شیخ الجفری

شیخ بن محمد الجعفری (۱۱۳۷ - ۱۲۲۲ق) عالم دینی، مصلح اجتماعی و شاعر عارف و از مدافعان اسلام در سرزمین هند است . او نقش مهمی در اشاعه و ارتباطات از حال اسلام در Malaybar جامعه در هند، و کمک به توسعه آموزه های خود را در دکترین، قانون و روش علاوه بر آثار ادبی خود را در دوران رونق، شعر عربی در هند کرالا .

نسب

شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله الطریسی بن علوی الخواص بن ابی بکر ال- جعفری بن محمد بن علی بن محمد بن احمد، شهید بن الفقیه، ستوان. سرهنگ محمد بن علی بن محمد، صاحب میربت بن علی خالی قیسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن. احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل -Naqib بن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .

وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 1137 هجری قمری در روستای الحاوی از توابع شهر طارم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در جوانی نزد پدرش حفظ کرد. و پدر و پدربزرگش به علوی جد سوم خود را از امام عبدالله الحداد برده بود . شیخ اصول علوم خود را بر علمای حوی و طارم گرفت. او در اوایل جوانی به تجارت پرداخت و سپس به علوم دینی پرداخت و راه تصوف را فرا گرفت .

اساتید

برگرفته از جمعی از اساتید علوی از جمله:

عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه برادرش عبدالرحمن بن محمد الجفری حسن بن عبدالله الحداد عبدالرحمن بن عبدالله الحداد محمد بن حامد السقاف

شاگردان او

و از کسانی که زیر دست او فارغ التحصیل شدند و در مکتب روحانی او پرورش یافتند:

عبد الله بن أحمد باسودان

عمر بن عبد الرحمن البار

عمر بن طه البار

عبد الله بن علی بن شهاب الدین

حسن بن صالح البحر

علوی بن محمد مولى الدویلة

أحمد بن محمد الحبشی

محمد صالح الریّس

عبد الوهاب بن عبد القادر الویلوری

علی البلنكوتی

محیی الدین بن علی الكالیكوتی

مهاجرت به ملابار

مسافرانی که از کشور هندوستان به شهر کالیکوت بملیپار نقل مکان کردند با یکی از کشتی های تجاری از ساحل میلیبار در سال 1159 هجری قمری فرود آمدند و مورد استقبال محی الدین بن علی قاضی همراه با عده ای از سران مسلمانان آنجا قرار گرفتند و به آنجا رفتند . پادشاه ساموتیرا در آنجا رسما پذیرفته شد و خانه و زمینی به او داد و از او خواست در کالیکوت ساکن شود . او با هدف تبلیغ و نشر اسلام به آنجا رفت و در آنجا به اصلاح وضعیت جامعه در بعد اجتماعی، سیاسی و مذهبی علاقه مند بود و توانست عصبیت را از بین مردم دور کند. او با هندوها آمیخت و به امور آنان رسیدگی کرد، پس اسلام آوردند. او مساجد و مدارس دینی بسیاری را در سراسر کرالا تأسیس کرد . سپس عازم حجاز شد و در میان شهرهای آن مدتی درنگ کرد و وارد عمان و یمن و شام و مصر شد و به طارم بازگشت. او چند سال را در آنجا گذراند، سپس به کالیکات بازگشت . و با سلطان حیدرعلی و پسرش سلطان تیپو رابطه نزدیک داشت .

کتاب های او او کتاب هایی در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت تألیف کرد و در حل مسائل فوری که اسلام و امت اسلامی را تحت تأثیر قرار می داد و کتب دیگر مشارکت داشت، از جمله:

«گنجینه برهان الکسابیه و اسرار غیب الارباب الحدادیه العلویه» «در نتیجه اشکال مسائل سیره جواهر الجواهریه و اثبات السلطنه شیوخ القدیریه عیدروسیه». دستورات جفریه در مقابله با ضلالت نجد "سیاره روشن در نسب آقاجفری" "هوشیاری مضاعف" «مقامات» شرح شعری از حبیب عبدالله الحداد مجموعه شعر مرگ او وی در روز پنجشنبه هشتم ذی القعده سال 1222 هجری قمری درگذشت و در کنار خانه خود در کلیکوت به خاک سپرده شد و این خانه امروزه به بیت الجفری معروف است.

منابع شیخ بن محمد الجعفری (۱۱۳۷ - ۱۲۲۲ق) عالم دینی، مصلح اجتماعی و شاعر عارف و از مدافعان اسلام در سرزمین هند است . او نقش مهمی در اشاعه و ارتباطات از حال اسلام در Malaybar جامعه در هند، و کمک به توسعه آموزه های خود را در دکترین، قانون و روش علاوه بر آثار ادبی خود را در دوران رونق، شعر عربی در هند کرالا .

فهرست 1 درصد از 2 تولد و تربیت 3 کهنسال 4 شاگردانش 5 به مالیبار مهاجرت کرد 6 نوشته های او 7 مرگ او 8 بازبینی کننده 8.1 استناد 9 لینک های خارجی نسبت شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله الطریسی بن علوی الخواص بن ابی بکر ال- جعفری بن محمد بن علی بن محمد بن احمد، شهید بن الفقیه، ستوان. سرهنگ محمد بن علی بن محمد، صاحب میربت بن علی خالی قیسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن. احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل -Naqib بن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .

وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت وی در سال 1137 هجری قمری در روستای الحاوی از توابع شهر طارم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در جوانی نزد پدرش حفظ کرد. و پدر و پدربزرگش به علوی جد سوم خود را از امام عبدالله الحداد برده بود . شیخ اصول علوم خود را بر علمای حوی و طارم گرفت. او در اوایل جوانی به تجارت پرداخت و سپس به علوم دینی پرداخت و راه تصوف را فرا گرفت .

پیری برگرفته از جمعی از اساتید علوی از جمله:

عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه برادرش عبدالرحمن بن محمد الجفری حسن بن عبدالله الحداد عبدالرحمن بن عبدالله الحداد محمد بن حامد السقاف شاگردان او و از کسانی که زیر دست او فارغ التحصیل شدند و در مکتب روحانی او پرورش یافتند:

عبدالله بن احمد باسودان عمر بن عبدالرحمن بار عمر بن طه صالح عبدالله بن علی بن شهاب الدین حسن بن صالح البحر علوی بن محمد مولا الدویله احمد بن محمد الحبشی محمد صالح الریس عبدالوهاب بن عبدالقادر ویلوری علی البلنکوتی محی الدین بن علی الکلکوتی مهاجرت به ملابار مسافرانی که از کشور هندوستان به شهر کالیکوت بملیپار نقل مکان کردند با یکی از کشتی های تجاری از ساحل میلیبار در سال 1159 هجری قمری فرود آمدند و مورد استقبال محی الدین بن علی قاضی همراه با عده ای از سران مسلمانان آنجا قرار گرفتند و به آنجا رفتند . پادشاه ساموتیرا در آنجا رسما پذیرفته شد و خانه و زمینی به او داد و از او خواست در کالیکوت ساکن شود . او با هدف تبلیغ و نشر اسلام به آنجا رفت و در آنجا به اصلاح وضعیت جامعه در بعد اجتماعی، سیاسی و مذهبی علاقه مند بود و توانست عصبیت را از بین مردم دور کند. او با هندوها آمیخت و به امور آنان رسیدگی کرد، پس اسلام آوردند. او مساجد و مدارس دینی بسیاری را در سراسر کرالا تأسیس کرد . سپس عازم حجاز شد و در میان شهرهای آن مدتی درنگ کرد و وارد عمان و یمن و شام و مصر شد و به طارم بازگشت. او چند سال را در آنجا گذراند، سپس به کالیکات بازگشت . و با سلطان حیدرعلی و پسرش سلطان تیپو رابطه نزدیک داشت .

کتاب های او او کتاب هایی در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت تألیف کرد و در حل مسائل فوری که اسلام و امت اسلامی را تحت تأثیر قرار می داد و کتب دیگر مشارکت داشت، از جمله:

«گنجینه برهان الکسابیه و اسرار غیب الارباب الحدادیه العلویه» «در نتیجه اشکال مسائل سیره جواهر الجواهریه و اثبات السلطنه شیوخ القدیریه عیدروسیه». دستورات جفریه در مقابله با ضلالت نجد "سیاره روشن در نسب آقاجفری" "هوشیاری مضاعف" «مقامات» شرح شعری از حبیب عبدالله الحداد مجموعه شعر مرگ او وی در روز پنجشنبه هشتم ذی القعده سال 1222 هجری قمری درگذشت و در کنار خانه خود در کلیکوت به خاک سپرده شد و این خانه امروزه به بیت الجفری معروف است.

منابع شیخ بن محمد الجعفری (۱۱۳۷ - ۱۲۲۲ق) عالم دینی، مصلح اجتماعی و شاعر عارف و از مدافعان اسلام در سرزمین هند است . او نقش مهمی در اشاعه و ارتباطات از حال اسلام در Malaybar جامعه در هند، و کمک به توسعه آموزه های خود را در دکترین، قانون و روش علاوه بر آثار ادبی خود را در دوران رونق، شعر عربی در هند کرالا .

فهرست 1 درصد از 2 تولد و تربیت 3 کهنسال 4 شاگردانش 5 به مالیبار مهاجرت کرد 6 نوشته های او 7 مرگ او 8 بازبینی کننده 8.1 استناد 9 لینک های خارجی نسبت شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله الطریسی بن علوی الخواص بن ابی بکر ال- جعفری بن محمد بن علی بن محمد بن احمد، شهید بن الفقیه، ستوان. سرهنگ محمد بن علی بن محمد، صاحب میربت بن علی خالی قیسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن. احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل -Naqib بن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .

وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت وی در سال 1137 هجری قمری در روستای الحاوی از توابع شهر طارم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در جوانی نزد پدرش حفظ کرد. و پدر و پدربزرگش به علوی جد سوم خود را از امام عبدالله الحداد برده بود . شیخ اصول علوم خود را بر علمای حوی و طارم گرفت. او در اوایل جوانی به تجارت پرداخت و سپس به علوم دینی پرداخت و راه تصوف را فرا گرفت .

پیری برگرفته از جمعی از اساتید علوی از جمله:

عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه برادرش عبدالرحمن بن محمد الجفری حسن بن عبدالله الحداد عبدالرحمن بن عبدالله الحداد محمد بن حامد السقاف شاگردان او و از کسانی که زیر دست او فارغ التحصیل شدند و در مکتب روحانی او پرورش یافتند:

عبدالله بن احمد باسودان عمر بن عبدالرحمن بار عمر بن طه صالح عبدالله بن علی بن شهاب الدین حسن بن صالح البحر علوی بن محمد مولا الدویله احمد بن محمد الحبشی محمد صالح الریس عبدالوهاب بن عبدالقادر ویلوری علی البلنکوتی محی الدین بن علی الکلکوتی مهاجرت به ملابار مسافرانی که از کشور هندوستان به شهر کالیکوت بملیپار نقل مکان کردند با یکی از کشتی های تجاری از ساحل میلیبار در سال 1159 هجری قمری فرود آمدند و مورد استقبال محی الدین بن علی قاضی همراه با عده ای از سران مسلمانان آنجا قرار گرفتند و به آنجا رفتند . پادشاه ساموتیرا در آنجا رسما پذیرفته شد و خانه و زمینی به او داد و از او خواست در کالیکوت ساکن شود . او با هدف تبلیغ و نشر اسلام به آنجا رفت و در آنجا به اصلاح وضعیت جامعه در بعد اجتماعی، سیاسی و مذهبی علاقه مند بود و توانست عصبیت را از بین مردم دور کند. او با هندوها آمیخت و به امور آنان رسیدگی کرد، پس اسلام آوردند. او مساجد و مدارس دینی بسیاری را در سراسر کرالا تأسیس کرد . سپس عازم حجاز شد و در میان شهرهای آن مدتی درنگ کرد و وارد عمان و یمن و شام و مصر شد و به طارم بازگشت. او چند سال را در آنجا گذراند، سپس به کالیکات بازگشت . و با سلطان حیدرعلی و پسرش سلطان تیپو رابطه نزدیک داشت .

کتاب های او او کتاب هایی در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت تألیف کرد و در حل مسائل فوری که اسلام و امت اسلامی را تحت تأثیر قرار می داد و کتب دیگر مشارکت داشت، از جمله:

«گنجینه برهان الکسابیه و اسرار غیب الارباب الحدادیه العلویه» «در نتیجه اشکال مسائل سیره جواهر الجواهریه و اثبات السلطنه شیوخ القدیریه عیدروسیه». دستورات جفریه در مقابله با ضلالت نجد "سیاره روشن در نسب آقاجفری" "هوشیاری مضاعف" «مقامات» شرح شعری از حبیب عبدالله الحداد مجموعه شعر مرگ او وی در روز پنجشنبه هشتم ذی القعده سال 1222 هجری قمری درگذشت و در کنار خانه خود در کلیکوت به خاک سپرده شد و این خانه امروزه به بیت الجفری معروف است.

منبع

شیخ بن محمد الجعفری (۱۱۳۷ - ۱۲۲۲ق) عالم دینی، مصلح اجتماعی و شاعر عارف و از مدافعان اسلام در سرزمین هند است . او نقش مهمی در اشاعه و ارتباطات از حال اسلام در Malaybar جامعه در هند، و کمک به توسعه آموزه های خود را در دکترین، قانون و روش علاوه بر آثار ادبی خود را در دوران رونق، شعر عربی در هند کرالا .

فهرست 1 درصد از 2 تولد و تربیت 3 کهنسال 4 شاگردانش 5 به مالیبار مهاجرت کرد 6 نوشته های او 7 مرگ او 8 بازبینی کننده 8.1 استناد 9 لینک های خارجی نسبت شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله الطریسی بن علوی الخواص بن ابی بکر ال- جعفری بن محمد بن علی بن محمد بن احمد، شهید بن الفقیه، ستوان. سرهنگ محمد بن علی بن محمد، صاحب میربت بن علی خالی قیسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن. احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل -Naqib بن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .

وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت وی در سال 1137 هجری قمری در روستای الحاوی از توابع شهر طارم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در جوانی نزد پدرش حفظ کرد. و پدر و پدربزرگش به علوی جد سوم خود را از امام عبدالله الحداد برده بود . شیخ اصول علوم خود را بر علمای حوی و طارم گرفت. او در اوایل جوانی به تجارت پرداخت و سپس به علوم دینی پرداخت و راه تصوف را فرا گرفت .

پیری برگرفته از جمعی از اساتید علوی از جمله:

عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه برادرش عبدالرحمن بن محمد الجفری حسن بن عبدالله الحداد عبدالرحمن بن عبدالله الحداد محمد بن حامد السقاف شاگردان او و از کسانی که زیر دست او فارغ التحصیل شدند و در مکتب روحانی او پرورش یافتند:

عبدالله بن احمد باسودان عمر بن عبدالرحمن بار عمر بن طه صالح عبدالله بن علی بن شهاب الدین حسن بن صالح البحر علوی بن محمد مولا الدویله احمد بن محمد الحبشی محمد صالح الریس عبدالوهاب بن عبدالقادر ویلوری علی البلنکوتی محی الدین بن علی الکلکوتی مهاجرت به ملابار مسافرانی که از کشور هندوستان به شهر کالیکوت بملیپار نقل مکان کردند با یکی از کشتی های تجاری از ساحل میلیبار در سال 1159 هجری قمری فرود آمدند و مورد استقبال محی الدین بن علی قاضی همراه با عده ای از سران مسلمانان آنجا قرار گرفتند و به آنجا رفتند . پادشاه ساموتیرا در آنجا رسما پذیرفته شد و خانه و زمینی به او داد و از او خواست در کالیکوت ساکن شود . او با هدف تبلیغ و نشر اسلام به آنجا رفت و در آنجا به اصلاح وضعیت جامعه در بعد اجتماعی، سیاسی و مذهبی علاقه مند بود و توانست عصبیت را از بین مردم دور کند. او با هندوها آمیخت و به امور آنان رسیدگی کرد، پس اسلام آوردند. او مساجد و مدارس دینی بسیاری را در سراسر کرالا تأسیس کرد . سپس عازم حجاز شد و در میان شهرهای آن مدتی درنگ کرد و وارد عمان و یمن و شام و مصر شد و به طارم بازگشت. او چند سال را در آنجا گذراند، سپس به کالیکات بازگشت . و با سلطان حیدرعلی و پسرش سلطان تیپو رابطه نزدیک داشت .

تالیفات

او کتاب هایی در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت تألیف کرد و در حل مسائل فوری که اسلام و امت اسلامی را تحت تأثیر قرار می داد و کتب دیگر مشارکت داشت، از جمله:

«كنز البراهین الكسبیة والأسرار الغیبیة لسادات مشایخ الطریقة الحدادیة العلویة»

«نتیجة أشكال قضایا مسلك جوهر الجواهریة، وبرهان سلطان مشایخ الطریقة العیدروسیة القادریة»

«الإرشادات الجفریة فی الرد على الضلالات النجدیة»

«الكوكب الدری فی نسب السادة آل الجفری»

«مضاعف الرزانة»

«مقامات»

شرح قصیدة للحبیب عبد الله الحداد

دیوان شعر

وفات

وی در روز پنجشنبه هشتم ذی القعده سال 1222 هجری قمری درگذشت و در کنار خانه خود در کلیکوت به خاک سپرده شد و این خانه امروزه به بیت الجفری معروف است.

منبع

الملیباری, عبد النصیر أحمد (2010). تراجم علماء الشافعیة فی الدیار الهندیة. عمان، الأردن: دار الفتح للدراسات والنشر.