ابراهیم الخواص: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده:برج طغرل.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|برج طغرل آرامگاه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبو اسحق إبرهيم بن أحمد بن إسماعيل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد.او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص220-222، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است.وی از معاصران [[جنید بغدادی|جنید]] و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] بود.او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به [[مکه]] و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند<ref>تاريخ بغداد، تأليف: الخطيب البغدادي، ج6، ص7-9</ref>. | '''أبو اسحق إبرهيم بن أحمد بن إسماعيل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص220-222، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران [[جنید بغدادی|جنید]] و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به [[مکه]] و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند<ref>تاريخ بغداد، تأليف: الخطيب البغدادي، ج6، ص7-9</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به [[سنت]] اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد. | علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به [[سنت]] اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد. | ||
دوای قلب | دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت [[قرآن]] با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا<ref>النور السافر عن أخبار القرن العاشر، تأليف: العيدروس، ج1، ص51</ref>. | ||
کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ [[شیطان]] به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می | کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ [[شیطان]] به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم الأصبهاني، ج10، ص326</ref>. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در | وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در مسجد شهر ری درگذشت و غسل و دفن به وسیله یوسف بن الحسین انجام شد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A5%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%8A%D9%85_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B5#cite_note-3 إبراهيم الخواص]</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۷
| نام | أبو اسحق إبرهيم بن أحمد بن إسماعيل الخواص |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابراهیم خواص |
| درگذشت | 291ق |
أبو اسحق إبرهيم بن أحمد بن إسماعيل الخواص یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور ایران بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران جنید و ابوالحسین نوری بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به مکه و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند[۲].
گفتار
علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به سنت اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد.
دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت قرآن با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا[۳].
کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ شیطان به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است[۴].
وفات
وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در مسجد شهر ری درگذشت و غسل و دفن به وسیله یوسف بن الحسین انجام شد[۵].