احمد مشهور الحداد

احمد مشهور بن طه الحداد (1325-1416ق.) واعظ اسلامی اهل حضرموت بود . او همانند پیشینیان خود در آموزش و یادگیری و دریافت از دانشمندان طریقه علوی تقلید نمود. او سالهای زیادی از عمر خود را صرف گسترش علم و دعوت به سوی خدا در شرق آفریقا کرد و هزاران نفر اسلام را پذیرفتند. در تأسیس بسیاری از مساجد و مدارس علمی در شرق آفریقا مشارکت داشته است .

نسب

أحمد بن طه بن علی بن عبد الله بن طه بن عبد الله بن طه بن عمر بن علوی بن محمد بن أحمد بن عبد الله بن محمد بن علوی بن أحمد الحداد بن أبی بکر الطویل بن أحمد مسرفة بن محمد بن عبد الله بن الفقیه أحمد بن عبد الرحمن بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

وی سی و ششمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 1325 ق / 1907م در شهر قیدون در دوعن حضرموت به دنیا آمد و در محیطی پر از علم و درستی به سرپرستی مادرش صفیه بنت طاهر بن عمر الحداد پرورش یافت که او را به بند علم شریف در قیدون پیوند زد. او علم خود را از دو استادش عبدالله و علوی دو پسران طاهر بن عبد الله الحداد که عموهایش بودند فرا گرفت. حبیب علوی بن طاهر الحداد احمد المشهور را به همراه خود به سفر می برد. در یکی از سفرها او را به تریم برد و در آنجا از دانشمندانی چون حبیب عبدالله بن عمر الشاطری و حبیب عبدالباری بن شیخ عیدروس استفاده کرد. در سال 1341 هجری قمری در حالی که کمتر از بیست سال سن داشت به جاوه اندونزی سفر کرد . در آنجا از جمعی از علمای علوی و برخی اساتید دیگر کسب علم نمود. او چندان دوام نیاورد و به قیدون بازگشت و از استادش شیخ عبدالله بن طاهر الحداد خواست که در رباط تدریس کند. او تفسیر و حدیث و فقه و اصول و عرفان و علم و تاریخ عرب را درس داد و متون فراوانی را حفظ کرد. در سنین پایین محضر حبیب احمد بن حسن نقیب العطاس درک کرد و از او اجازه نقل روایت گرفت. حبیب عمر بن احمد بن سمیط آخرین استاد او بود که آن را به طور کامل از او کسب علم کرد.

دوران پس از بازگشت او از اندونزی به زادگاهش قیدون، پر از فعالیت های علمی، ادبی و اجتماعی، تحصیل، تدریس و گردآوری بود تا اینکه آثار او در انتشارات لواء الدعوة نشر یافت . در آفریقا به ویژه در قاره آفریقا نمایان شد. بخش شرقی آن، از موگادیشو تا کنگو ، که در دوردست ها مورد غفلت باقی مانده بود، در مورد گسترش اسلام در این جهان پهناور برای چندین قرن.

سفرهای تبلیغی

حبیب احمد معروف در سال 1347 هجری قمری / 1929 هجری قمری به شرق آفریقا نقل مکان کرد و وارد زنگبار شد و با استقبال اهل آنجا مواجه شد و در ماه رمضان درس و شرح قرآن کریم را برای آنها برپا کرد. در جزیره لامو با حبیب صالح بن علوی جمل الليل دیدار کرد حبیب احمد مشهور وقتی متوجه شد که این سرزمین ها در شرق آفریقا، به جز تعداد اندکی از آنها خالی از واعظ و مبلغ است، تصمیم گرفت در آن سرزمین ساکن شود تا مبلغ دین اسلام باشد. مدتی در شهر مومباسا ماند ، سپس به اوگاندا نقل مکان کرد و مدت هشت سال در کامپالا، پایتخت آن، برای تبلیغ اقامت گزید و در این مدت به مناطق مجاور رفت و آمد می کرد. در طول اقامت خود در اوگاندا توانست با نفوذ معنوی خود، بر دل بسیاری از مردم اثر بگذارد و بسیاری از عادات نادرست را که در بین مسلمانان آن مناطق به دلیل جهل و کمبود واعظ جا افتاده بود، از بین ببرد. از جمله آن عادات غلط، اختلاط زنان و مردان، عدم پایبندی زنان مسلمان به حجاب و سلب حق ارث دختران بود. با سکولارها و کمونیست هایی که در مدارسی که دولت های استعماری تأسیس کرده بودند، به فرزندان مسلمانان تدریس می کردند ، مقابله کرد. او همچنین به شدت با قادیانیان مقابله کرد و توانست عده ای از آنان را مسلمان کند.

قدردانی و احترام متقابل بین او و عیدی امین، رئیس جمهور و حمایت معنوی او، تأثیر زیادی در تبلیغ دینی او در اوگاندا داشت . پس از آن حمایت های شاه بدر بن نوح الموثر نقش به سزایی در زمینه فعالیت های علمی، فرهنگی و اجتماعی حبیب احمد مشهور داشت .

او منبر مسجد ناکاسیرو پایتخت را به عنوان نقطه شروع دیگری برای راهنمایی و مشاوره و دعوت به اخلاق و آداب اسلامی برگرفت . قبل از آن، مدتی در شهر أروا نزد دوستش، واعظ سعید بن عبدالله البیض، ماند و در طی آن، سنگ بنای مسجد ریاض و مدرسه زندگی اسلام و دو مسجد در منطقه آرینگا در غرب رود نیل را گذاشت. و بسیاری از ساکنان این منطقه به دستان او مسلمان شدند. در سال 1966 میلادی در شهر آرینگه ، مسجد التقوی و مدرسه اسلامی النور افتتاح شد و به دلیل کثرت مردمی که در این منطقه به اسلام گرویدند، برخی آن را ولایت مسلمانان نامیدند. او در مسجد خود، بناکاسیرو، به طور منظم دروس دینی برگزار می کرد و خطبه های مذهبی که هر روز بعد از نماز ظهر ایراد می کرد، با ترجمه شیخ عبدالله کامو ليغيبا به زبان محلی ترجمه می شد. وی کتابخانه اسلامی کامپالا را تاسیس کرد و مسلمانان دوستدار علم و دانش را بهره مند ساخت. مساجد و مدارس زیادی به سرپرستی حبیب احمد مشهور تأسیس شده است . او با سعید البیض سفرهای زیادی به قصد ساخت مسجد داشته است . اولین سفری که انجام دادند در سال 1949 - 1950 میلادی به اوگاندا کنیا کوسومو و اطراف آن بود که شیخ عبدالله بارعیده و شیخ الامین او را همراهی می کرد. او به همراه سعید البیض به مرز شرقی-جنوبی کنگو رفت و به جنوب سودان، جوبا و وائو رسیدند. در آنجا برای دیدار و ارتباط با مردم بومی وارد برخی از جنگل‌های آنجا شدند.

او با آن که خود را وقف دعوت کرد، از هیچ کس برای خود چیزی نمی پذیرفت، از این رو مانند روش بسیاری از پیشینیان علوی خود با تجارت امرار معاش می کرد و از انفاق مردم چشم پوشی می کرد.

شاگردان

از برجسته ترین شاگردان وی، شیخ شعیب سیما کولا بود که در تمام مدت اقامتش در کامپالا از وی بسیار پیروی کرد و روابط مستحکم بین آنهاوجود داشت و با علمی که کسب کرد در گسترش آگاهی اسلامی تأثیر فراوانی داشت .

اولین مفتی مسلمانان اوگاندا از جمله شیخ محمد لوبووا و شیخ علی کلمبا شیخ قاسم سیموگوا و شیخ آدم رمضان از شاگردان حبیب احمد مشهور بودند.

مسئولیت های اجرایی

او چندین سال ریاست هیئت اوگاندا را در اتحادیه جهانی مسلمانان برعهده داشت و در جلسات رسمی اتحادیه شرکت کرد و شرایط مسلمانان در شرق آفریقا و نیازهای آنها به حمایت مادی و معنوی را برای مسئولان توضیح داد. وی به دلیل علاقه به امور مساجد و رسیدگی به آنها به عضویت کمیته مأموریت مساجد در اتحادیه جهانی مسلمین منصوب شد و در کنفرانس احیای پیام مساجد که در مکه مکرمه برگزار شد شرکت کرد. در ماه رمضان سال 1395 هجری قمری / 1975م گزارشی از وضعیت مساجد کنیا ارائه کرد .

به دلیل کودتاهای نظامی پی درپی که جمهوری اوگاندا علیه رژیم رئیس جمهور عیدی امین و اخراج وی از کشور ، اوضاع کنیا تغییر کرد، حبیب احمد مشهور اوگاندا را ترک کرد و در سال 1389 هجری شمسی به کنیا بازگشت.

پس از بازگشت به کنیا در سن پیری، توجه خود را به بازرسی از احوال تازه مسلمانان، کمک به برخی از مدارس خصوصی اسلامی و ساخت و بازسازی برخی مؤسسات و مساجد با کمک مالی موجود معطوف کرد. در حوالی سال 1400 هجری قمری مدرسه و مسجدی را در اودا افتتاح کرد و در سال 1401 مسجد قونیکونا گشایش یافت و علاوه بر آن به امامان جماعت و سازندگان آن کمک و یاری رساند و یا در افتتاحیه آن شرکت کرد . از جمله: کتابخانه و مدرسه غنا و و مدرسه النور در مبروی، ومدرسه التهذيب در ماليندی، و مدرسه الحسنى در قيدا، و مدرسه الاتحاد در واتامو، و مدرسه الإصلاح و مدرسه الحداد و مسجد النعيم در نيامالا، و مدرسه الإخلاص در قنقونی و مساجد و مدارس دیگری در جای جای كنيا و اوگاندا که با آنها ارتباط داشت مانند: مسجد ناكسيرو و مسجد كبولی در كمبالا، و مسجد و مدرسه در شهر أروا در شمال غرب اوگاندا و غير از آن.

او مسافر بین آفریقا و حجاز بود و نزدیک به چهل حج را به انجام رساند. و سفرهای دیگری به حضرموت، خانه اول خود، به حبشه ، اندونزی ، مالزی ، عمان ، مصر و برخی دیگر از کشورهای عربی خلیج فارس و از طریق سودان داشت . در تمام کشورهایی که از آنها بازدید می کرد، با بسیاری از دانشمندان آشنا شد.

اجازات علمی او

از دوعن

عموی پدرش صالح بن عبدالله الحداد

عمویش عبدالله بن طاهر بن عبدالله الحداد

عمویش علوی بن طاهر بن عبدالله الحداد است

پدرش طه بن علی الحداد

مادرش صفیه دختر طاهر بن عمر الحداد

دایی او، عمر بن طاهر الحداد

عبود بن عمر باطوق العمودی

مصطفی بن احمد المحضار

عمر بن احمد البار

محمد بن عبدالله البار

حامد بن حسین البار

عبدالله بن هدون المحضار

حسین بن حمید المحضار

محمد بن سالم بالخیر

از تریم

عبد الله بن عیدروس العیدروس

عبد الباری بن شیخ العیدروس

علی بن عبد الرحمن المشهور

علوی بن عبد الله بن شهاب الدین

أبو بکر بن حسین الکاف

سالم بن حفیظ ابن الشیخ أبی بکر بن سالم

عبد الله بن عمر الشاطری

عبد الرحمن بن عبید الله السقاف

محمد بن عوض بافضل

از سیئون

أحمد بن عبد الرحمن السقاف

محمد بن هادی السقاف

محمد بن علی الحبشی

عمر بن عبد الله الحبشی

از حریضه

محمد بن سالم العطاس

عبد الله بن عقیل

از المکلا

أحمد بن محسن الهدار

از حجاز

عمر بن أبی بکر باجنید

عیدروس بن سالم البار

محمد بن سالم الخیّل العطاس

عبد الغنی ششه

علوی بن عباس المالکی

أحمد السنوسی

محمد عبد الحی الکتانی

از جاوا ، اندونزی

محمد بن أحمد المحضار

عبد الله بن محسن العطاس

علوی بن محمد الحداد

حسین بن محمد الحداد

علی بن عبد الرحمن الحبشی

أبو بکر بن محمد السقاف

از آفریقا

عمر بن أحمد بن سمیط

صالح بن علوی جمل اللیل

أحمد بن حسین ابن الشیخ أبی بکر بن سالم

الشیخ الأبینی

طلحة الأحمدی

او توانست به صورت مکتوب و شفاهی در علوم قرآن و سنت و کتب اساتید و تدریس آنها اذن بگیرد. از جمله کتابهایی که تدریس نمود عبارتند از: «عقود اللآل» و«عقد اليواقيت» از عيدروس بن عمر الحبشي، و«منحة الإله الغافر» از سالم بن حفيظ، و«المواهب والمنن» از علوی بن أحمد بن حسن الحداد، و«قرة الناظر» از عبد الله بن طاهر الحداد، و«فيض الأسرار» از عبد الله بن أحمد باسودان.

و همانطور که محبوب احمد مشهور نسبت به نقل فتوای خود احتیاط می کرد و به هر کسی اجازه نقل فتوایش را نمی داد، همانگونه در اعطای اجازه نقل روایت نیز محتاط بود و برای حفظ علوم از اشتباه به هر کسی این اجازه ها را نمی داد.

صاحبان اجازه از او

عمر بن عبدالله بن شیخ ابی بکر بن سالم

هادی بن احمد الحضر

علی بن حسین الحداد

عبدالقادر بن عبدالرحمن الجنید

محمد بن سعید آل بیض

تالیفات

اگرچه حبیب احمد مشغول فراخوان معروف برای شوراهای معارف و علم است، اما تولید او از نظر علمی حائز اهمیت است ، کتاب «بهشت کلید» که این کتاب را در چندین نسخه چاپ کرد و در سراسر جهان پخش شد ، کتاب را در چاپ اول مفتی مصر ارائه کرد . حسنین محمد مخلوف ، سپس چاپ الگانت و فارغ التحصیل مصطفی حسن البداوی، و ترجمه کتاب به انگلیسی.

وی همچنین شرحی از منظومه شیخ سعید بن نبهان «درره یتیم» در نحو، و «تسبیح گرانبها سازماندهی مسائل کشتی»، رساله ای در معنای اغتشاش حرام در نماز و کتاب «مشک خشن در» دارد. احکام صید و قربانی» و رساله ای در «نهی از ترجمه قرآن بزرگ» صناعت، مجموعه ای از فتواها، سخنرانی ها، اشعار و سایر پیام های ادبی.

وفات

وی در سالهای پایانی عمر به همراه پسرانش در جده ساکن شد و به دلیل ضعف و کهولت سن نتوانست به آفریقا برود تا اینکه در بعدازظهر روز چهارشنبه چهاردهم رجب سال 1416 هجری قمری درگذشت و جنازه خود را از دست داد. در سحرگاه پنج شنبه پانزدهم رجب سال 1416 هجری قمری به مکه مکرمه منتقل شد تا در مسجد اعظم مکه بر او نماز بخواند و در قبرستان المعالی در حوتات به خاک سپرده شد. از علویان

منابع

الحداد, حامد بن أحمد مشهور (1424هـ). الإمام الداعیة الحبیب أحمد مشهور الحداد، صفحات من حیاته ودعوته. عمان، الأردن: دار الفتح.

باعطیة, محمد بن علی (1435 هـ). الدرة الیتیمة شرح السبحة الثمینة نظم السفینة (الطبعة الثالثة).