احمد بن محمد المحضار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''احمد بن محمد المحضار''' (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) پیشوای مذهبی، شاعر و استاد علوم دینی و حضرمی بود.<ref> الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الأول. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 721.</ref> او دعوت محمدی را منتشر کرد و در زمینه های تبلیغ و ارشاد فعال بود. او همچنین در حضرموت رهبری اجتماعی گسترده ای داشت و با همه طبقات جامعه در ارتباط بود و با تلاش برای اصلاح، در صدد حل بحران ها و آشتی دادن منازعین بودو در این راه نفوذ و شهرت عمومی داشت.<ref>المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، | '''احمد بن محمد المحضار''' (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) پیشوای مذهبی، شاعر و استاد علوم دینی و حضرمی بود.<ref> الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الأول. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 721.</ref> او دعوت محمدی را منتشر کرد و در زمینه های تبلیغ و ارشاد فعال بود. او همچنین در حضرموت رهبری اجتماعی گسترده ای داشت و با همه طبقات جامعه در ارتباط بود و با تلاش برای اصلاح، در صدد حل بحران ها و آشتی دادن منازعین بودو در این راه نفوذ و شهرت عمومی داشت.<ref>المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 280. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.</ref> | ||
=نسبت= | =نسبت= | ||
أحمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن أبی | أحمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن أبی بکر بن عمر المحضار بن الشیخ أبی بکر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق|جعفر الصادق]] بن [[امام محمد باقر (ع)|محمد باقر]] ابن علی زین العابدین بن حسین سبط ابن امام علی ابن ابی طالب ، و [[امام علی]] علیه السلام، همسر [[فاطمه]]، دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است. | ||
وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است. | وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
صالح بن عبد الله العطاس | صالح بن عبد الله العطاس | ||
عمر بن أبی | عمر بن أبی بکر الحداد | ||
عبد الله بن عیدروس البار | عبد الله بن عیدروس البار | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
أحمد بن علی الجنید | أحمد بن علی الجنید | ||
عمر بن عبد | عمر بن عبد الکریم العطار | ||
محمد صالح الریّس | محمد صالح الریّس | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
أحمد بن محمد الصاوی | أحمد بن محمد الصاوی | ||
عبد الرحمن بن محمد | عبد الرحمن بن محمد الکزبری | ||
عبد الرحمن بن سلیمان الأهدل | عبد الرحمن بن سلیمان الأهدل | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
حسین بن محمد البار | حسین بن محمد البار | ||
سالم بن أبی | سالم بن أبی بکر العطاس | ||
أحمد بن حسن العطاس | أحمد بن حسن العطاس | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
عبید الله بن محسن السقاف | عبید الله بن محسن السقاف | ||
أبو | أبو بکر بن عبد الرحمن بن شهاب الدین | ||
علی بن محمد الحبشی | علی بن محمد الحبشی | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
حامد بن عمر السقاف | حامد بن عمر السقاف | ||
علی بن سالم بن الشیخ أبی | علی بن سالم بن الشیخ أبی بکر بن سالم | ||
سالم بن أحمد المحضار | سالم بن أحمد المحضار | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
==بخشی از مدیحه خدیجیه== | ==بخشی از مدیحه خدیجیه== | ||
فی | فی مراقیک کیف ترقى النساء یا خدیج من بنتها الزهراء | ||
من | من یساویک فی کمال وزین أنت شمس فی کوننا والضیاء | ||
لک ذات بشعب مکة حلّت والصفا حیث الروضة الغنّاء | |||
ومحیا تشعشع النور منه فوق شعب الحجون لاح السناء | ومحیا تشعشع النور منه فوق شعب الحجون لاح السناء | ||
من | من کمثل خدیجة فی نساء أین حوّى ومریم العذراء | ||
تتباهى | تتباهى بذکر أم بتول دون جود نوالها الأنواء | ||
لم أزل | لم أزل ذاکر الحجون وأرجو من إلهی أن لا یخیب الرجاء | ||
==بخشی از قصیدة: یا منتهى الآمال== | ==بخشی از قصیدة: یا منتهى الآمال== | ||
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
=منابع= | =منابع= | ||
باکثیر, عبد الله بن محمد (1405 هـ). الأشواق القویة إلى مواطن السادة العلویة. صفحة 59. | |||
السقاف, طه بن حسن (1426 هـ). [https://ia801307.us.archive.org/9/items/foyodat.albher/foyodatalbher.PDF فیوضات البحر الملی من مناقب وأخبار | السقاف, طه بن حسن (1426 هـ). [https://ia801307.us.archive.org/9/items/foyodat.albher/foyodatalbher.PDF فیوضات البحر الملی من مناقب وأخبار وکرامات سیدنا الحبیب علی (PDF) (الطبعة الأولى). صفحة 127.] | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۴
احمد بن محمد المحضار (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) پیشوای مذهبی، شاعر و استاد علوم دینی و حضرمی بود.[۱] او دعوت محمدی را منتشر کرد و در زمینه های تبلیغ و ارشاد فعال بود. او همچنین در حضرموت رهبری اجتماعی گسترده ای داشت و با همه طبقات جامعه در ارتباط بود و با تلاش برای اصلاح، در صدد حل بحران ها و آشتی دادن منازعین بودو در این راه نفوذ و شهرت عمومی داشت.[۲]
نسبت
أحمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن أبی بکر بن عمر المحضار بن الشیخ أبی بکر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد باقر ابن علی زین العابدین بن حسین سبط ابن امام علی ابن ابی طالب ، و امام علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در سال 1217 هجری قمری در شهر الرشید در دوعن به دنیا آمد و مادرش عایشه بنت محمد باذرعه است. قرآن را در هفت سالگی در مکتب خانه الرشید حفظ کرد و علوم مقدماتی را در آنجا آموخت. سپس برای حج به کشور حجاز رفت و مکرراً به حرمین شریفین مشرف شد و سالها به مکه نزدیک بود. در حال و هوای سال 1260 هجری قمری در قصبه القویره سکنی گزید و چون امام و وعاظ بود به معلمی و شیخ نشینی پرداخت .[۳]
اساتید
او از تعدادی از علما و شیوخ حضرموت و حجاز کسب علم نمود؛ از جمله:[۴]
صالح بن عبد الله العطاس
عمر بن أبی بکر الحداد
عبد الله بن عیدروس البار
علی بن جعفر العطاس
هادون بن هود العطاس
سعید بن محمد باعشن
عبد الله بن أحمد باسودان
أحمد بن عمر بن سمیط
محمد بن أحمد الحبشی
حسن بن صالح البحر
علی بن عمر السقاف
عبد الله بن حسین بن طاهر
عبد الله بن علی بن شهاب الدین
عبد الله بن حسین بلفقیه
أحمد بن علی الجنید
عمر بن عبد الکریم العطار
محمد صالح الریّس
أحمد بن محمد الصاوی
عبد الرحمن بن محمد الکزبری
عبد الرحمن بن سلیمان الأهدل
شاگردان
شاگردان زیادی از محضر او کسب علم کردند و او هزینه تحصیل آنها را پرداخت می نمود و مسکن ایشان را تامین می کرد. از جمله شاگردان بارز وی عبارتند از:
فرزندش محمد بن أحمد المحضار
فرزندش مصطفى بن أحمد المحضار
طاهر بن عمر الحداد
حسین بن محمد البار
سالم بن أبی بکر العطاس
أحمد بن حسن العطاس
محمد بن صالح العطاس
أحمد بن محمد العطاس
محمد بن طاهر الحداد
طاهر بن عبد الله بن سمیط
عبد الله بن محمد الحبشی
عبد الإله بن حسن البحر
عیدروس بن عمر الحبشی
أحمد بن عبد الرحمن السقاف
عبید الله بن محسن السقاف
أبو بکر بن عبد الرحمن بن شهاب الدین
علی بن محمد الحبشی
حامد بن عمر السقاف
علی بن سالم بن الشیخ أبی بکر بن سالم
سالم بن أحمد المحضار
اشعار او
برخی از اشعار او مربوط به پیش از اسلام است . از اشعار او میراث زیادی به جا نمانده است. او کتاب شعر خطی دارد که در کتابخانه الاحقاف تریم محفوظ است . زبان او با برخی از گویش های محلی آمیخته شده و از میراث شعر مذهبی بهره برده است. بخش بزرگی از شعر او ستایش حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و اهل بیت مطهر آن حضرت است. شعری طولانی در ستایش از خانم خدیجه بنت خویلد همسر پیامبر اعظم دارد. قرائت و از اشعار او می توان به مدیحه خدیجیه و قصیدهمنتهی الآمال اشاره کرد.
بخشی از مدیحه خدیجیه
فی مراقیک کیف ترقى النساء یا خدیج من بنتها الزهراء من یساویک فی کمال وزین أنت شمس فی کوننا والضیاء لک ذات بشعب مکة حلّت والصفا حیث الروضة الغنّاء ومحیا تشعشع النور منه فوق شعب الحجون لاح السناء من کمثل خدیجة فی نساء أین حوّى ومریم العذراء تتباهى بذکر أم بتول دون جود نوالها الأنواء لم أزل ذاکر الحجون وأرجو من إلهی أن لا یخیب الرجاء
بخشی از قصیدة: یا منتهى الآمال
لما وقفتُ تجاه قبر مُحَمَّدٍ نادیتُه یا منتهى الآمالِ أنا قاصدٌ أنا وافدٌ أنا واردٌ أنا من ذنوبی حامل الأثقال أنا خاطئ ٌومخلّطٌ ووسیلتی أنّی وفدت على الجناب العالی لما رأیتُ النّازلین بقبره قد أزمعوا فی السّیر والترحال زاد اشتیاقی نحوه وصبابتی وخرجت فیهم ساحبَ الأذیال
کتاب ها
و اما کتابهای او عبارتند از:[۵]
«رسالة فی المولد النبوی»
«رسالة فی مناقب أم المؤمنین خدیجة بنت خویلد»
«رسالة فی مناقب الشیخ یوسف بن أحمد باناجة»
«رسالة فیها مجموعة صلوات»
«مقامات فی وصف الدنیا»
وفات
او شب پنج شنبه، هفتم ماه صفر 1304 هجری قمری در القویرة درگذشت، و در قبری که سی سال قبل از مرگش به دست خودش حفر کرده بود، در کنار خانه و مسجدش به خاک سپرده شد. برای او برگاه بزرگی ساخته شده و زیارتگاه مردم شده است.[۶]
منابع
باکثیر, عبد الله بن محمد (1405 هـ). الأشواق القویة إلى مواطن السادة العلویة. صفحة 59. السقاف, طه بن حسن (1426 هـ). فیوضات البحر الملی من مناقب وأخبار وکرامات سیدنا الحبیب علی (PDF) (الطبعة الأولى). صفحة 127.
پانویس
- ↑ الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الأول. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 721.
- ↑ المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 280. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.
- ↑ الحداد, علوی بن طاهر (1438 هـ). الشامل فی تاریخ حضرموت ومخالفیها. عمان، الأردن: دار الفتح. صفحة 610.
- ↑ السقاف, عبد الله بن محمد. تاریخ الشعراء الحضرمیین. الجزء الرابع. القاهرة، مصر: مطبعة العلوم. صفحة 38.
- ↑ "أحمد بن محمد المحضار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 3 سبتمبر 2020.
- ↑ السقاف, أحمد بن عبد الرحمن. الأمالی. تریم، الیمن: دار الأصول. صفحة 107.