احمد بن عروس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي | !أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي بکر الهواري | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أحمد بن عروس''' او أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي | '''أحمد بن عروس''' او أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي بکر الهواري معروف به سيدي بن عروس وأبي الصرائر وأحمد أبي الصرائر و ولي صالح عالم دینی اهل [[تونس]] است که طریقه [[صوفیه]] [[عروسیه]] به او منتسب است. او در سال 778 هجری در تونس متولد و در سال 868 هجری مطابق با 21 اکتبر 1463 میلادی بدرود حیات گفت. | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۰
| نام | أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي بکر الهواري |
|---|---|
| نامهای دیگر | أحمد بن عروس،سيدي بن عروس ،أبي الصرائر ،أحمد أبي الصرائر و ولي صالح |
| درگذشت | 868ق |
أحمد بن عروس او أبو العباس أحمد بن عبد الله بن أبي بکر الهواري معروف به سيدي بن عروس وأبي الصرائر وأحمد أبي الصرائر و ولي صالح عالم دینی اهل تونس است که طریقه صوفیه عروسیه به او منتسب است. او در سال 778 هجری در تونس متولد و در سال 868 هجری مطابق با 21 اکتبر 1463 میلادی بدرود حیات گفت.
زندگی
مادرش از اهالی مصراته و سالمه نام داشت.بعد از درگذشت شوهر سه پسر از خود به جای گذاشت که بزرگترین آنها ابوبکر و سپس عبدالمغیث و کوچکترین آنها احمد (که ابن عروس است). پس از آن مادرش با مرد دیگری ازدواج کرد و به دلیل سن کم احمد او را بدون برادرانش با خود برد. از این رو لقب ابن عروس (به معنای پسر عروس) به او داده شد. او به خانقاه محرز در تونس رفت و آمد داشت، سپس به شهر باجه نقل مکان کرد و از آنجا به مغرب رفته و در شهر فاس و سپس در مراکش اقامت گزید و در آنجا تعالیم تصوف و مرابطیه را فرا گرفت. سپس به شهر تونس بازگشت و در کارگاهی قدیمی برای عبادت و زهد اقامت گزید و به کار نجاری و بنایی پرداخت و در عین حال به تربیت کودکان نیز مشغول بود. اگرچه برخی سرائر را به اشتباه سریره دانسته اند[۱].حفظ اعتبار تاریخی زندگی او تا حد قابل توجهی مرهون شاگردش شیخ عمر الراشدی جزایری است که وی را با کتاب کاملی تحت عنوان ابتسام الغروس ووشي الطروس في مناقب ابن عروس که در آن شرح حال و فضایل او را ذکر کرده است[۲].