محمد جواد مغنیة فقیهی نوگرا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از استادان آیت الله محمد جواد مغنیه می توان به برادرش شیخ [[عبدالکريم مغنيه|عبدالکریم مغنیه]]، [[سيد محمّد سعيد فضل الله|سید محمّد سعید فضل الله]] و [[آيت الله سيد ابوالقاسم ‏خويی|آیت الله سید ابوالقاسم ‏خویی]] اشاره کرد.‏

مغنیه در ١٣٦٧ ق. به منصب قضاوت در دادگستری شیعیان [[بيروت|بیروت]] رسید و در ١٣٧٠ ق . به ریاست این ‏دادگستری منصوب شد. اما پس از پنج سال در اثر فشارهایی که بر او وارد می شد تا عدالت را زیر پا بگذارد، ‏کناره گیری کرد.‏

وی از ١٣٧٩ ق . سفرهای خود را آغاز کرد. ابتدا به [[سوريه|سوریه]] رفت؛ پس از آن به [[مصر]]، [[ايران|ایران]]، [[بحرين|بحرین]] و ‏[[عربستان]] سفر کرد. این روحانس شیعه که با هدف [[تقريب ميان مذاهب اسلامی|تقریب میان مذاهب اسلامی]] به مصر سفر کرده بود با علما و ‏استاد دانشگاه های [[الأزهر]] ، [[قاهره]]، [[عين شمس|عین شمس]] و مؤسسه دارالکتب از جمله شیخ [[محمود شلتوت]] دیدار و درباره ‏[[وحدت اسلامی]] و راه های آن بحث و گفتگو کرد.‏

وی به مبارزات مسلمانان در برابر [[اسرائيل|اسرائیل]] و [[آمريکا|آمریکا]] توجه ویژه ای داشت و مبارزاتش سفارت آمریکا را واداشت ‏تا به هر شکل ممکن شیخ محمّد جواد مغنیه را از مبارزه بر حذر دارد و حتی از او خواسته شد به دیدار [[روزولت]] ‏برود؛ اما وی نپذیرفت. این اقدام شجاعانه وی بازتاب وسیعی در میان مردم داشت و روزنامه محرر از او به عنوان ‏‏«هذا عربی عزیز» یاد کرد.‏

مغنیه صاحب نزدیک به شصت اثر در زمینه های مختلف اسلامی است که برخی از آنها عبارتند از: قیم ‏اخلاقیة في فقه الامام الصادق(ع)، مع علماء النجف الاشرف، تفسیر مبین، التفسیر الکاشف، [[الحج على المذاهب ‏الخمسة]]، [[الفقه على  المذاهب الخمسة]]، [[المهدي المنتظر(عج)]] و العقل و الاسلام مع الحیاة.‏