرجی می گوید (ولادت شیخ در قریه عقاقة از نواحی منطقه صبر است) و آن دو قریه متعلق به منطقه المعافر است و الجندی در | قاضی و مورخ بزرگ بهاء الدین محمد بن یوسف بن یعقوب جندی (متوفی 732 ق) در تاریخ خود آورده است که ولادت شیخ احمد بن علوان در محلی به نام ذوالجنان از جبل ذخر است، در حالی که مورخ الخزرجی می گوید (ولادت شیخ در قریه عقاقة از نواحی منطقه صبر است) و آن دو قریه متعلق به منطقه المعافر است و الجندی در «السلوک في طبقات العلماء والملوک» درباره آنها گفته است: (جبه کوه مبارکی است که جماعتی از بزرگان از آن بیرون آمدند) و در جای دیگر فرمود: «جبه شهر بزرگی است که گروهی از فقهاو دانشمندان از آن بوده اند.» در کتب تاریخی که در دست است. تاریخ خاصی از ولادت او ذکر نشده است، شاید بین اواخر قرن ششم هجری تا اوایل قرن هفتم هجری قمری بوده است. | ||
=نسب= | =نسب= | ||
او قطب صفي الدين أبو العباس: أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف بن علي بن عبد الله بن مطاعن بن عبد | او قطب صفي الدين أبو العباس: أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف بن علي بن عبد الله بن مطاعن بن عبد الکريم عيسى بن إدريس بن عبد الله بن عيسى بن عبد الله بن محمد بن [[حسن (ع)|الحسن]] السبط بن [[علی بن ابی‌طالب|علي بن أبي طالب (ع)]]. این سلسله نسب را بسیاری از مورخین یمن نقل کرده اند. | ||
=پدر= | =پدر= | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
=معاصران= | =معاصران= | ||
عده ی زیادی از بزرگان علما و صوفیه یمن مانند:الشيخ أبو الغيث بن جميل ، عمر بن المسن ، علي بن أحمد الرميمه ،الشيخ سلمان بن إبراهيم با وی هم نشین بوده اند.بین او و بزرگانی از فضلا نیز گفتگوها و پیام هاو نامه نگاری هایی بوده که برخی از آنها در کتب شیخ احمد بن علوان آمده است اشخاصی مانند:السلطان بن العلاء | عده ی زیادی از بزرگان علما و صوفیه یمن مانند:الشيخ أبو الغيث بن جميل ، عمر بن المسن ، علي بن أحمد الرميمه ،الشيخ سلمان بن إبراهيم با وی هم نشین بوده اند.بین او و بزرگانی از فضلا نیز گفتگوها و پیام هاو نامه نگاری هایی بوده که برخی از آنها در کتب شیخ احمد بن علوان آمده است اشخاصی مانند:السلطان بن العلاء السمکري ،الأمير شمس الدين علي بن يحيى العنسي ، عبد الوهاب بن رشيد، داود النسّأخ ، علي بن عمر بن أحمد ، محمد بن الحضرمي ،النقيب علي بن يحيى بن عمران و دیگرانی از این دست. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
==فقر== | ==فقر== | ||
انصاف او را بر آن داشت تا پیروان خود را با حق رو به رو | انصاف او را بر آن داشت تا پیروان خود را با حق رو به رو کند و آنان را خطاب قرار دهد، بدان معنی که فقر نه از تراشيدن ريش ، پابرهنه بودن، نه از بد اخلاقى و گستاخى، نه از بي پروا خوردن مسکر و نه ارتکاب به موسیقی و لهو ولعب و نه به احکامی که با احکام الهی منافات دارد و بر خلاف سنت پیامبرش صلی الله علیه و آله و سلم که بی همتاست بلکه فقر به علم طریقت و عمل و ایمان وبه سبب توفیقی است که از جانب خداوند به او ارزانی می شود. | ||
ایشان به همگان از جمله کسانی که عرفان را به عنوان آموزه عملی و معرفتی، آراء و عقاید و الگوی عبادت و تقوا مناسب همگان نمی‌پذیرند، این شعر را مطرح کرد:اگر آنچه را که من می گویم بگیری، فردا پیروز می شوی و اگر امتناع کنی، پروردگار عرش به من پاداش خواهد داد.ابن علوان خصوصیتی داشت که بدنبال آن بود و به آن نیز رسید و آن این بود که اندیشه‌اش ماننده مائده ای باقی بماند که همه بتوانند از آن بهرمند گردند.عبدالهادی بن محمد السودی در شعر خود در مدح ابن علوان این حقیقت را تأیید می کند:مردم با یکدیگر اختلاف دارند مگر در محبت نسبت به که این خود مایه پیوندی بین ایشان شده است. | ایشان به همگان از جمله کسانی که عرفان را به عنوان آموزه عملی و معرفتی، آراء و عقاید و الگوی عبادت و تقوا مناسب همگان نمی‌پذیرند، این شعر را مطرح کرد:اگر آنچه را که من می گویم بگیری، فردا پیروز می شوی و اگر امتناع کنی، پروردگار عرش به من پاداش خواهد داد.ابن علوان خصوصیتی داشت که بدنبال آن بود و به آن نیز رسید و آن این بود که اندیشه‌اش ماننده مائده ای باقی بماند که همه بتوانند از آن بهرمند گردند.عبدالهادی بن محمد السودی در شعر خود در مدح ابن علوان این حقیقت را تأیید می کند:مردم با یکدیگر اختلاف دارند مگر در محبت نسبت به که این خود مایه پیوندی بین ایشان شده است. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
=تالیفات= | =تالیفات= | ||
1) | 1) کتاب التوحيد الأعظم المبلغ من لا يعلم إلى رُتبة من يعلم | ||
2) | 2) کتاب الفتوح المصونة والأسرار المخزونة | ||
3) | 3) کتاب المهرجان البحر المشکل الغريب المظهر لکل سر عجيب لکل عارف لبيب | ||
که همه آنها حول محور [[تصوف]]، سلوک، معرفت و عقیده است که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات [[یمن]] در صنعا چاپ و منتشر شده است. | که همه آنها حول محور [[تصوف]]، سلوک، معرفت و عقیده است که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات [[یمن]] در صنعا چاپ و منتشر شده است. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
زیارت بسیاری از مردم به بقعه احمد بن علوان همچنان ادامه دارد. | زیارت بسیاری از مردم به بقعه احمد بن علوان همچنان ادامه دارد. | ||
هر سال در نیمه ماه ربیع الاول زیارتی برگزار می‌شد و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع | هر سال در نیمه ماه ربیع الاول زیارتی برگزار می‌شد و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارک» | ||
نامیده‌اند. | نامیده‌اند. | ||