۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==تشکیل جبهه ملی اپوزیسیون== | ==تشکیل جبهه ملی اپوزیسیون== | ||
عبدالرحمن در تأسیس جبهه ملی مخالف، که موفق ترین ائتلاف مخالف در عرصه سیاسی یمن بود، نماینده اتحادیه بود. او نماینده حزب در کمیته گفتگو بود که نتیجه مستقیم فشار جبهه علیه دولت حاکم بود. او مبانی رئوس سند | عبدالرحمن در تأسیس جبهه ملی مخالف، که موفق ترین ائتلاف مخالف در عرصه سیاسی یمن بود، نماینده اتحادیه بود. او نماینده حزب در کمیته گفتگو بود که نتیجه مستقیم فشار جبهه علیه دولت حاکم بود. او مبانی رئوس سند میثاق را تنظیم کرد و سند آن را به نام اتحادیه به جبهه ملی اپوزیسیون در اکتبر 1993 ارائه کرد. جبهه ملی مخالف این سند را در 18 دسامبر به کمیته گفتگو در صنعا ارائه کرد. ، 1993. | ||
درگیری‌های درون ائتلاف منجر به تبعید معاون رئیس‌جمهور علی سالم البیض به عدن در اوت 1993 شد و به وخامت اوضاع عمومی امنیتی و ثبات مخالفان سیاسی وی و بهره‌برداری از وضعیت بی‌ثبات توسط ده‌ها قبیله انجامید. عناصر. وی به عنوان نخست وزیر جمهوری یمن به سمت حیدر ابوبکر العطاس (نخست وزیر سابق یمن جنوبی) ادامه داد ، اما دولت او به دلیل درگیری های سیاسی ناکارآمد بود. مذاکرات مستمر بین رهبران شمال و جنوب منجر به امضای میثاق و موافقتنامه 1994 در پایتخت اردن ، امان، در 20 فوریه 1994 شد . | درگیری‌های درون ائتلاف منجر به تبعید معاون رئیس‌جمهور علی سالم البیض به عدن در اوت 1993 شد و به وخامت اوضاع عمومی امنیتی و ثبات مخالفان سیاسی وی و بهره‌برداری از وضعیت بی‌ثبات توسط ده‌ها قبیله انجامید. عناصر. وی به عنوان نخست وزیر جمهوری یمن به سمت حیدر ابوبکر العطاس (نخست وزیر سابق یمن جنوبی) ادامه داد ، اما دولت او به دلیل درگیری های سیاسی ناکارآمد بود. مذاکرات مستمر بین رهبران شمال و جنوب منجر به امضای میثاق و موافقتنامه 1994 در پایتخت اردن ، امان، در 20 فوریه 1994 شد . | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==جنگ داخلی== | ==جنگ داخلی== | ||
رهبران جنوب با حمایت سعودی ها اعلام جدایی کردند و جمهوری دموکراتیک یمن را در 21 می 1994 تأسیس کردند، اما | رهبران جنوب با حمایت [[عربستان سعودی|سعودی]] ها اعلام جدایی کردند و جمهوری دموکراتیک [[یمن]] را در 21 می 1994 تأسیس کردند، اما توسط جامعه بین المللی به رسمیت شناخته نشد. اگرچه جنوبی‌ها انگیزه‌های خاص خود را برای جنگ داشتند، رهبران شمالی مدت‌ها مدعی بودند که سعودی‌ها از آرمان جنوبی به عنوان راهی برای پیشبرد اختلافات مرزی خود با جمهوری یمن حمایت می‌کنند. حامیان علی ناصر محمد که کمک زیادی به عملیات نظامی علیه جدایی طلبان می کردند در 7 ژوئیه 1994 در عدن دستگیر شدند . مقاومت به سرعت فروپاشید و هزاران تن از رهبران جنوبی و نظامی تبعید شدند. | ||
زمانی که جنگ در عدن شروع شد، عبدالرحمن در کنار دوستش عمر الغاوی بود. او به سرعت | زمانی که جنگ در عدن شروع شد، عبدالرحمن در کنار دوستش عمر الغاوی بود. او به سرعت از طرف جبهه ملی مخالف را در 9 می 1994 خواستار پایان دادن به جنگ شد. او در دولت جمهوری دموکراتیک یمن به عنوان معاون رئیس شورای ریاست شرکت کرد تا به جنگ پایان دهد و یمن را بر مبنایی صحیح متحد کند که به دستیابی به ثبات و امنیت مطابق با سندی که از آن برخوردار است و وحدت توده های یمن و همه نیروهای سیاسی و اجتماعی کمک کند. در میان رهبران اصلی، عبدالرحمن آخرین نفری بود که در 7 ژوئیه 1994 عدن را برای جلوگیری از خونریزی و نجات یمن از نابودی ترک کرد. | ||
پس از شکست در جنگ، رهبران جبهه مخالف به تعدادی از کشورهای عربی گریختند و عبدالرحمن در تبعید زندگی کرد. جبهه ملی اپوزیسیون در لندن مستقر بود، جایی که با وجود عقب نشینی از موضع جدایی طلبانه خود، کمپین تبلیغاتی را علیه دولت صنعا به راه انداختند. در ژانویه 1995، عبدالرحمن به عنوان رئیس جبهه ملی مخالف انتخاب شد. | پس از شکست در جنگ، رهبران جبهه مخالف به تعدادی از کشورهای عربی گریختند و عبدالرحمن در تبعید زندگی کرد. جبهه ملی اپوزیسیون در لندن مستقر بود، جایی که با وجود عقب نشینی از موضع جدایی طلبانه خود، کمپین تبلیغاتی را علیه دولت صنعا به راه انداختند. در ژانویه 1995، عبدالرحمن به عنوان رئیس جبهه ملی مخالف انتخاب شد. | ||
==زندگی پس از جنگ داخلی== | ==زندگی پس از جنگ داخلی== | ||
در سال 1997 عبدالرحمن در یک کنفرانس حقوق بشر | در اکتبر سال 1997 عبدالرحمن در یک کنفرانس حقوق بشر که از سوی شرکت چتم هاوس در دانشگاه اکستر لندن برگزار شد، با موضوع یمن سخنرانی کرد که منتشر شده است. | ||
در سال 1998 رهبران جدایی طلب در غیاب خود به جرم خیانت محاکمه شدند. پنج نفر به اعدام محکوم شدند، اما عبدالرحمن به 10 سال حبس تعلیقی محکوم شد و احتمال بازگشت او باز ماند. | در سال 1998 رهبران جدایی طلب در غیاب خود به جرم خیانت محاکمه شدند. پنج نفر به اعدام محکوم شدند، اما عبدالرحمن به 10 سال حبس تعلیقی محکوم شد و احتمال بازگشت او باز ماند. | ||
عبدالرحمن نیز مانند اتحادیه | عبدالرحمن نیز مانند اتحادیه ابناء الیمان تصمیم گرفت خشونت را کنار بگذارد و برای حل مسائل سیاسی و اجتماعی به گفت و گو و اعتدال اعتقاد داشته باشد. ایمان و تسامح او با آیه قرآنی "ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ" و"وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ". مطابق بود. | ||
مطالعاتی در مورد او منتشر شده است که اولی آن توسط عوض | مطالعاتی در مورد او منتشر شده است که اولی آن توسط عوض العراشانی از مطبوعات الاهرام با عنوان «عبدالرحمن الجفری: المواجهة والتحدی» و دیگری «من القدس للدراسات والبحوث بعنوان قراءة في فكر عبد الرحمن الجفري رئيس الجبهة الوطنية المعارضة» می باشند. | ||
==نوشته های سیاسی== | ==نوشته های سیاسی== | ||
عبدالرحمن تألیف و | عبدالرحمن در تألیف و تدوین بسیاری از کتابهای حزب مشارکت داشت که برخی از آنها به شرح زیر است: | ||
رؤية حقيقية حول قضية الوحدة 1987. | |||
الواقع والبديل 1987 دحض نظرية من عمر جار الله 1989. | |||
النضال حقائق والمواقف. | |||
الحزب الحقيقة والأصالة. | |||
اليمن! إلى أين؟ | |||
الجذور والحلول: حضر مؤتمر لندن في سبتمبر 1995 والمؤتمر برعاية جامعة لندن والتي حضره العديد من القادة السياسيين للمعارضة اليمنية. | |||
منظور لتوحيد جهود المعارضة اليمنية. | |||
طريق الشعب والقائد الكاريزمي 1980 وكتاب عن واحد من أبرز مؤسسي الحركة الوطنية وهو محمد علي الجفري. | |||
=فرزندان= | =فرزندان= | ||